در آن شب قدری که قدرش را نمی دید / دست شقاوت تیغه ای از کینه ها داشت
در سجده افتاد آفتاب و ذکر می گفت / در زیر لب« فزت برب الکعبه» را داشت

 

باز امشب عشق تنها می شود / زخم سهم فرق مولا می شود
آفتاب عشق گلگون می شود / سینه ی سجاده پرخون می شود
پشت نخل آرزو خم می شود / داغ حسرت سهم آدم می شود
جاده می ماند غریب و بی سوار / ذوالفقار عدل می گیرد غبار


.

در برج ولامهر جهان تاب علی (ع) است/ در شهر علوم نبی باب علی (ع) است
از اول خلقت بشر تا امروز / مظلوم ترین شهید محراب علی (ع) است. . .

 

ناله کن اى دل به عزاى على (ع) / گریه کن اى دیده براى على (ع)
پیش حسین و حسن و زیبنین (ع) / خون چکد از فرق هماى على. . .

 

شد کشته بمحراب عبادت حیدر / هر دیده بحال مرتضی می گرید
با گفتن “ قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء می گرید. . .

 

هیچ گناهکاری را نا امید مکن، چه بسیار گناهکاری که عاقبت به خیر گشته
و چه بسیار خوش کرداری که در پایان عمر تباه شده و جهنمی گشته است. . .
(امام علی-ع)

 

ای خدا شیعه دلش محزون است / از غم عشق علی مجنون است
این همان ماتم عظمی باشد / سحر آخر مولا باشد. . .

 

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست / آغشت به خون، روی جهان‏ تاب علی را
تا رد نکند خالق او، خواهش اورا / ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را. . .

 

به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت
ز پور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر. . .

 

با آنکه امید همه هستی تو علی (ع) / بر عرش خدا قائمه هستی تو علی (ع)
آنقدر غریبی که خدا می داند / مظلوم تر از فاطمه (س) هستی تو علی (ع) . . .

 

دل را ز شرار عشق سوزاند علی (ع) / یک عمر غریب شهر خود ماند علی (ع)
وقتی که شکافت فرق او در محراب / گفتند مگر نماز می خواند علی (ع) . . .

 

دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا می گرید
تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی بفلک از این عزا میگرید

 

کو، آن که بردوشش کشاند در دل شب
قوت یتیم و دردمند و زار و مضطر
از ماتم جانکاه او هر رادمردى
دست مصیبت مى زند بر سینه و سر. . .

 

روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب
که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب
ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد
به خاک افتاد از بیداد، نخلى بارور امشب. .

 

به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت
ز پور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر. . .