به گزارش پارس ، فارس به نقل از پایگاه خبری-تحلیلی المانیتور در مطلبی با عنوان « گفت وگوهای هسته ای ایران نیاز به بازآرایی دارد» می نویسد: گفت وگوهای هسته ای پنجم و ششم آوریل در قزاقستان میان ایران و گروه ۱+۵ (نمایندگان پنج عضو دائم شورای امنیت به علاوه آلمان که ریاست آنها را اتحادیه اروپا به عهده دارد) با یک تحفظ آشنا پایان یافت: ایران مایل به تسلیم شدن به درخواست های غرب درباره برنامه هسته ایش بدون به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی اورانیوم و تهیه نقشه راه برای برداشتن تحریم ها نیست. ایران و گروه ۱+۵ باید دستور کار خود را طوری بازآرایی کنند که شامل بیانیه ای مصالحه جویانه درباره حق ایران برای غنی سازی، نقشه راهی برای برداشته شدن تحریم های سازمان ملل، اتحادیه اروپا و آمریکا و بحث فوری درباره مسائل امنیتی منطقه ای از جمله سوریه باشد.

جزئیات بیشتری در آلماتی ۲ بررسی شد

گفت وگوهای آلماتی ظاهرا نسبت به نشست های گذشته بیشتر به جزئیات و مسائل اساسی پرداخت که از جمله آنها می توان به « ۳۰-۴۵ دقیقه پرسش و پاسخ میان وندی شرمن، معاون وزیر خارجه آمریکا در امور سیاسی و نماینده این کشور در مذاکرات و سعید جلیلی، مذاکره کننده ارشد ایران، (در نشست ایران و ۱+۵) اشاره کرد که در آن شرمن از جلیلی سوالات خاصی پرسید و وی به آنها پاسخ داد. » در حالی که برخی ممکن است گفت وگو میان ایران و آمریکا بر سر میز مذاکره در خصوص مواضع نزدیکشان درباره مسئله هسته ای و در قالبی که در سال ۲۰۰۶ آغاز شده را پیشرفت بدانند اما اکنون زمان اعلام مسائل آشکارتر نیز هست: چارچوب فعلی مذاکرات در حال فرو ریختن است.

در حالی که تبدیل شدن حق غنی سازی اورانیوم ایران به مسئله ای برای اقامه دعوی از سوی این کشور ممکن است گیج کننده باشد اما این مسئله نیز حیرت آور است که گروه ۱+۵ و ایران تاکنون قادر به تهیه پیش نویس مصالحه ای نبوده اند که آبروی ایران را خریده و در عین حال مذاکرات را از وضعیت کنونی خارج کند. عوامل لازم برای چنین مصالحه ای در حال حاضر نیز وجود دارند: ایران به عنوان امضاکننده پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای حق غنی سازی را دارد؛ آیت الله خامنه ای، رهبر عالی ایران با توجه به تبعیت کامل این کشور از ان پی تی همانطور که توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی تصریح شده روز ۲۱ مارس به نقش آژانس اشاره کرد؛ به رسمیت شناختن فتوای آیت الله خامنه ای در عدم تولید تسلیحات هسته ای؛ وتمایل ایران به وقفه در غنی سازی به هنگام اجرای روند های مربوط به پادمان های ان پی تی (اقدامات اعتمادساز) .

درخواست ایران برای تعهد قدرت های جهانی به برداشتن تحریم ها تعجب آور نیست

در روزهای پیش از اجرای « دیپلماسی قرن بیست و یکم» ، دیپلماتها تهیه پیش نویس بیانیه ای را در جلسه ای خالی از هرگونه حادثه ای مهم آغاز می کنند. هیچ تردیدی درباره عدم رخداد حادثه ای مهم در جلسات ۱+۵ وجود ندارد؛ ما نیاز به دیپلماسی قدیمی پشت درهای بسته داریم. اینکه ایران خواستار نقشه راهی درباره تحریم ها فراتر از تعهدات مبهم درباره کاهش تحریم هاست نباید تعجب آور بوده و یا دور از انتظار باشد؛ اینکه چنین بحثی در بین مذاکرات مطرح شود به نفع آمریکا نیز هست.

برای اینکه تحریم های کنگره آمریکا علیه ایران از جمله تحریم هایی که بر اساس قانون تحریم های ایران وضع شده، برداشته شود، رئیس جمهور باید تضمین دهد که ایران نه از تروریسم حمایت می کند و نه تهدیدی مهم برای آمریکا و متحدانش محسوب می شود به علاوه اینکه ایران قصد دستیابی به تسلیحات هسته ای، بیولوژیک و شیمیایی و سیستم های پرتاب موشک مربوطه را ندارد. به عبارت دیگر، تحریم های آمریکا تنها هنگامی می تواند برداشته شود که بحثی گسترده تر درباره نقش ایران در منطقه صورت بگیرد- پرونده های امنیتی منطقه ای و هسته ای در قانون تحریم های آمریکا به یکدیگر مرتبطند.

تعامل منطقه ای با ایران به نفع واشنگتن نیز هست

بنابراین، تعامل با ایران درباره سوریه و دیگر مسائل منطقه ای تنها به سود ایران نخواهد بود. هم واشنگتن و هم تهران از بحث های عملی درباره گام های لازم برای از بین بردن نگرانی های امنیتی آمریکا در خاورمیانه و برداشته شدن تحریم ها سود خواهند برد. ایران به طور رسمی در مذاکرات ماه ژوئن ۲۰۱۲ در مسکو پیشنهاد تقویت همکاری درباره امنیت منطقه ای از جمله درباره سوریه و بحرین را مطرح کرد اما گروه ۱+۵ هنوز این پیشنهاد را بررسی نکرده است.

در عین حال، سوریه از جنگ فرقه ای پرهزینه ای رنج می برد که اکنون به بحرانی منطقه ای و فاجعه ای انسانی تبدیل شده است. بهتر است ایران که نفوذی بی همتا بر دولت سوریه دارد نقشی محوری را در حل سیاسی این خشونت ها بازی کند. سید حسین موسویان، عضو سابق تیم هسته ای ایران، در مقاله ای در هفته جاری از گروه ۱+۵ و قدرت های منطقه ای خواست طرحی هفت ماده ای را برای جلوگیری از سقوط سوریه تهیه کنند.

ایران و ۱+۵ به رویکردی جدید نیازمندند

« خاویر سولانا» ، دبیر کل سابق ناتو و هماهنگ کننده سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در واشنگتن هشدار داد که سوریه ممکن است به زودی تجزیه شده و تلاش های ۱+۵ را ناکام بگذارد. بحران های منطقه ای در سوریه، بحرین، عراق، افغانستان و لبنان که در آنها آمریکا منافعی داشته و ایران از نفوذ برخوردار است باید به عنوان تسریع کننده گفت وگوهای فوری با ایران عمل کنند. اینکه گفت وگوهای ایران و ۱+۵ برغم بحران و ناامیدی در منطقه تاکنون به مسئله هسته ای محدود بوده باید این زنگ خطر را به صدا درآورد که به رویکردی جدید نیازمندیم.