به گزارش پارس ، به نقل ازفایننشال تایمز: عجیب ترین نکته در مورد انتخاب روحانی این بود که آرای وی نزدیک ۵۰ درصد بود و حاکمیت می توانست این آرا را تغییر دهد (! ! ) هیچ کس تصور نمی کند تغییر رئیس جمهوری در ایران به معنای تغییر کلی ساختار است. قرار نیست روحانی به عنوان نشان دادن حسن نیت به غرب سانتریفیوژها را خاموش کند. وی پیش از این در این مورد صحبت کرده و دیپلمات هایی که با وی در زمانی که مذاکره کننده ارشد هسته ای ایران بوده است می گویند بیش از اینکه میانه رو باشد عملگرا است.
این روزنامه خاطرنشان می کند: رئیس جمهوری جدید ایران می خواهد تحریم ها را مهار کند اما او نیز یک روحانی است که با ایدئولوژی انقلابی سال ۱۳۵۷ عجین شده است.
فایننشال تایمز با اشاره به اینکه تعیین سیاست های کلی جمهوری اسلامی بر عهده رهبری است، می نویسد: وظیفه اوباما این است که همه راه های دیپلماتیک را به کار گیرد. در عین حال باید توجه داشت حسن روحانی چه عملگرا باشد و چه نباشد، ایرانی ها تسلیم آمریکا نمی شوند.
همزمان کریستین کاریل (پژوهشگر ارشد مؤسسه لگاتوم و دبیر نشریه فارین پالیسی) در این نشریه آمریکایی نوشت: ایران قادر به انجام تغییرات و اصلاحاتی که ما می خواهیم نیست. اکنون یک میانه رو برنده انتخابات شده است. میانه رویی که خود را مدافع بلندپروازی های هسته ای ایران می داند. میانه رویی که به کشورهای غربی هشدار می دهد خود را از جنگ داخلی سوریه کنار بکشند، میانه رویی که از صافی شورای نگهبانی گذشته است که نامزدان مصلحت گراتر را از شرکت در انتخابات بازداشت. میانه رویی که از آغاز روشن کرده که با اصل ولایت فقیه یا حکومت روحانیون مشکل ندارد؛ اصلی که محور اصلی نظامی ا ست که آیت الله روح الله خمینی بنیان آن را پی افکند. و سؤال این جاست که آیا با این همه جایی برای خوشحالی باقی است؟