دشمن به دنبال پیگیری فتنه معیشت

در طول سال های گذشته بارها و بارها غرب و حامیان آن تلاش کرده اند، از طریق تحت فشار قراردادن نظام جمهوی اسلامی ایران در حوزه اقتصاد سبب شورش اجتماعی علیه مردم ایران شوند. یکی از مهم ترین برهه‌های چنین فشاری افزایش ناگهانی قیمت ارز در سال 91 مقارن با سال 2012 میلادی بود که به ناگهان به دلیل تحریم های یکجانبه غرب قیمت دلار نزدیک به 5000 تومان افزایش یابد.

نگاهی به برخی مطالب اندیشکده‌های غربی نشان می‌دهد این مساله به شدت مورد توجه غربی‌ها قرار دارد به گونه‌ای که در دوران افزایش قیمت دلار به وضوح برخی رسانه‌های غربی از امکان ایجاد نوعی خیزش اجتماعی مبتنی بر نارضایتی اقتصادی خبر می‌دادند.

روزنامه واشنگتن‌پست طی گزارشی در شماره 10 ژانویه 2012 صراحتاً هدف نهایی تحریم‌ها را فروپاشی نظام ایران بیان کرد که به تغییر رژیم حاکم ایران منجر خواهد شد. در گزارش این روزنامه آمده است که یک مقام اطلاعاتی امریکا در اظهاراتی بیان کرده که دولت اوباما قصد تعامل با دولت ایران و همچنین براندازی دولت این کشور را دارد. وی می‌گوید هدف تحریم‌های واشنگتن و سایر تحریم‌های وضع شده علیه ایران براندازی نظام تهران است. این مقام رسمی که در مورد شرط ناشناس ماندن برای بحث راجع به مسائل اطلاعاتی صحبت می‌کرد اذعان کرد، دولت امیدوار است تحریم‌ها نفرت و نارضایتی کافی را در خیابان‌ها ایجاد کنند به طوری‌که ایرانی‌ها مخالف دولت خود شوند.

با این حال شبکه خبری بلومبرگ نیز مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌ها را عامل احیای شورش‌های مردمی بیان می‌کند و می نویسد: تحریم‌ها می‌توانند به ناآرامی‌های مردمی کمک کنند. شورش بزرگ عرب و پیشروی آن، تابستان 2009 ایران، به وسیله ناامیدی عمیق اقتصادی و همچنین خشم از استبداد به جلو رانده شده است. از طریق تحریم‌ها ممکن است یک ضدانقلاب دموکراتیک در ایران مجدداً متولد شود. یک ایران دموکراتیک ممکن است بمبی که رهبر ایران ساخته است را نگه دارد اما امریکا، اسرائیل، اروپا و احتمالاً بخش قابل توجهی از جهان عرب بدون ترس با آن زندگی خواهند کرد.

یکی از مقامات وزارت خارجه امریکا در همان دوران در جلسه آیپک می‌گوید: واشنگتن می‌خواهد تحریم‌هایی را تحمیل کند که زندگی را برای شهروندان ایران دشوار‌تر سازد با این امید که برای سرنگونی دولت‌شان انقلاب کنند. واشنگتن پذیرای انقلابی است که دولت فعلی ایران را برانداخته و دولتی را جایگزین آن سازد که مطابق منافع امریکا است

مجله تایمز در پی بحران ارزی تهران روز چهارم اکتبر 2012 می‌نویسد: «تحریم‌ها، چنانکه مقامات امریکایی خاطرنشان می‌کنند به قصد قرار دادن اقتصاد ایران در تنگنا طراحی شده‌اند با این امید که مشقات اقتصادی ناشی از آنها شهروندان را به برخاستن علیه رژیم و به چالش کشاندن آن ترغیب کنند و دولت هم به قصد رهایی از فشار تحریم‌هایی که موجب شورش می‌شوند تأملی دوباره در برنامه هسته‌ای خود به عمل آورد.»

مجله فارین پالیسی 10 جولای 2013 به نقل از رابرت آینهورن می‌نویسد: با تضعیف فزاینده اقتصاد و بروز آشوب در جامعه، شکاف در رویکرد راهبردی مسئولان، تردید درباره ادامه مسیر و همچنین منازعه سیاسی میان مقام‌های ارشد نظام رخ می‌دهد و بدین ترتیب، هزینه پیگیری سیاست‌های راهبردی از جمله برنامه هسته‌ای بر منافع آن غلبه می‌کند و تهران تغییر محاسبه می‌دهد.

همچنین مایکل سینگ مشاور اسبق شورای امنیت ملی دولت بوش در همان زمان می‌نویسد: «مردم ایران اثرات تحریم‌ها را حس کرده‌اند اما هنوز معلوم نیست این بحران بر رژیم اثری داشته است یا خیر. ایجاد ناآرامی‌های داخلی یک روش برای اثرگذاری بر محاسبات مقامات ایران است اما چیزی که ما تاکنون دیده‌ایم اثراتی محدود بوده است.

یکی از مقامات وزارت خارجه امریکا در همان دوران در جلسه آیپک می‌گوید: واشنگتن می‌خواهد تحریم‌هایی را تحمیل کند که زندگی را برای شهروندان ایران دشوار‌تر سازد با این امید که برای سرنگونی دولت‌شان انقلاب کنند. واشنگتن پذیرای انقلابی است که دولت فعلی ایران را برانداخته و دولتی را جایگزین آن سازد که مطابق منافع امریکا است.

همین مسئله نشان می دهد که به احتمال زیاد خروج از برجام و افزایش ناگهانی هزینه‌های اقتصادی در دستور کار  غرب قرار دارد که از این رو اهمیت نامگذاری اقتصادی سال جدید را از سوی رهبر معظم انقلاب  خود را نشان می‌دهد.