اذعان روزنامه هاآرتص به حقانیت سوریه

به گزارش پارس به نقل از مشرق، روزنامه اسرائیلی هاآرتص در گزارشی به نقل کارشناسان غربی شواهدی را ارائه می دهد که براساس آن احتمال حمله شیمیایی مورد ادعای غرب از سوی نیروهای ارتش بسیار بعید اعلام شده است.

سارین نامی است که این روزها بسیار در رسانه ها دیده و شنیده می شود و همانند بهانه سلاح های کشتارجمعی صدام که مقدمه ای برای لشکرکشی به این کشور شد، در حال تبدیل شدن به نقطه آغاز دخالت غرب در سوریه است.

گاز سارین یک سم کشنده دست ساز است که رنگ، مزه یا بو ندارد. اگر چه این سم به صورت مایع تولید می شود اما نقطه تبخیر پایین آن باعث می شود که هنگامی در محیط قرار می گیرد، به سرعت تبدیل به گاز شود.

     
سارین که پرسنل نظامی آن را GB هم می نامند، در سال ۱۹۳۸ میلادی به عنوان آفت کش در آلمان تولید شد اما از آن هنگام به بعد به وسیله بسیاری از دولت ها به عنوان یک سلاح شیمیایی عصبی (گاز اعصاب) شناخته می شود.

گازهای اعصاب سمی ترین و سریع الاثرترین سلاح های شیمایی موجود در جهان هستند.

سارین مانند بسیاری از آفت کش های ارگانوفسفاتی که ساختار مولکولی شبیه آن دارند، مانع از به اصطلاح" خاموش شدن" غدد و عضلات بدن می شود، به عبارت دیگر این بخش های بدن به طور مداوم در حالت تحریک شده باقی می مانند. حتی یک قطره کوچک سارین روی پوست فرد باعث تشنج عضلانی و تعریق شدید در او می شود.

افرادی که در معرض مقادیر زیادی سارین قرار گرفته اند، اگر به فوریت درمان نشوند، به سرعت کنترل شان بر کارکردهای بدنی شان را از دست می دهند، و ممکن است به حالت اغما بروند و دچار نارسایی تنفسی شوند.

به رغم خطرات سارین، مواد شیمیایی سازنده این ترکیب مرگبار در برخی از کشورها به طور تجاری در دسترس هستند. فرآیند تولید سارین پیچیده و بسیار خطرناک است، اما این وضعیت مانع از آن نشده است که گروه های تروریستی به ساختن و استفاده از آن اقدام نکنند.

دولت عراق در سال ۱۹۸۸ میلادی از سارین به عنوان سلاح شیمیایی در شهر کردنشین حلبچه استفاده کرد و باعث کشته شدن ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر و آسیب دیدن هزاران نفر دیگر شد.

پس از طرح ادعای حمله شیمیایی به غوطه شرقی در حومه دمشق و آغاز جنگ روانی و رسانه ای قریب به اتفاق رسانه های غربی و عربی بر ضد دولت سوریه که طی دو سال و نیم گذشته بی سابقه بوده است، به نظر می رسد سناریوی مشابه آن چه در عراق رخ داد، در مورد سوریه – به شکل محدودتر – در حال اجراست.

در همین حال و همزمان با هجمه سنگین رسانه ها و دولت های غربی، دولت سوریه در اقدامی شجاعانه که مؤید این واقعیت است که ارتش سوریه – با وجود داشتن دست برتر در جنگ - نیازی به استفاده از سلاح شیمیایی نداشته است، به کمیته بازرسان سازمان ملل اجازه ورود و انجام تحقیقات در خصوص این حادثه را صادر کرد.

 
روزنامه اسرائیلی هاآرتص امروز در گزارشی نوشته است کارشناسان غربی نسبت به انجام حمله شیمیایی ادعایی غرب و گروه های تروریستی حاضر در سوریه ابراز تردید کرده اند و شواهد و دلایل قابل توجهی نیز ارائه داده اند.

در حمله شیمیایی ادعایی غرب به غوطه شرقی در حومه دمشق براساس منابع مختلف، بین ۳۰۰ تا ۱۳۰۰ نفر بر اثر قرار گرفتن در معرض گاز سارین کشته شده اند. منابع نظامی و دولت سوریه هرگونه حمله شیمیایی را تا کنون رد کرده و آن را توطئه معارضان و غرب برای دخالت خارجی در سوریه می دانند.

به گزارش مشرق، هاآرتص می نویسد: یکی از شواهد اصلی حمله شیمیایی ادعایی، نشان دادن تصاویر قربانیان این حمله در رسانه هاست؛ تصاویری که زمان انتشار هماهنگ آن در تمام رسانه های غربی و زمان انتشار خبر حمله شیمیایی، فاصله بسیار کمی دارد که در جای خود قابل بررسی است. اما در مجروحان به نمایش درآمده هیچ گونه اثر خارجی ناشی از قرار گرفتن در معرض گاز سارین یا خفگی و مرگ بر اثر استنشاق این گاز وجود ندارد.

کارشناسان غربی جنگ افزارهای شیمیایی که بخشی از این تصاویر و فیلم ها را مورد بررسی قرار داده اند نسبت به بکارگیری مواد شیمیایی در مقیاس سلاح شیمیایی مورد ادعا، ابراز تردید کرده اند و در عین حال اظهارنظر قطعی را به بررسی دقیق مناطق مورد نظر منوط دانسته اند.

دن کازیتا (Dan Kaszeta) افسر سابق یگان شیمیایی ارتش آمریکا و کارشناس سلاح های شیمیایی به جزئیاتی اشاره کرده است که در فیلم های منتشر شده اثری از آن ها نیست: « هیچ یک از افرادی که در حال مداوای مجروحان و رسیدگی به قربانیان این حمله بودند و یا افرادی که از این صحنه ها فیلم و عکس تهیه می کردند، هیچ گونه لباس یا ماسک ضد گاز شیمیایی به همراه نداشتند و علیرغم نبود این تجهیزات، هیچ کدام نیز دچار مشکل نشده بودند. »

 
تجهیزات ساخت سلاح شیمیایی که چندی پیش ارتش سوریه از پناهگاه معارضان کشف کرد

از آنجایی که عوامل شیمایی و عامل اعصاب – سارین – اگر در مواردی مانند آن چه که ادعا شده است در گستره و حجمی وسیع بکارگرفته و موجب مرگ صدها نفر شده باشند، به سرعت از محل تبخیر و محو نمی شوند و می تواند تا ساعت ها هر فردی را که بدون مجهز بودن به لباس های محافظ وارد آن منطقه می شود آلوده و مجروح کند.

این کارشناس سلاح های شیمیایی ارتش آمریکا می افزاید: علاوه براین، در هیچ یک از صحنه های به نمایش درآمده، آثار و نشانه های دیگری که معمولا پس از یک حمله شیمیایی در آن منطقه مشاهده می شود، نمی بینیم؛ علائمی مانند مجروحیت و مسمویت های عادی در سطوح مختلف، ایجاد مشکلات حاد بصری و بینایی، اسهال و استفراغ افرادی که در معرض عامل شیمیایی قرار داشته اند.

استیو جانسون (Steve Johnson) کارشناس و محقق در زمینه عوارض مواد سمی و خطرناک دانشگاه کرنفیلد و کارشناس سلاح های شیمیایی وزارت دفاع انگلیس نیز می گوید: « تعداد تلفات اعلام شده و مجروحان این حمله همگی نشان دهنده این است که باید عامل شیمیایی در سطحی وسیع بکارگرفته شده باشد. این میزان استفاده از عامل شیمیایی باید با علائم و عوارض شدیدی در قربانیان و مجروحان و کسانی که در این محل ها مشغول درمان هستند، همراه باشد. علائمی که هیچ یک در این تصاویر و فیلم ها مشاهده نمی شود. »

هاآرتص در ادامه گزارش خود آورده است: ابهامات دیگری هم در مورد زمان حمله وجود دارد؛ این حمله دقیقا زمانی صورت گرفته است که بازرسان سازمان ملل برای بررسی ادعاهای قبلی در مورد بکارگیری سلاح شیمیایی در دمشق حضور داشتند. همچنین در شرایطی که ارتش سوریه طی هفته های قبل توانسته است معارضان را بشدت در اطراف دمشق زمین گیر کرده و به عقب براند، با چه هدف و انگیزه ای باید دست به حمله شیمیایی بزند؟ و اگر اساسا حمله شیمیایی صورت نگرفته است، چه چیزی باعث مرگ صدها نفر و بدون برجای گذاشتن هیچ گونه اثر و جراحتی بیرونی شده است؟

 
مواد شیمیایی کشف شده از معارضان که ساخت عربستان سعودی است

گوین وینفیلد (Gwyn Winfield) مدیر یکی از نشریات معتبر آمریکایی در زمینه سلاح های شیمیایی معتقد است: یکی از گزینه های محتمل این است که عوامل شیمیایی تحت کنترل معارضان در مناطق و پناهگاه هایی که مردم زیادی برای در امان ماندن از حملات در آن ها پناه گرفته بودند، مورد استفاده قرار گرفته است و موجب خفگی قربانیان شده است. این عوامل که در اختیار معارضان بوده است می تواند گاز های اشک آوری باشد که در بمب های دستی و خمپاره ها بصورت دستی تعبیه شده است. کاری که ارتش آمریکا نیز مشابه آن را در جنگ ویتنام برای بیرون کشیدن ویت کنگ ها از پناهگاه هایشان انجام داد.

روشن است که معارضان سوری – همزمان با حضور بازرسان سازمان ملل - از اثبات این حمله شیمیایی به عنوان بزرگترین حمله صورت گرفته به دست نیروهای وفادار به بشار اسد، سود فراوانی خواهند برد، حتی اگر عامل کشته شدن این تعداد از مردم سوریه، عامل شیمیایی نبوده باشد.

در شرایطی که باراک اوباما همچنان علاقه ای به ارسال مستقیم سلاح به معارضان ندارد، اثبات حمله شیمیایی می تواند به عنوان عبور دولت سوریه از خط قرمز تلقی شده و موجب تغییر سیاست های آمریکا شود.

چندی قبل ارتش سوریه در حمله به یکی از پناهگاه های معارضان، مقادیر زیادی سلاح شیمیایی ساخت عربستان سعودی کشف کرده بود.