به گزارش پارس نیوز، تقصیر کی روش است یا نه، تقصیر این و آن است یا خیر، تقصیر هر کسی که هست به نظر می رسد در حکایت تیم های لیگ برتری و تیم ملی ایران دچار نوعی لجاجت خطرناک شده ایم.

 

فهرست تیم ملی اگر قبل از فینال آسیا اعلام شود یک جور حرف و حدیث می سازند و اگر پس از آن منتشر شود باز داستان تازه ای سرهم بندی می شود.


سرمربی تیم ملی بابت هر بازیکنی که به تیم ملی دعوت می کند باید به هزار نفر پاسخ بدهد. یکی مبلغ قرارداد و قیمت بالای دلار را دبه می کند، دیگری به انتخاب های کی روش چنگ می اندازد و رفتارهایش را تقبیح می کند، آقای کارشناس در برنامه ای غیرمرتبط و غیر تخصصی در فوتبال از فدراسیون فوتبال گرفته تا سرمربی تیم ملی را به باد انتقاد می گیرد.


در این حال و هوای غبارآلود و مشمئزکننده، آن وقت توقع داریم که تیم ملی ایران در جام ملت های آسیا قهرمان شود! چگونه چنین چیزی امکان دارد؟


ما با نسل رویایی علی دایی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی کیا، فرهاد مجیدی و ... در آسیا، طعم قهرمانی را نچشیدیم؛ در سال هایی که همه یار و همراه هم بودیم قهرمان نشدیم؛ حالا با این وضعیت که یک گردان در انتظار زمین خوردن کی روش در جام ملت های آسیاست، از تیم ملی جام می خواهیم؟


این همه حس کینه و تنفر از کجا می آید؟ اگر به تعبیر بعضی ها کی روش دچار استحاله شده، ما حواس خود را جمع کنیم که منافع ملی را فدای بحث های چندش آور نکنیم.


اگر دیگران منطقی نیستند و صلاح فوتبال را نمی دانند ما منطقی باشیم. در فوتبال ملی که دعوا نداریم، داریم؟
کاشیما ژاپن را دیدید که در فینال لیگ قهرمانان آسیا چگونه بود؟ ما در جام ملت ها اگر بتوانیم به مراحل بالا صعود کنیم به مصاف ژاپن خواهیم رفت. کاشیما از دل فوتبال ژاپن پدیده آمده؛ ژاپن هم همان تیم رویایی جام جهانی روسیه است...


بنابراین بازی های بسیار سختی در انتظار تیم ملی ایران است؛ باید بدون کینه و ترویج تنفر میان این و آن در جام ملت ها شرکت کنیم. کمی با هم باشیم. جای دوری نمی رود...