به گزارش پارس نیوز: عملکرد محمدعلی نجفی در اداره شهر بر هیچ کس پوشیده نیست. وی نتوانسته در 7 ماه گذشته نه پروژه ای افتتاح کند و نه پروژه جدیدی را کلید بزند. به غیر از انتصابات و چند سخنرانی و توئیت هایی که انجام داده، نمی توان عملکرد درخوری از وی سراغ داشت.

وی در آخرین روزهای اسنفدماه در نامه ای که به شورای شهر تهران ارسال کرد، به خاطر بیماری جدید از پست شهرداری استعفا داد و محسن هاشمی نیز اعلام کرد که در اولین جلسه رسمی شورای شهر در 19 فروردین اعضا به درخواست استعفاء رسیدگی خواهند کرد.

استعفای محمدعلی نجفی در آخرین روزهای سال نشان از بی تدبیری و عدم مسئولیت پذیری وی داشت. در حالیکه شهرداری در اواخر سال برای استقبال از بهار در تهران وظایف بسیاری بر عهده دارد، شهردار شهر با مظلوم نمایی و بهانه بیماری از کار کنار می کشد. با وجود تحمیل هزینه های بسیار بر شهر و روند توسعه و تکمیل پروژه های شهری، نجفی این بار بازی جدیدی را آغاز کرده است.

به نظر می رسد که وی در ایام آرام عید در تهران با مشورت دوستان و مشاورانش قصد دارد تا شورای شهر را در مقابل یک تصمیم جدید قرار دهد. تصمیمی که خروجی آن عدم پذیرش استعفای وی باشد. به این وسیله مسئولیت پذیری شهردار تهران در مواقع ضرور به حداقل ممکن خواهد رسید که در ادامه این گزاره را بررسی خواهیم کرد.

در روزهای نخست استعفا، برخی از اعضای شورای شهر از جمله اعضای وابسته به اتحاد ملت از تلاش برای راضی کردن نجفی برای ماندن در شهرداری سخن می گفتند. این در حالیست که اعضای وابسته به حزب کارگزاران چنین صراحتی نداشتند و مشخصا تمایل آنها جایگزینی فردی توانمندتر و با قابلیت توانایی اداره تهران است.

دستور کار مشخصی که در میان اختلافات اصلاح طلبان در جریان است، با سنگینی وزنه اصرار به ماندن نجفی همراه است. برخی از اصلاح طلبان تندرویی که پروژه سیاسی کردن پست تخصصی شهرداری را دنبال می کنند، منافع خود را در ماندن نجفی می بینند. غلامعلی رجایی که مشاور شهردار تهران نیز می باشد، سر تیم این ذهنیت سازی است تا مانع از رفتن نجفی از شهرداری شود.

غلامعلی رجایی که بهمراه عبدالله رمضانزاده، مصطفی تاجزاده و حمیدرضا جلائی پور و برخی دیگر از اصلاح طلبان تندرو، در این چند وقت اخیر بارها نظام و حاکمیت را مقصر استعفای نجفی جلوه داده اند، جریان رسانه ای قوی و منسجمی را برای هزینه سازی برای نظام در قالب استعفای شهردار دنبال می کنند. چه شهردار بر سر کار باشد چه وی به خاطر هر دلیلی از جمله ناکارآمدی و بیماری این پست را ترک کند، اصلاح طلبان تندرو هرگز نمی خواهند این نقیصه به پای اصلاحات نوشته شود و بر همین اساس فرآیند ماندن یا رفتن نجفی را قصد دارند به گونه ای در افکار عمومی جانمایی کنند که نجفی را قهرمانی جلوه دهند در راه مبارزه با فساد و رانت که در حال هزینه دادن است.

رجایی در اظهارنظری جدید ضمن رد موضوع رفتن نجفی و عدم تمایل به کناره گیری گفته است: «سناریوی تخریب اصلاح طلبها سناریویی گسترده است که فعلا در مخالفت با شورا و نجفی خود را هویدا کرده و ناشی از شکست سنگین بعضی‌ها در انتخابات شوراهاست. کسی تردید نکند هم نجفی مایل به کناره گیری نیست و هم اعضای شورا ی اسلامی شهر تهران هرگز مایل به پذیرش استعفای نجفی نیستند مگر اینکه بحث مصلحت نظام ! به میان کشیده شود و شورا چاره ای جز تمکین نداشته باشد.»

همچنین در اخبار آمده است که نجفی در جلسه با شهردارن مناطق زمانیکه با جو مثبت فضا روبه رو می شود، توپ را به زمین شورای شهر انداخته و اعلام کرده که هر تصمیمی که شورای شهر بگیرد، تابع آن خواهد بود: «تسلیم نظر شورا هستیم و هرچه شورای شهر بگوید میپذیرم» هرچند نجفی به صورت رسمی این اظهارات را تایید نکرده و بیشتر از سوی کانال های حامی وی در حال تبلیغ است ولی به نظر می رسد شورای شهر تهران دچار اختلافات بسیاری در این زمینه است و حامیان نجفی سعی می کنند تا مانع توفق کارگزاران برای کنارزدن نجفی و رسیدن گزینه مدنظر کارگزاران به ساختمان بهشت شوند.

شورای شهر پنجم که با لابی و سهمیه بندی گروه های مختلف اصلاح طلب شکل گرفته در اصل تابع نظر دستورکارهای خارج از شورا خواهد بود. اما محمدعلی نجفی و مشاورانش به نتیجه جدیدی رسیده اند که براساس آن شهردار قصد استعفا داشته ولی شورا مخالفت کرده و از این زمان به بعد مسئولیت خطاها و مشکلات نه با نجفی بلکه با شورایی خواهد بود که اصرار به ماندن شهردار علی رغم استعفا داشتند.

به هر حال نجفی ثابت کرد مرد میدان شهرداری نیست و از روز نخست نیز اشتباهی در این پست قرار گرفته بود ولی آنچه در این بین در برآیند حاصل شده، عقب گرد پرشتاب شهر تهران از توسعه و پیشرفت است. اسیر شدن پایتخت در دست بازی های سیاسی و سهم خواهی های اصلاح طلبان روزگار خوشی برای این شهر نخواهد بود و نجفی و شورای شهر پنجم مقصران اصلی این روند هستند که شهر را قربانی مطامع سیاسی و حزبی خود کرده اند.