پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- در هفته‌های گذشته دو سفر مهم در منطقه قفقاز اتفاق افتاد. سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به جمهوری آذربایجان و سفر رئیس جمهور ایران به ارمنستان. 

قفقاز منطقه‌ای است که ایران به صورت تاریخی نیز جزء لاینفک آن بوده است. به واسطه‌ی جنگ های ایران و روسیه، بخش عمده‌ای از اجزای قفقازی ایران از وطن اصلی جدا می‌شود. روابط ایران با سرزمین هایی که امروز گرجستان، جمهوری آذربایجان و ارمنستان نامیده می‌شود، ارتباط گسترده‌ای است و روابط فرهنگی، نژادی و سیاسی زیادی وجود دارد. 

شاید جمهوری آذربایجان را بتوان مهمترین کشور این منطقه برای ایران دانست. آذربایجان یک کشور شیعی است و قرابت مذهبی و نژادی با ایرانیان دارند. روابط دو کشور اگرچه همیشه مسالمت آمیز بوده است اما فراز و فرودهای مختلفی داشته است. دولت یازدهم اهتمام ویژه‌ای برای گسترش روابط با جمهوری آذربایجان دارد.

سفر نتانیاهو به باکو نشان از گسترش روابط آذربایجان و رژیم صهیونیستی است که مسئله‌ای عجیب و جدید نیست.

بسیاری بهانه روابط آذربایجان با اسرائیل را روابط ایران و ارمنستان می دانند. آذربایجان با میزبانی از نتانیاهو به نوعی به دنبال امتیاز گرفتن از ایران نیز هست. 

در خبرها آمده بود که آذربایجان از ایران موشک‌های دوربرد می‌خواهد و ایران امتناع کرده است. آذربایجان در کنار استفاده از نفوذ رژیم صهیونیستی در آمریکا  و وجود لابی قدرتمند آیپک در مقابله با لابی قدرتمند ارمنستان در آمریکا، به دنبال استفاده کاسبکارانه از دشمنی ایران و رژیم‌صهیونیستی است. به دنبال واردات تسلیحات نظامی راهبردی است. برای عدم افزایش روابط با رژیم صهیونیستی، از ایران باج می‌خواهد و از سوی دیگر با استفاده از اشتهای رژیم اشغالگر قدس برای حضور درمرزهای ایران، سلاح را بهای این حضور می‌داند.

سفر روحانی به ارمنستان پیامی به آذربایجان بود که ایران باج نمی‌دهد بلکه از داشته‌های خود نهایت استفاده را می‌کند. بهای گسترش روابط آذربایجان با رژیم سفاک صهیونیست، گسترش روابط ایران با ارمنستان را در پی خواهد داشت

 

قفقاز آذربایجان رژیم صهیونیستي علي اف