پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- دکترعلیرضا رضاخواه- چندی پیش آنتونی کوردزمن که در گذشته به عنوان مشاور سیاسی وزارت دفاع آمریکا در امور سوریه فعالیت می کرد، گفت: «آمریکا استراتژی آشوب را در سوریه دنبال می کند.» استراتژی که تاکتیک آن گاهی مداخله است و گاهی پرهیز از ورود به بحران. این روزها و به دنبال تغییر موازنه قوا در تحولات میدانی، واشنگتن نگران به سامان شدن بحران شده است. 

روز گذشته رئیس‌جمهور اجازه اعزام یک گروه ویژه کوچک کمتر از ۵۰ نفر را به شمال سوریه داد. از سوی دیگر روز جمعه یک مسئول دولت آمریکا اعزام جنگنده‌های «ای ـ ۱۰» و «اف ـ ۱۵» به یک پایگاه هوایی در ترکیه را تأیید کرد. این جنگنده‌ها در چارچوب عملیات نیروهای ائتلاف بین‌المللی علیه داعش به ترکیه اعزام شده‌اند. 

ائتلافی که تا به امروز از یک سو  بیش از هشت میلیارد دلار هزینه و از سوی دیگر هیچ دستاورد زمینی نداشته است. اما چرا آمریکا نمی خواهد اوضاع سوریه به سامان شود. این ائتلاف به اصطلاح ضد داعش چیست و نقش آن در سیاست های منطقه ای آمریکا چگونه تعریف می شود؟در پاسخ باید گفت: این به اصطلاح «ائتلاف ضد داعش» را باید همان‌طور دید که هست: بهانه‌ای برای نگاه داشتن ارتشِ بیش از اندازه بزرگ ایالات متحده. دو گروه در ساختار سیاست‌گذاری خارجی ایالات متحده بیشترین قدرت را دارند: یکی لابی اسرائیل، که سیاست ایالات متحده در خاورمیانه را هدایت می‌کند و دیگری مجموعه‌ صنعتی-نظامی است که از عملکرد گروه اول بهره می‌برد.  ائتلاف ضد داعش تداوم همان «جنگ علیه ترور» است که جرج بوش در اکتبر ۲۰۰۱ آن را به طور رسمی اعلام کرد. جنگی که برای مردم آمریکا به قیمت تقریبی ۶.۶ تریلیون دلار تمام شده است. 

با این حال این جنگ‌ها میلیاردها دلار بر ثروت طبقه حاکم و نخبگان سیاسی نظامی واشنگتن افزوده است. 

بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی انجام گرفته است، در طول سه سال گذشته در‌واقع ۷۰ شرکت و شخصیت‌ آمریکایی حدود ۲۷ میلیارد دلار قرارداد اقتصادی برای کار در عراق و افغانستانِ پساجنگ را از آن خود کرده‌اند. 

بر اساس این مطالعه، کارکنان یا اعضای هیئت مدیره‌ حدود ۷۵ درصد از این شرکت‌های خصوصی، یا سابقه‌ خدمت در شعبات اجرایی احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه، اعضای کنگره یا بالاترین مقامات ارتش داشته‌اند، یا وابستگی نزدیکی به این نهادها و افراد داشته‌اند.