به گزارش پارس ، به نقل ازفارس « آنگلا مرکل» سیاستمدار کهنه کار آلمانی که فراز و نشیب های فراوانی را در دوران فعالیت سیاسی خود، از زمانی که آلمان کشوری ۲ پاره بود پشت سر گذاشته است می داند برای اینکه بتواند برای سومین بار بر صندلی صدراعظمی تکیه بزند، باید افکار عمومی را با خود همراه کند.

البته مرکل تا همین اواخر نیز موقعیت خوبی داشت. یکی از عوامل در این زمینه جایگاه اقتصادی آلمان است. اگر چه این کشور نیز از پیامدهای بحران مالی در منطقه یورو در امان نمانده است اما آلمان نقش رهبری در برنامه های ریاضت اقتصادی را در منطقه ایفا می کند. از این رو با وجود انتقادهای فراوان خارجی از این کشور، در داخل ضربه ای به وجهه مرکل وارد نشد.

نظر سنجی هایی هم که به صورت مداوم در آلمان صورت می گرفت حاکی از وضعیت خوب مرکل در مبارزات انتخاباتی بود. ضمن اینکه « پیر اشتاین بروک» قدرتمندترین رقیبی که باید وی را در انتخابات ۲۲ سپتامبر شکست دهد هم از بخت بالایی برای پیروزی برخوردار نیست.

این وضعیت ادامه داشت تا یک ماه گذشته وقوع سیل های گسترده در بخش هایی از اروپا از جمله آلمان به مرکل فرصت تازه ای برای قدرت نمایی در مبارزات انتخاباتی داد. وی همانطور که « باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا و بسیاری از سیاستمداران از حوادث طبیعی برای پیروزی در مبارزات انتخاباتی استفاده می کردند، سعی کرد با حضور در مناطق سیل زده و موضع گیری های خاص بر محبوبیت خود در افکار عمومی بی افزاید. هر چند رویکرد مرکل در دید کلی با نقدهایی همراه بود اما در مجموع وی از ویرانی بخشی از کشورش بهره برداری انتخاباتی خود را کرد.

اما افشاگری « ادوارد اسنودن» اتفاقی بود که مرکل انتظارش را نداشت. این مامور پیشین سیا مطالبی را درباره جاسوسی آمریکا از دفاتر اروپایی منتشر کرد که بخشی از آن به طور ویژه متوجه آلمان بود و هفته نامه آلمانی « اشپیگل» نیز با درج بخشی از اظهارات اسنودن و مصاحبه ای با وی به توجه آلمانی ها به موقعیت کشورشان در این مورد دامن زد.

اشپیگل نوشت که شرکت های اطلاعاتی آمریکا روزانه به نیم میلیارد ارتباط تلفنی، ایمیلی و پیام تصویری آلمان دسترسی داشته اند. به این ترتیب تمایل برای جاسوسی آمریکا از آلمان بسیار بیشتر از دیگر کشورهای اروپایی از جمله فرانسه بوده است. اشپیگل همچنین در گزارش خود به سندی محرمانه اشاره کرده که در آن از آلمان با عنوان سومین شریک خارجی سازمان های جاسوسی آمریکا یاد شده است.

این آغاز موجی بود که مرکل باید آن را مهار می کرد و نقطه اوج این موج اشاره روزنامه بیلد به اطلاع داشتن آلمانی ها از جاسوسی آمریکایی ها بود. صدراعظم آلمان در نخستین موضع گیری ها اعلام کرد که بحران امنیتی و جاسوسی اخیر نباید مذاکرات تجاری ایالات متحده و اروپا را تحت تاثیر خود قرار دهد. این طور به نظر می رسید که مرکل در پشت پرده می کوشد تا به دنبال توافقی با اوباما این پرونده را ببندد. چرا که صدر اعظم آلمان از اصلی ترین متهمین پرونده جاسوسی آمریکا محسوب می شد و افشا گری های بیشتر در این مورد به زیان حزب دموکرات مسیحی آلمان -حزب مرکل- تمام می شد. مهم تر اینکه آلمان به عنوان سومین شریک جاسوسی ایالات متحده در برهه فعلی به لحاظ امنیتی به شدت آسیب پذیر به نطر می رسید.

مرکل در ادامه اگرچه جاسوسی از شهروندان اروپایی را غیرقابل قبول دانست اما در عین حال گفت که جاسوسی همیشه برای حفظ امنیت شهروندان کشورهای دموکراتیک لازم بوده و هست. مرکل همچنین تأکید کرد که رابطه خاص آمریکا و آلمان نباید با این رخداد در معرض خطر قرار گیرد. از اینجا موضع گیری های دوگانه مرکل شروع شد که از یک سو سعی می کرد شریک آمریکایی خود را حفظ کند و از سویی دیگر برای جلب رضایت منتقدان داخلی تلاش می کرد.

مخالفان دولت آلمان از وی خواستند تا در این زمینه توضیح دهند. اشتاین بروک هم فرصت را مغتنم شمرد و در انتقادی از مرکل وی را به نقض حقوق اساسی مردم آلمان متهم کرد. مجموعه این فشارها مرکل را ناچار کرد تا بگوید که از آمریکایی ها خواسته است تا توضیحات بیشتری درباره جاسوسی از شهروندان اروپایی بدهند با این حال هیچ ضرب الاجلی در این زمینه تعیین نکرد. که البته پاسخی قانع کننده برای منتقدان به جاسوسی های آمریکایی ها نبود.

باید گفت، اگر چه موقعیت مرکل در انتخابات پارلمانی هنوز آنچنان متزلزل نشده است اما ادامه موضع گیری های کنونی وی درباره جاسوسی های اخیر می تواند به ضررش تمام شود.

نخستین نشانه های برگشتن اقبال عمومی از مرکل درنظرسنجی های حزبی خود را نشان خواهد داد. نظرسنجی شبکه خبری (ARD) شاید آغازی بر آشکار شدن نارضایتی مردمی باشد. بنابر این نظرسنجی ۲۲ درصد آلمانی ها از عملکرد دولت در مقابله با بحران جاسوسی از شهروندان آلمانی ناراضی هستند. ادامه وضعیت کنونی می تواند به بهای به خطر افتادن جایگاه مرکل در انتخابات آتی تمام شود و این موضوعی است که وی از آن غافل نمانده و شاید به همین دلیل است که در آخرین موضع گیری در این زمینه به خبرنگاران گفت که با اعطای پناهندگی به اسنودن مخالف است و کشورش در قوانین امنیتی خود تجدید نظر خواهد کرد.

البته مرکل باید خود را برای رویارویی با جبهه جدیدی از افشاگری های اسنودن آماده کند. به خصوص که نشریه اشپیگل به وسیله یکی از خبرنگاران خود با استفاده از ایمیل رمز بندی شده با اسنودن در ارتباط است و امکان دارد بمب خبری بعدی هم در همین نشریه منتشر شود.