پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محسن مهدیان- رهبر انقلاب طی چند ماه گذشته نقدهای صریحی به دولت داشته اند که به این فهم در نسبت با هر دولتی بی سابقه است.

آخرین و مهمترین آن نیز سخنان نوروزی ایشان در مشهد مقدس است.

اما نقدهای اخیر رهبری به دولت یک "کلید تحلیل" دارد که غفلت از آن، باعث می شود جریان متدین و رسانه ای سهمی در کاهش نگرانی های رهبری نداشته باشند و وارد اختلافات سطحی سیاسی شوند؛ تا آنجا که رهبری مجبور شود "همدلی و همزبانی" را مجدد تذکر دهند.

نکته مهم اینجاست که نقد رهبری به برخی مصداق ها از خطاهای دولت، "اشاره" است و نه بیشتر. 

یعنی چی؟

مصداق هایی که رهبری در نقد دولت مطرح می کنند، مثل واردات هواپیما یا برجام 2 و غیره خودشان موضوعیت ندارند. 

فاعل این مصادیق هم اهمیت ندارند. 

آنچه مهم و اساسی است نقد یک نوع طرز تفکر است. نقد یک گفتمان است. گفتمان غلطی که الزاما صاحبان آن آدمهای بدی نیستند. اتفاقا (شجاع و مومن و امانتدار و ...) هم شاید باشند.

اینکه رهبری در این ایام انقدر  نگران شدند به خطا رفتن گفتمان است نه آدما.

اصلاح آدم خطاکار خیلی سخت نیست. اما گفتمان نادرست، گفتمان جامعه را جابجا می کند.

بر این اساس کمک به رهبری در نقد این دولت، یعنی روشنگری و نه افشاگری.

کلن آنچه تا به حال در نقد دولتها عمل کردیم در مواجهه با این دولت جواب نمی دهد؛ باید نوسازی انتقادی داشت.