پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سید امیر سیاح- در روزهای اخیر زمزمه هایی از آشتی ملی، با تعبیر بازگشت سران فتنه88 به آغوش نظام مطرح شده است. درباره این موضوع قبل از هرچیز باید یادآوری کرد سران فتنه با نظام قهر نکرده بودند که حالا تصمیم به آشتی بگیرند. آنها بخاطر همدستی در کودتای نرم88 و زمینه سازی و حمایت لفظی از عمیات تروریستهای منافقین و انجمن پادشاهی در سالهای 88 و 89، تا زمان عذرخواهی و محاکمه، از نظام طرد شده اند. 

آشتی دوستان و یاران قدیمی، فی نفسه مطلوب است اما مورد اشاره شده، قهر کودکانه نبوده که منشا دعوا را زود فراموش و آشتی کنیم. منشا این دعوا، به کل آبرو و حیثیت نظام گره خورده است. حادثه ای که باعث طرد سران فتنه از جمهوری اسلامی شد، بزرگترین ضربه نظام بعد از ارتحال امام بود. به پای ادعای تقلب، خون ها ریخته شده است. اگر رئیس دولت اصلاحات، می خواهد نداآقاسلطان و دیگر قربانیان88 را فراموش کند بداند که ما هرگز فتنه88 را فراموش نمی کنیم و همچنان پیگیر خون شهروندان بیگناه کشته شده در حوادث سال88 هستیم.

برخی مطرح کنندگان آشتی ملی، می گویند امروز تهدیدهای ترامپ، اقتضا می کند در داخل همه دست به دست هم بدهیم. اگر دلیل واقعی آقایان برای درخواست بازگشت به دامن نظام این باشد، باید پاسخ دهند چرا در سال91 که تحریمهای - به قول خودش فلج کننده- اوباما، به مردم ایران فشار عملی شدیدی وارد کرده بود، دست دوستی دراز نکردند؟ وانگهی، مدعیان آشتی ملی، برای مقابله با تهدید جمهوری خواهان، متاع جدیدی برای عرضه ندارند چراکه استادان دیپلماسی لبخند و انعطاف، مدتهاست سکان دولت را بدست دارند و کارتهایشان را هم بازی کرده اند.

رئیس جمهور اسبق در شرایطی دست دوستی دراز کرده که با درگذشت مرحوم هاشمی، در داخل بی حامی شده، عملکرد دوستانش در دولت چنگی به دل نمی زند و نمی تواند روی آنها حساب کند، حامیان علنی جنبش سبز از کاخ سفید رفته اند و حامیان منطقه ای هم در ریاض و تل آویو بی آبروتر از آن هستند که ننگ حمایت آنها را بپذیرد. 

رئیس دولت اصلاحات، در این شرایط البته در بن بست نیست و راه بازگشت برایش کاملا باز است راهی که به خواست خدا شاید هم آغاز عاقبت بخیری ایشان باشد و هم به وحدت ملی کمک کند. این تنها راه بازگشت، همان شرط اولیه نظام برای پذیرش توبه ایشان است: مرزبندی با ضدانقلاب و اعتراف به دروغ بودن تقلب در انتخابات88. 

اجرای این شرط البته برای رئیس جمهور اسبق، سخت و دردناک است، اما ایشان و دوستانش باید بدانند برای آشتی ملی، چاره ای ندارند جز اینکه راه خود از براندازان جدا و امید ضدانقلاب را از خود، کاملا نا امیدکنند.