تنبلی چشم چیست؟

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران، تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود، فرد را بسیار کم بینا یا نابینا می‎ کند و با تشخیص به موقع، به راحتی و کاملا قابل درمان است.

چشمان برخی کودکان، با آن که سالم به نظر می رسند، اما از سلامتی و دید کافی برخوردار نیستند. در واقع رشد و تکامل مرکز بینایی در مغز از دوران جنینی تا حدود ۱۰ سالگی ادامه دارد، اما حداکثر سرعت رشد آن تا سه سالگی است.

در اثر تکامل دستگاه بینایی در این دوران، دید واضح و کامل است. در این مدت، به خصوص در سه سال اول زندگی، هر عاملی که باعث اشکال دید، در یک یا هر دو چشم کودک شود، رشد و تکامل دستگاه بینایی را متوقف می سازد و در نتیجه باعث کاهش میزان بینایی طفل می شود. معنی این سخن آن است که امکان دارد چشمی که از نظر ظاهر کاملا طبیعی است، از بینایی کامل و طبیعی برخوردار نباشد.

تنبلی چشم یا" آمبلیوپی" نوعی کاهش بینایی است که نمی توان در چشم یا در راه های عصبی بینایی هیچ گونه عیب ارگانیک واضحی یافت.

عوامل ایجاد کننده تنبلی چشم

اشکالات مادرزادی در ساختمان چشم، مانند آب مروارید باعث می شود که چشم نتواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت کند و به تدریج دچار تنبلی شود.

در مورد کاتاراکت بهترین درمان عمل جراحی است که اگر پس از تولد تا سه ماهگی هرچه سریعتر صورت بگیرد، نتیجه بهتری خواهد داشت. اما پس از سه ماهگی نتیجه چندان رضایت بخش نخواهد بود.

وآستیگماتیسم، اگر دید هر دو چشم بسیار کم باشد، هر دو چشم و اگر تفاوت دید آن ها زیاد باشد، چشم ضعیف تر نمی تواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت کند و دچار تنبلی می شود.

لوچی یا انحراف چشم نیز می تواند باعث دوبینی شده در نتیجه تصویر واضحی روی شبکیه تشکیل نشود. بدین ترتیب مغز به تدریج برای حذف دو بینی، تصویر چشم منحرف را حذف کرده و تنبلی چشم ایجاد خواهد شد