گروه تحلیلی خبری "پارس"_ هومن جعفری: «فکر کردید هواداران آرسنال زیاده خواهند؟ امروز، چندصد هوادار ناراضی پرسپولیس پس از باخت دربی تهران به تمرین رفتند آن هم وقتی ۱۵ امتیاز از تیم دوم جلو هستند».

این توییت جیمز مونتگ ، خبرنگار انگلیسی است که فردای دربی تهران ، رفتار هواداران تیم بازنده مسابقه بزرگ خاورمیانه را با رفتار طرفداران آرسنال مقایسه می کند. شباهت رفتاری هواداران دو تیم این است که بعد از یک باخت بد در یک بازی بزرگ اعتراض در تمرین را برگزیده اند. تفاوت دو تیم اما در این است که آرسنال با ونگر سالهاست جامی نبرده اما پرسپولیس با برانکو هم سال قبل قهرمان لیگ برتر شد و هم اینکه حالا تا قهرمانی تنها یک برد فاصله دارد. آنها 15 امتیاز از تیم های دیگر پیشند و وضعیتشان بهتر از این امکان پذیر نمی شد. احتمالا که نه که قریب قطع به یقین اگر آرسنال چنین نتایجی می گرفت مجسمه ونگر را از طلا می ساختند و مقابل ورزشگاه نصب می کردند. 

همین حالا اگر سایت های ورزشی را نگاه کنید دهها مطلب می بینید که در نقد مربی بازنده نوشته شده اند و آنهم چه بازنده ای! مردی با 15 امتیاز اختلاف فاصله با تیم دوم و در آستانه رقم زدن دومین قهرمانی فصل. مردی که تیمش را سال قبل با وجود همه ایرادها و اشکال ها تا نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا بالا کشاند. مردی که فوتبال باشگاهی و ملی ایران را حتی از کارلوس کی روش بیشتر می شناسد ، حالا باید چنین مطلبی را بخواند که اگر کی روش سرمربی پرسپولیس بود ، چگونه ترکیبش را می چید.کسی به نویسنده این مطلب تساوی دقیقه آخری مقابل سوریه را یادآوری نمی کند. صعود ایران قطعی بود و بازیکن های ما با وجود تلاش زیاد اما خود را به آب و نزدند و برد را در دقیقه آخر با تساوی عوض کردند.

آرسن ونگر البته دودهه در آرسنال سابقه دارد و اگر هوادار از او ناامید شده دلیلش مشخص است. برانکو اما همین حالا در صدر جدول لیگ جای دارد و اگر بخواهیم شبیه سازی کنیم باید وضعیتی شبیه به گواردیولا داشته باشد تا ونگر!

همه این سطرها را نوشتیم تاب رسیم به این قصه که پشت پرده انتقاداتی که از سرمربی پرسپولیس می شود دو منطق وجود دارد. نخست قاعده زدن مربی بازنده دربی که سالهاست در رسانه ها رعایت می شود و مربی بازنده - خاصه اگر تیمش بد هم بازی کرده باشد- حتی از سوی روزنامه نگاران طظرف خودش هم نقد می شود. 

منطق و دلیل دوم اما کاملا مشخص است. طرفداران کارلوس کی روش بهترین فرصت را برای زدن مردی پیدا کرده اند که تا روز آخر کار کارلوس کی روش در ایران به عنوان استخوانی در گلوی او باقی خواهد ماند.