پلاسکوی نفتی آرامگاه ابدی گمشدگان دریا شد

پایگاه خبری تحلیلی پارس - هشت روز از قصه پر غصه نفتکش ایرانی می‌گذرد و دولتمردان سالمند دولت دوازدهم آن قدر دیر به داد خدمه ایرانی آن رسیدند که اگر امیدی هم به نجات جان سرنشینان کشتی بود، آن هم از دست رفت و اکنون ملت ایران در کنار خانواده‌های داغدار آنان عزادار شدند.

16 دی ماه بود که خبر برخورد یک نفتکش ایرانی با کشتی باری چینی در شرق و آتش‌ سوزی صورت گرفته در پی آن همراه با مفقود شدن 30 تن از کارکنان ایرانی این نفتکش خبرساز شد.

با وجود آن که برخود دو کشتی در ساعات پایانی روز شنبه هفته گذشته صورت گرفت اما تا روز سه شنبه خبری از دولتی‌ها نبود و در خطر بودن جان 30 سرنشین ایرانی ان از اهمیت چندانی برای دولتی‌ها برخوردار نبوده و دولتی‌ها بیشتر به فکر رفع فیلتر تلگرام بودند.

نفتکش مذکور به نام «سانچی» متعلق به شرکت ملی نفتکش ایران و حامل ۱۳۶ هزار تن میعانات گازی بود که قرار بود به شرکت «هانوا توتال» کره جنوبی تحویل داده شود.

با وجود آن که برخود دو کشتی در ساعات پایانی روز شنبه هفته گذشته صورت گرفت اما تا روز سه شنبه خبری از دولتی‌ها نبود و در خطر بودن جان 30 سرنشین ایرانی ان از اهمیت چندانی برای دولتی‌ها برخوردار نبوده و دولتی‌ها بیشتر به فکر رفع فیلتر تلگرام بودند.

دولتی با گذشت سه روز از حادثه در حاشیه جلسه هیات دولت تازه به یاد پیگیری وضعیت سرنشینان کشتی افتادند و روحانی سعی کرد در دستوری همه را برای نجات جان سرنشینان کشتی بسیج کند اما زمان طلایی برای جبران این حادثه دیر شده بود.

نفتکش‌ ایرانی در حالی روی دریا رها شده بود که چینی‌ها هم چندان تمایلی برای نجات جان سرنشینان آن داشتند؛ هرچند نباید از چینی‌ها انتظار زیادی داشت چراکه وقتی دولت پس از سه روز به یاد پپگیری این حاثه می‌افتد؛ چه انتظاری می‌توان از یک کشور همسایه داشت.

هرچند گودرزی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس کم‌کاری دولت چین درحادثه نفتکش ایرانی محرز دانسته و گفته است: «امیدواریم دولت این موضوع را پیگیری کند، چین باید هرچه زودتر پاسخ دهد.» اما در این حادثه وزیر رفاه پس از سه روز مسئول رسیدگی به این وضعیت غمبار شد و خبری از زنگنه یا آخوندی در این حادثه نبود، از این رو شاید بهتر باشد مسئولان دولتی پیش از اینکه از کم‌کاری یک کشور همسایه دربرابر جان اتباع کشورمان بگویند؛ از تعلل خود در رسیدگی به این مساله سخن بگویند.

نفتکش‌ ایرانی در حالی روی دریا رها شده بود که چینی‌ها هم چندان تمایلی برای نجات جان سرنشینان آن داشتند؛ هرچند نباید از چینی‌ها انتظار زیادی داشت چراکه وقتی دولت پس از سه روز به یاد پپگیری این حاثه می‌افتد؛ چه انتظاری می‌توان از یک کشور همسایه داشت.

هرچند ربیعی وزیر دولت در اقدامی رو به جلو بدون اشاره به تعلل خود در رسیدگی به وضعیت سرنشینان کشتی ایرانی از قول چینی‌ها گفته است :«همه خدمه نفتکش از روز اول چینی‌ها جان باخته‌ بودند و ما تلاشمان را کردیم تا آنان را نجات دهیم. فعلا امیدی به پیداکردن پیکر دریانوردان وجود ندارد.»

اظهارات ربیعی در حالی است که عملیات مهار آتش این نفتکش که از چند ساعت پس از وقوع حادثه آغاز شده بود، در روزهای اخیر بارها از سوی آتشخوارهای چینی متوقف شد و تیم عملیاتی چین به بهانه های مختلف اعم از احتمال بروز انفجار جدید و انتشار گازهای سمی، از نزدیک شدن به نفتکش برای مهار کامل آتش آن جلوگیری کرده اند.

شرکت ملی نفتکش ایران در روزهای اخیر و در حالی که 3 روز از بروز این حادثه می گذشت با یک شرکت ژاپنی به منظور همکاری در مهار آتش نفتکش ایرانی به توافق رسید و تجهیزات این شرکت 5 روز پس از بروز حادثه به محل رسید اما همکاری ژاپنی ها هم تحت لوای مدیریت عملیات چینی ها به نتیجه نرسید و در نهایت شب گذشته چینی ها دستور توقف عملیات خنک سازی سطح نفتکش که برای جلوگیری از تسری آتش انجام می شد را صادر کردند.دلیل توقف خنک سازی کشتی نفتکش، بدی آب و هوا و وزش باد عنوان شد اما به نظر می رسد همین توقف عملیات، موجب رسیدن آتش به مخازن سمت چپ کشتی و انفجارهای شدید صبح امروز شد که در نهایت پس از چند ساعت به غرق شدن کامل نفتکش ایرانی انجامید.

بااظهارات رییس سازمان بنادر و دریانوردی که  مرگ تمام سرنشینان نفتکش سانچی را تایید کرد و گفته است «دسترسی به پیکرها هم ممکن نیست»؛ امیدها برای پیگیری وضعیت سرنشینان پلاسکوی نفتی ناامید شد اما آنچه باید برای آن گریست تعلل دولتی‌ها درباره اتباع بی دفاع ایرانی است که باید فکر اساسی برای آن شود.

هرچند دولت تدبیر و امید بازهم ثابت کرد که نباید امیدی به آن در بحران‌ها داشت، حالا این بحران حادثه‌ای مانند غرق شدن پلاسکوی نفتی همچون سانچی باشد یا کارگران زیر آوارمانده یورت یا زلزله‌زدگان کرمانشاه و یا قول و امید واهی برای پیگیری وضعیت کسبه ساختمان پلاسکو تهران که یک سالی است تمام هستی خود را از دست داده‎اند. آری به دولت تدبیر و امید امیدها را ناامید می‌کند و این واقعیتی است که باید آن را بپذیریم.