فضای مجازی و برنامه‌ریزی که مدیران ورزشی ندارند

گروه تحلیلی خبری " پارس"_ هومن جعفری: در این روزهای آخر سال به شدت درگیر دانلود سریال های دوست داشتنی زندگی ام هستم که قرار است در عید تماشایشان کنم. برای هر سریال یک آرشیو مشخص وجود دارد که فصل به فصل جلو می رود. برای هر قسمت یک زیرنویس نیاز است و صد البته فضایی مناسب در هارد که بتوان ذخیره سازی اش کرد. گاهی به این فکر می کنم که برنامه ریزی های من عشق فیلم و سریال برای منظم کردن آرشیوم بیشتر از برنامه ریزی های مدیران ورزشی کشور برای آینده کاری شان است. دست‌کم من می‌دانم در سال آینده چه پیش رویم هست و کدام فیلم ها و سریال ها قرار است پخش شوند. می‌دانم کدام ها را باید ببینم و می دانم کدام ها به احتمال زیاد ارزش دانلود و تماشا را ندارند. از این لحاظ قطعا از مدیران بسیاری از باشگاه های ورزشی کشور جلوتر هستم!

شایعه حضور زلاتکو کرانچار در تیم المپیک ما را یاد روزهایی انداخت که محمود گودرزی تندترین سخنان را در مورد او بیان کرد و او را «عرق خور» و «معتاد به الکل» لقب داد! محمود گودرزی معلوم نیست کجاست اما زلاتکو کرانچار به زندگی ورزشی و فوتبالی خود ادامه می دهد و همین حالا هم اگر قیمت بالایش نبود نیمی از تیم های لیگ به دنبالش بودند. یک مربی جنتلمن که دوبار در پرسپولیس و سپاهان به وقت ججدایی مطالبات کلانش را بخشید تا نشان دهد که صرفا برای پر کردن جیب به یاران نیامده. حالا مربی بزرگ کروات شانس نشستن روی نیمکت المپیک را دارد. امید کهعه این فقط یک مانور تبلیغاتی بیهوده برای کم کردن قیمت رقبای دیگر نباشد.

فضای مجازی بی رحم است. سن و سال نمی شناسد. وقتی کاری کنی که ناشایست باشد ناچاری عذرخواهی کنی. فقط کافی است پای گافت به فضای مجازی باز شود تا بازی را ببازی. مهم نیست امام جمعه شهری باشی که فرزندت اعتقاد داشته باشد باید شاسی بلند فوق گران قیمت سوار شوی یا جیمی کرگر اسطوره لیورپول که فیلم پرتاب کردن آب دهانت به سمت طرفدار منچستر یونایتد وادارت کند برای عذرخواهی! کرگر دیگر آن بازیکن جوان و کم تجربه نیست و موهای خاکستری اش نشان می دهد که سن و سالی از او گذشته اما رفتارش آنقدر زشت بود که خودش نیز ناچار شد عذرخواهی کند. فضای مجازی بد دردی است. دعا کنید اشتباهاتتان در فضای مجازی دست به دست نگردد.

همین چند وقت پیش بود که خبر ممانعت از وزنه زدن یک دختر بچه هشت ساله در افتتاحیه مسابقات بین المللی وزنه برداری در اهواز سبب شد تا فضای مجازی حسابی دچار شورش شود. تنها دو روز بعد بود که در مسابقه اختتامیه این دختر بچه هشت ساله اردبیلی وزنه اش را زد و همه هم تشویقش کردند. نه جلوی ورزش بانوان را می شود گرفت و نه جلوی فضای مجازی را. آبروی خودشان در فضای مجازی چنان رفت که دو روز بعد از همه مخالفت های اشتباه خود دست کشیدند. انگار فضای مجازی تبدیل شده به بزرگترین دادگاه افکار عمومی. شهردار شهری باشی و خانه خراب کرده باشی یا مسوول حراست یک ورزشگاه در اهواز باشی فرق ندارد.دو روز حداکثر قدرت مقاومت تو مقابل فضای مجازی است. حداکثر دو روز.