بررسی آماری عملکرد قاره‌ها در جام بیستم / ضربه محکم
اروپایی‌ها هرگز در آمریکای‌جنوبی قهرمان نشده‌اند و با توجه به نتایج این جام شکستن این طلسم بعید به نظر می‌رسد.
پايگاه خبري تحليلي «پارس»- رسم خوشایند گیرافتادن یک تیم منطقه آمریکای‌جنوبی در مثلت اروپایی‌های نیمه‌نهایی جام‌جهانی در حال پیوستن به خاطره‌هاست چون مطابق انتظار هر دو قسمت قاره آمریکا در جام‌های جهانی برگزار شده در قاره خود اجازه خودنمایی را به اروپایی‌ها نمی‌دهند.
سلطه ۲ قاره
در ۱۹ دوره قبلی جام‌جهانی، ۱۰ بار اروپایی‌ها (۴ بار ایتالیا، ۳ بار آلمان و یک‌بار انگلیس، فرانسه و اسپانیا) و ۹بار اهالی آمریکای‌جنوبی (۵ بار برزیل و ۲ بار اروگوئه و آرژانتین) قهرمان شده‌اند. بهترین مقام آمریکای‌شمالی، چهارمی آمریکا در سال ۱۹۳۰ و بالاترین رتبه آسیایی‌ها، کسب همین مقام در تنها میزبانی‌شان از جام‌جهانی در سال ۲۰۰۲ است. کامرون ۹۰، سنگال ۲۰۰۲ و غنای ۲۰۱۰ با حضور در یک‌چهارم نهایی بهترین رتبه آفریقایی‌ها در جام‌جهانی را رقم زده‌اند.
دلایل برتری قاره‌ای
جالب این‌که تنها یکی از فتوحات اروپایی‌ها در جام‌های خارج از قاره‌شان شکل گرفته. اگر برتری اسپانیا در جام‌جهانی آفریقای‌جنوبی را در نظر نگیریم، همه قهرمانان قاره سبز در میزبانی اروپایی جام را بالای سر برده‌اند اما در آمریکای‌جنوبی اوضاع اندکی متفاوت به نظر می‌رسد. برزیل به‌عنوان تنها کشوری که در ۴ قاره مختلف (سال ۱۹۵۸ در اروپا، سال ۱۹۶۲ در آمریکای‌جنوبی، سال ۱۹۷۰ و ۱۹۹۴ در آمریکای‌شمالی و سال ۲۰۰۲ در آسیا) قهرمان شده، پرچمدار حمله آمریکای‌جنوبی به منطقه سابقا ممنوعه اروپاست. اروپایی‌ها هرگز در آمریکای‌جنوبی قهرمان نشده‌اند و با توجه به نتایج این جام شکستن این طلسم بعید به نظر می‌رسد.
عدم توازن
از جام‌جهانی ۱۹۸۲ تا به‌حال، آمریکای‌جنوبی هرگز در نیمه‌نهایی بیش از یک نماینده نداشته و برعکس، اروپا در ۳ دوره از ۹ دوره گذشته، یک نیمه‌نهایی درون قاره‌ای را تجربه کرده است. در ۵دوره از این ۸ دوره، ۳ اروپایی و یک تیم از آمریکای‌جنوبی به جمع ۴ تیم پایانی راه یافته‌اند که در ۳ دوره، اروپایی‌ها جام را بالای سر برده‌اند. ۸ فینال از مجموع ۱۸ فینال ۱۹ دوره قبلی (دور پایانی جام‌جهانی ۱۹۵۰ به صورت دوره‌ای انجام شد و آن جام، فینال نداشت) تمام اروپایی بوده و تنها در جام‌جهانی ۱۹۳۰ شاهد تلاش ۲ تیم آمریکای‌جنوبی برای جام بودیم. در سایر دوره‌ها ترکیب یک اروپایی - یک آمریکای‌جنوبی برای فینال‌ها حفظ شده و نتیجه این موازنه، برتری ۷ بر ۲ آمریکای‌جنوبی در فینال‌هایی با حضور تیم‌های این منطقه و نماینده‌ای از اروپا بوده است. آلمان در فینال سال ۱۹۹۰ و فرانسه در بازی نهایی سال ۱۹۹۸، تنها برنده‌های اروپایی این نبرد نامیده شدند. آیا امسال شاهد دومین فینال تمام آمریکای‌جنوبی تاریخ خواهیم بود؟
۸ برد
تیم‌های آمریکای‌جنوبی در ۲۶ بازی اول برگزار شده، ۸ پیروزی به‌دست آوردند و با توجه به شکل‌گیری ۴ تساوی در این تعداد بازی، نزدیک به یک‌سوم پیروزی‌ها جام را به خودشان اختصاص داده‌اند. اروپایی‌ها ۹ برد داشته‌اند که یک‌سوم این تعداد توسط تیم‌های اروپایی گروه پنجم (فرانسه و سوئیس) شکل گرفته است. تا پایان بازی بیست‌وششم، گروه‌های سوم و ششم، برنده اروپایی نداشته و نصف کمتر (۴ برد) پیروزی‌های نمایندگان اروپا در بازی‌های درون قاره‌ای رقم خورده است.
دلایل
آمریکای‌شمالی که همیشه زیرسایه آمریکای‌جنوبی بوده، امسال نسبت به دارایی‌هایش نتایج مطلوبی گرفته و توسط کاستاریکا (۲بار)، مکزیک و آمریکا صاحب ۴ پیروزی در ۲۶ بازی اول شده است.
شرایط آب‌وهوایی
هنوز هیچ مدرک قطعی مبنی بر برتری آمریکای‌جنوبی بر اروپا وجود ندارد و فعلا فقط از آب‌وهوا به‌عنوان سلاح برنده آمریکای‌جنوبی و شمالی مقابل اروپایی‌ها یاد می‌شود. از جمع ۴تیم اول صعودکرده به دور دوم، ۲ تیم از منطقه آمریکای‌جنوبی می‌آیند، کاستاریکای شگفتی‌ساز متعلق به نیمه شمالی آمریکاست و هلند، نایب قهرمان دوره قبل، تنها اروپایی حاضر در این مربع قدرت محسوب می‌شود. تا قبل از بازی‌های دیشب، انگلیس، کامرون، استرالیا، اسپانیا و هندوراس حذف‌شده‌های زودهنگام بودند. ۲ اروپایی سابقا قهرمان جهان به اضافه ضعیف‌ترین نماینده آمریکای شمالی و نماینده‌های آسیا و آفریقا... این، یعنی احتمال زیاد ماندن جام در آمریکای‌جنوبی آن هم پس از شکل‌گیری دومین فینال تمام آمریکای‌جنوبی و اولین ناکامی اروپا در داشتن فینالیست از سال ۱۹۳۰ تا به‌حال!
ارسال نظر