پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- حجت الاسلام زارعی فومنی، دبیرکل حزب مردمی اصلاحات در یادداشتی اختصاصی برای «پارس» به بررسی فشارهای حزب کارگزاران سازندگی بر احزاب نوپای اصلاحات پرداخت و در همین راستا نوشت:

موضوع فشار بر احزاب نوپا تنها به حزب ندا مربوط نمی شود و احزاب قدیمی موجود از آنجایی که کارکرد خوبی در نظام نداشتند و نتوانستند قاطبه مردم را به خود جذب کنند و در مجموع کار حزبی قابل قبولی ارائه دهند، از احزابی واهمه دارند که بتوانند وجهه اجتماعی خوبی کسب کنند و در میان مردم جایگاه مناسبی به دست آورند.

اصولا احزابی مانند کارگزاران سازندگی، حزب مشارکت و برخی دیگر که هم اکنون نیز در شورای هماهنگی فعال هستند، دوست ندارند احزابی به وجود بیاید که رقیب آنها شود و به عبارتی دنبال گروه هایی هستند که در چارچوب خودشان باشد و می خواهند جریان پدرسالاری خود را تکمیل کنند.

اینها یک مجموعه انحصارطلبی هستند که برای رسیدن به هدف خود حاضر نیستند با احزاب اصلاح دیگر وارد همکاری شوند و علاقه مندند که سیاست گذار و بازیگردان خودشان باشند.

اما با وجود احزاب قدرتمند و احزابی که بتوانند مانع حرکات رادیکالی عده ای شوند، منافع آنها به خطر می افتد و از همین جهت است که دست به تخریب و توهین می زنند و در برخی عرصه ها نیز اجازه ورود به کسی نمی دهند.

متاسفانه هنوز انحصار در برخی جریان ها و احزاب اصلاح طلب وجود دارد و گروه هایی که از قبل بودند خودشان را پدر و به وجود آوردنده اصلاحات می دانند و برای مثال کارگزاران ادعا می کند که اصلاح طلبی را آنها به وجود آورده اند.

بر همین اساس است که افرادی مانند دکتر عارف و احزابی چون ندا و حزب مردمی اصلاحات را می کوبند و حاضر به میدان دادن به آنها نیستند و به نظر من این خصیصه آنها نشات گرفته از خصلت انحصارطلبی و جاه طلبی این گروه ها که هنوز هم مفهوم دموکراسی را درک نکرده اند و مقداری رضاخانی می اندیشند و تفکر رضا خانی در آنها وجود دارد.

دلیل دیگر مخالفت برخی از اصلاح طلبان با حزب ندا و آقای خرازی(با وجود سوابق اصلاح طلبانه آقای خرازی) نیز با توجه به تحقیقی که داشته ام از این قرار است که آنها ندا را حزبی به وجود آمده از سوی نظام می دانند و می گویند این حزب دست ساخته نهادهای حکومتی است و ندا را عامل این نهادها می دانند.

این گروه ها از اصلاح طلبان بر این باورند که گروهی از اصلاح طلبان جوان را دور هم جمع کرده اند و آقای خرازی نیز رهبری آن را بر عهده پرفته است تا اهداف نهادهای حکومتی را پیاده کنند.

از سوی دیگر اگرچه که سابقه دیپلماتیک آقای خرازی مشخص است اما منتقدان معتقدند که آقای خرازی سابقه سیاسی ای نداشته است و آن کارکرد لازم حزبی و سیاسی در میان جریان اصلاح طلب را ندارد و این موضوع نیز مزید بر علت شده است تا مخالفت های بیشتری دیده شود و تخریب کنند.

تصور این گروه از جریان اصلاح طلب این است که «ندا» یک حزب حکومت ساخته است و هزینه های آن را ارگان هایی حکومتی تامین می کند و این شبهات در مورد برخی دیگر از احزاب نو پا مانند حزب اتحاد ملت ایران نیز برقرار است که چگونه سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی را در اختیار این حزب قرار می دهند تا جلسه خود را برقرار کنند.

در اینجا این سوال مطرح می شود که این احزاب چه امتیازی نسبت به سایرین دارند که سالن دولتی در اختیار آنها قرار می گیرد تا برنامه خود را در آنجا برگزار کنند و همه این موارد مزید بر علت شده و می بینیم که سایر افراد اظهاراتی را در جهت تخریب یا توهین مطرح می کنند.

زارعی فومنی1