به گزارش پارس ، به نقل ازفارس، نیروهای نظامی حزب کارگران کردستان پ. ک. ک از ۸ می (۱۸ اردیبهشت) عقب نشینی از خاک ترکیه را آغاز کردند.

این اقدام در پی توافق دولت آنکارا با عبدالله اوجلان رهبر حزب کارگران و در چارچوب مذاکرات صلح انجام شد و اکنون افراد مسلح پس از ۳۰ سال نبرد در حال ترک ترکیه هستند.

دولت ترکیه خروج نیروهای کرد را به عنوان ابزاری تبلیغاتی مورد استفاده قرار داده است و از آن به عنوان پیروزی بزرگ و پایان مشکلات قومیتی تاریخی در این کشور یاد کرده است اما نکته اینجاست که برخی از ناظران نسبت به ادعاهای آنکارا به دیده تردید می نگرند.

کارشناسان بر این باورند که خروج افراد مسلح پ. ک. ک از ترکیه تاکتیکی و آتش بسی موقت است که نباید به معنی پایان مشکلات ترکیه با کردها تلقی شود.

ترکیه جدید که بر ویرانه امپراطوری عثمانی تشکیل شد از ابتدای تاسیس با مسئله ای به نام کردهای جدایی طلب دست به گریبان بود.

کردها که در حکومت جدید نقشی نداشتند و از طرف پان ترکسیم ها تحت فشار بودند مطالبات خود را در غالب جدایی طلبی مطرح کردند.

این مطالبات از همان ابتدا با سرکوب شدید مواجه بوده است. دولت آنکارا با اتخاذ سیاست های موسوم به ادغام تلاش کرد تا فرهنگ مناطق کردنشین را تحت تاثیر قرار دهد بر این اساس حتی تلاش شد تا بجای کلمه « کُرد» از واژه « ترک کوهی» برای آنها استفاده شود.

این سیاست ها منجر به شکل گیری مبارزات مسلحانه و تقویت جناح تندرو کردستان ترکیه شود و در این مسیر بیش از ۱۵ هزار نفر در نبردهای مسلحانه کشته شدند.

این روند تا به قدرت رسیدن دولت عدالت و توسعه همچنان ادامه داشت ولی دولت جدید با وعده حل مسئله کردها به قدرت رسید.

هرچند دولت رجب طبیب اردوغان در ابتدا امتیازهایی به کردها داد ولی با ادامه اعتراضات، اردوغان نیز مانند دیگر رهبران ترکیه حملات علیه مواضع کردها را با شدت بیشتری آغاز کرد.

نقطه عطف این روند بحران سوریه بود، جایی که دولت ترکیه برای سوزاندن برگ کردها مخالف که امکان آن توسط سوریه وجود داشت، روند بهبود روابط با کردها در شمال عراق و کردهای داخل کشورش را تسریع کرد.

« اردشیر پشنگ» کارشناس مسائل خاورمیانه در این باره به فارس گفت: نزدیک بودن به انتخابات و تلاش برای جذب کردها، در مقابل نارضایتی علوی ها از حزب عدالت و توسعه در کنار بحران سوریه از دلایل اصلی تسریع در روند صلح کردها با دولت ترکیه بوده است.

نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که با وجود عقب نشینی پ. ک. ک مسئله کردها و مشکلات مناطق کردنشین از جمله فقر و بیکاری همچنان ادامه دارد.

ترکیه باوجود اینکه طی یک دهه گذشته از نظر اقتصادی شاهد موفقیت هایی بوده ولی همچنان از توسعه نامتوازن رنج می برد و مناطق کردنشین گرفتار مشکلات اقتصادی عدیده ای هستند؛تا زمانی که این مشکلات اجتماعی و اقتصادی حل نشود نمی توان نسبت به راه حل های قطعی و کامل برای مسئله کردها در منطقه امیدوار بود.