سرانجام شمارش معکوس برای برگزاری سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری در ایران اسلامی به پایان رسید و روز ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ درحالی‌که روز‌های آخر فصل بهار است، بهار شهروندی ایرانی‌ها آغاز شد تا با حضور در پای صندوق‌های رأی، رئیس‌جمهور خود را برای چهار سال آینده مشخص کنند. صرفا در پایتخت بیش از ۶ هزار صندوق رأی آماده‌شده بود تا نظر مردم را در خصوص تعیین ساکن جدید پاستور جمع‌آوری کنند. صرف‌نظر از ادعا‌های غیرمنطقی مربوط به مهندسی انتخابات و یا از قبل مشخص بودن نتیجه، برگه‌های رأیی که خودکار‌ها بر روی آن‌ها راه‌رفته‌اند نشان‌دهنده اهمیت تفکر و نقش ایرانی در تعیین سرنوشت خود است.

از اواخر اردیبهشت امسال سوت انتخابات در وزارت کشور زده شد تا به مدت پنج روز هر آن‌کس که می‌داند و می‌تواند مشکلات به وجود آمده را حل کند و یا فرمولی برای جهش ایران دارد شناسنامه به دست راهی میدان فاطمی شود و خود را در معرض یک ماراتن مهم سیاسی قرار دهد، در این میان ۵۹۲ نفر (۴۰ نفر خانم، ۵۵۲ نفر آقا) خود را به پشت باجه‌های وزارت کشور رساندند و در مقابل دوربین‌های خبری از راهکار‌ها و دستورالعمل‌های خود گفتند البته بودند کسانی که تنها برای نمایش آمده بودند!

اما نکته قابل‌توجه در این ثبت‌نام‌ها این بود که تعداد صفر عدد نفرات ثبت‌نام کننده به طرز چشم‌گیری کاهش‌یافته بود و برخلاف دوره‌های قبلی که به‌طور میانگین بیش از ۱۰۰۰ نفر ثبت‌نام می‌کردند که این امر نشان از افزایش عقلانیت و کاهش قوه شوخ‌طبعی و مزاح در ساختمان وزارت کشور بود.

از میان ۵۹۲ ثبت‌نام کننده برای انتخابات ، شورای نگهبان بر اساس استاندارد‌های مشخص، صلاحیت هفت نفر احراز شد. البته برخی‌ها اقدام قانونی و منطقی شورای نگهبان را به حاشیه‌ کشاندند تا جایی که عده‌ای از افراد از عدم احراز صلاحیتشان در بهت خبری و سکوت فرورفتند و برخی دیگر خواستار اعلام دلایل احراز صلاحیتشان شدند و گروهی دیگر رضای الهی را در پیش گرفتند و به رأی نگهبانان قانون اساسی احترام گذاشتند.

 بااین‌وجود از میانه این کش‌وقوس‌های سیاسی و دل‌نگرانی برخی از به خطر افتادن جمهوریت نظام به دلیل عدم احراز صلاحیت خود یا همفکرانشان، که از جزء به‌کل رسیده و بدون دیدن قو‌های سیاه مثال نقض، حکم کلی می‌دادند؛ تنها هفت صندلی در معاونت سیما برای مناظرات در نظر گرفته شد. سه مناظره سه‌ساعته با موضوعات اقتصادی و سیاسی و فرهنگی برگزار شد که اگر بخواهیم برای هرکدام از این مناظرات نامی را انتخابات کنیم که نمایانگر نتیجه‌گیری کلی از آن‌ها باشد، بهتر است مناظره اول را جنگ کلمات، مناظره دوم را شعار‌های فانتزی و درنهایت مناظره سوم را برنامه محور‌تر بدانیم.

پس از برگزاری این سه مناظره و انواع میتینگ‌های تبلیغاتی از سوی نامزد‌های ریاست جمهوری در فضای مجازی و حقیقی دو نامزد انتخابات به نفع همفکر و مسلک خود از گردونه انتخابات جدا شدند و تنها چهار نفر در ماراتن باقی ماندند البته پیش‌ازاین القاب پوششی و روکشی توسط نامزد‌ها علیه یکدیگر استفاده شده بود، اما کنار کشیدن به نفع دوست و هم‌مسلک سیاسی و ایجاد انسجام در مبارزات سیاسی چندان موضوع غریبی نیست. البته لازم به ذکر است که مناظرات تنها بخشی از برنامه‌های تبلیغاتی نامزد‌ها بود و برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی دیگری نیز برای کاندیدا‌ها در نظر گرفته‌شده بود تا در زمین فراخ‌تری عرض‌اندام کنند.

از سوی دیگر در کنار انتخابات ریاست جمهوری سه انتخاب دیگر نیز دیروز برگزار شد، انتخابات مجلس خبرگان، انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس و درنهایت انتخابات شورا‌های شهر و روستا. اگرچه هر سه انتخاب اهمیت  بسزایی را در زندگی اجتماعی و سیاسی مردم دارد، اما انتخابات شورا‌های شهر و روستا شاید قدمی جلوتر باشد، زیرا با توجه به تصمیماتی که برای شهر به‌عنوان محل زیست مردم از سوی این شورا اتخاذ می‌شود گزینش افراد مناسب و درست می‌تواند قدمی مهم در توسعه شهری باشد. در این میان بیش از ۲۰۰۰ نفر برای ۲۱ کرسی شورای شهر پایتخت با یکدیگر رقابت می‌کنند تا بتواند علاوه بر رتق‌وفتق امور تهران ۱۴ میلیونی، کلیددار خیابان بهشت را نیز تعیین کنند.

درنهایت با سپیده‌دم ۲۸ خرداد حسینیه امام خمینی (ره)

با صندوق سیار ۱۱۰ مزین شد و رهبر معظم انقلاب اسلامی با حضورشان رأس ساعت ۷ صبح در سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ششمین دوره انتخابات شورا‌های اسلامی شهر و روستا، انتخابات میان‌دوره‌ای پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری و انتخابات میان‌دوره‌ای یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی شرکت کردند و آرای خود را به صندوق انداختند.

سپس در مقابل دوربین‌های خبرنگاران تأکید کردند: «امروز میدان‌دار و صحنه‌گردان اصلی مردم هستند که با رأی خود سرنوشت و تکلیف کلی و اساسی کشور را برای سال‌های بعد معین می‌کنند بنابراین امروز متعلق به مردم است.»

همچنین با اشاره به اهمیت رأی تک‌تک مردم فرمودند: «همه بیایید، تشخیص و رأی بدهید و هیچ‌کس نگوید با یک رأی من اتفاقی نمی‌افتد، زیرا همین تک‌رأی‌ها است که آرای میلیونی ملت را تشکیل می‌دهد.» مردم نیز تا لحظه نگارش این متن، اندک‌اندک در جمع مستان آمدند وصف‌هایی را در شعب مختلف رأی‌گیری شکل دادند تا با هر برگ رأی خود که به صندوق‌ها می‌اندازند، مهر تأییدی بر دعوت رهبرشان بزنند.نکته‌ای که شاید غیرقابل‌پیش‌بینی بود، مربوط به حضور گسترده مردم در پای صندوق‌های رأی بود به‌رغم آنکه انتخابات از ساعت۷ صبح شروع شده بود و برخی گمان می‌کردند در آن‌وقت صبح کسی پای صندوق رأی نمی‌رود اما شاهد صف‌های طویل در شعب اخذ رأی بودیم و این استمرار صف برای نمایش مردم‌سالاری دینی و «حفظ آبرو برای ایران اسلامی» تا پایان ادامه داشت.برکسی پوشیده نیست که مردم ثابت کردند از معیشت و گرانی و مدیریت فشل قوه مجریه گله‌دارند و ناراحت هستند اما راه برون‌رفت از این مشکلات دولت ساخته از مسیر صندوق انتخابات می‌گذرد و مردم به‌خوبی به این مهم جامه عمل پوشاندند.