خانم‌ها؛ برای تاریخ‌سازی کمی زود است!

تجربه حضور در رقابت های قهرمانی آسیا برای دختران وزنه برداری ایرانی تجربه تازه‌ای بود. آنها اولین تیم ملی بانوان بودند که به رقابت های قهرمانی بزرگسالان آسیا رفتند. درست مثل تیمی که سال گذشته در رقابت های قهرمانی جوانان آسیا شرکت کرد تا اولین باشد.

​باید جای این دختران بود تا محدودیت ها را با تمام وجود هست کرد و با کمبود امکانات و زیر ساخت ها کنار آمد. تلاش تک تک آنها قابل تقدیر است، حتی اگر رکوردهایشان در حد و اندازه نفرات برتر نباشد. با این حال برای استفاده از واژه «تاریخ سازی» کمی زود است.

تاریخ سازی زمانی است که به مدال دست پیدا کنیم و روی سکوی آسیا و جهان بایستیم. تاریخ سازی زمانی است که رکورد آسیا یا جهان را بشکنیم؛ آن زمان که سهمیه المپیک بگیریم و با افتخار از سکوی المپیک بالا برویم. اما فعلا برای «تاریخ سازی» کمی زود است. برای تاریخ ساز شدن باید خیلی بیشتر جنگید، خیلی بیشتر سختی کشید و خیلی بیشتر زمین خورد. در واقع مسابقات چین را باید نقطه شروع نامید؛ جایی که دختران وزنه برداری ایران در سه وزن آخر شدند، در سه وزن، نفر یکی مانده به آخر بودند و در یک وزن هم از آخر سوم.

البته از مرداد سال گذشته که اولین دوره مسابقات قهرمانی کشور در مشهد برگزار شد تا رقابت های قهرمانی بزرگسالان آسیا در نینگبوی چین رکوردهای نفرات ملی پوش تا حدودی پیشرفت داشت که در ادامه به آن هم اشاره می کنیم: 

پوپک بسامی: ۸ کیلو افزایش رکورد – حدود ۱.۵ کیلو کاهش وزن بدن

مریم زارع: ۲۲ کیلو افزایش رکورد – حدود ۱ کیلو کاهش وزن بدن

الناز باجلانی: ۱۵ کیلو افزایش رکورد – حدود ۲ کیلو افزایش وزن

ابریشم ارجمند خواه: ۷ کیلو افزایش رکورد – حدود ۱.۵ کیلو کاهش وزن بدن

سیده الهام حسینی: ۲۶ کیلو افزایش رکورد – حدود ۸ کیلو افزایش وزن بدن

مرضیه قنبری: ۱۹ کیلو افزایش رکورد – حدود ۲ کیلو افزایش وزن بدن

پریسا جهانفکر: ۲۹ کیلو افزایش رکورد – حدود ۱۰ کیلو افزایش وزن بدن

اما با وجود این افزایش رکوردها، هنوز هم فاصله بانوان ما با کسب مدال بزرگسالان آسیا زیاد است. در همین مسابقات چین، بهترین وزنه بردار ما به لحاظ رتبه و امتیاز سینکلر، سیده الهام حسینی بود که در رکورد مجموع، ۳۹ کیلوگرم با نفر سوم وزن خود (دسته ۷۱ کیلوگرم) فاصله  داشت. این فاصله در سایر اوزان خیلی بیشتر بود؛ دقیقا بین ۶۱ تا ۸۹ کیلوگرم. 

اینها فاصله کنونی ما مدال برنز آسیاست و برای رسیدن به مدال جهانی یا المپیک، شاید لازم باشد چند ده کیلوی دیگر هم به این فاصله ها اضافه کرد. فاصله هایی که برای جبرانش، لازم است به زیر ساخت ها توجه کرد، بیشتر هزینه کرد و البته به عمل روز دنیا هم مجهز شد. باید استعدادیابی را جدی تر گرفت. آینده همین فرداست. پس باید از امروز، احترام بیشتری قائل شد برای اهداف و آرزوهای بزرگ این دختران سختکوش و با پرهیز از هرگونه شعار، به آنها کمک کرد برای تاریخ سازی.