پايگاه خبري تحليلي «پارس»- محسن مهدیان- بزرگترین آسیب مبارزه با فساد اقتصادی، عادی شدن فساد در افکار عمومی است. قبح فساد که ریخته شود، مطالبه های مردمی از بین می رود و بی اثر شدن نظارت های مدنی باعث می شود، فساد با سرعت بیشتری گسترش می یابد. رشد بی امان اخبار فساد در کشور و به دنبال آن بی نتیجه ماندن پی گیری ها و مجازات ها و خاک خوردن پرونده های بزرگ و حرف های ضد و نقیض نهاد های نظاراتی، از مهمترین دلائل «بی حس شدن جامعه» از اخبار فساد است. اخیرا خبر فساد 22 میلیارد دلاری منتشر شده است حال آنکه کمترین واکنش های مردمی و رسانه ای را در این باره دیده ایم. علت چیست؟

شوخی نیست. جناب معاون اول می فرمایند 22 میلیارد دلار پول کشور در دولت قبل بیرون رفته تا «خرد» شود اما برنگشته است.
 
این همه دعوای هسته ای برای یک پنجم این رقم هم نیست. 

اگر ادعای معاون اول درست باشد، باید گزارش این ابر فساد در گزارش تفریغ بودجه 92 ديوان محاسبات آمده باشد. اما نیامده است . چرا؟ 

از سه حالت خارج نیست:

1- معاون اول محترم صداقت ندارند.

2- دیوان محاسبات محترم صداقت ندارد.

3- فساد آنچنان پیچیده و تو در تو است که ناظرین جا مانده اند.

نتیجه سیاسی؛
فساد در ایران .... بماند.

نتیجه اقتصادی؛
تحریم ها قابل حل شدن نیست. منافع مافیای داخلی و خارجی از تحریم اجازه حل شدن نمی دهد.

نتیجه اجتماعی؛ 
مردم نسبت به فساد پوست کلفت شدند و این عدد ها برايشان دیگه مهم نیست.

نتیجه اخلاقی؛
هیچ کدام به اندازه نتیجه اجتماعی مهم نیست.