پایه‌های لرزان دموکراسی پوشالی
تحریم گسترده انتخابات منطقه‌ای و مهم اخیر در فرانسه، آن‌هم علی‌رغم دعوت گسترده احزاب و گروه‌های این کشور به حضور در انتخابات، شوک بسیار سختی را به مدافعان نظام لیبرال دموکراسی در غرب وارد ساخته است.
تحریم گسترده انتخابات منطقه‌ای و مهم اخیر در فرانسه، آن‌هم علی‌رغم دعوت گسترده احزاب و گروه‌های این کشور به حضور در انتخابات، شوک بسیار سختی را به مدافعان نظام لیبرال دموکراسی در غرب وارد ساخته است. اکنون، مشارکت عمومی در کشوری که به‌دروغ «مهد دموکراسی» نامیده می‌شد شدیدا به چالش کشیده است. بی‌اقبالی نسل جدید و جوانان فرانسوی در مشارکت سیاسی در انتخابات، نوید روزهای سخت‌تری را به سران احزاب سنتی و نوین در این کشور می‌دهد. نتایج دور دوم انتخابات منطقه‌ای و شهرستانی فرانسه، طبقه سیاسی کشور را سخت به چالش گرفته است. بی‌علاقگی مردم و میزان تاریخی عدم مشارکت در هر دو دور، روگرداندن فرانسوی‌ها از حزب راست افراطی که رهبرش از هم‌اکنون خود را رئیس‌جمهور می‌دید، بی‌اعتنایی به چپ افراطی و همچنین نسبت به حزب وابسته به امانوئل ماکرون… همه این نتایج، سیاسیون فرانسوی را متوجه تزلزل موقعیت خود کرده است.
فرانسوی‌ها همچنان بهت‌زده‌اند
سیاستمداران فرانسوی همچنان بهت‌زده‌اند. آن‌ها هرگز تصور نمی‌کردند که انتخابات منطقه‌ای اخیر، به نقطه آشکارساز ضعف ساختار سیاسی و اجتماعی آن‌ها تبدیل شود. میزان مشارکت در انتخابات به‌اندازه‌ای پایین بوده است که حتی شیوع کرونا و …نیز نمی‌توانسته توجیه‌گر آن باشد. این موضوع به‌خودی‌خود نشان می‌دهد که تحرکات جلیقه زردها و دیگر گروه‌های معترض سیاسی در فرانسه، نقش بسزایی در رویگردانی شهروندان فرانسوی از گروه‌های سنتی و نوین در این کشور داشته است. نکته قابل‌تأمل این است که در این انتخابات، هم احزاب سنتی ( چپ میانه و محافظه‌کاران ) و هم احزاب نوین ( جبهه ملی فرانسه به رهبری مارین لوپن) شکست سختی را تجربه کرده‌اند. همین مسئله، آینده سیاسی پاریس را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. با ۶۶درصد عدم مشارکت، دور دوم انتخابات منطقه‌ای فرانسه که روز یک‌شنبه ۲۷ ژوئن برگزار شد، چندان تفاوتی با دور اول نداشت. بسیاری از کارشناسان پیش‌بینی می‌کردند که مثل اکثر انتخابات گذشته، مردم برای دور دوم اهمیت بیشتری قائل شوند اما این فرض نیز مثل بسیاری از پیش‌بینی‌های کارشناسانه در مورد انتخابات اخیر، اشتباه از کار در آمد.
فرانسوی‌ها با سیاستمداران قهر کرده‌اند
مشارکت اندک فرانسوی‌ها در انتخابات اخیر در این کشور، مولد بحران‌های تازه‌ای در این کشور بوده است. برخی رسانه‌های فرانسوی در این خصوص سعی دارند آدرس غلطی را به جامعه خود و نظام بین‌الملل مخابره کنند. آن‌ها معتقدند که عدم حضور مردم فرانسه در انتخابات، ریشه در ناتوانی سیاستمداران داشته است، حال‌آنکه قهر دوسوم شهروندان فرانسوی با انتخابات، ریشه در تزلزل و ناکارآمدی نظام سیاسی این کشور داشته است.
روزنامه لوموند در سرمقاله خود می‌نویسد: «هیچ جنبش و هیچ حزبی نمی‌تواند از لزوم آشتی دادن فرانسویان باسیاست بی‌تفاوت بگذرد.» این روزنامه که از نوعی اعتصاب در مقابل صندوق رأی سخن می‌گوید، تأکید دارد که رفتار مردم کاملا آگاهانه بوده و بهانه‌هایی از قبیل ترس از کرونا مطلقا وضعیت کنونی را توجیه نمی‌کند .با همه این اوصاف، امانوئل ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه بدترین شکست را در این انتخابات پذیرفته است. بدین ترتیب روشن شد که حزب نوپای امانوئل ماکرون که با ورود وی به کارزار انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفته بود (۲٠۱۷)، هنوز یک حزب واقعی نیست و ریشه‌ای در مناطق مختلف فرانسه ندارد.این مسئله می‌تواند بر روی معادلات انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۲ تأثیرگذار باشد. بسیاری از تحلیلگران مسائل سیاسی و انتخاباتی معتقدند که ماکرون سرنوشت بهتری از سارکوزی و اولاند، دو رئیس‌جمهور سابق و اسبق فرانسه نخواهد داشت. به عبارت بهتر، ماکرون نیز به رئیس‌جمهوری تک دوره‌ای در کاخ الیزه تبدیل خواهد شد یا در سایه مشارکتی بسیار اندک و ناامیدکننده، در رأس هرم قدرت در پاریس باقی خواهد ماند. در این صورت، ماکرون عملا جایگاهی در نزد شهروندان نخواهد داشت و باید هرروزه در انتظار اعتراض‌ها و اعتصاب‌های گسترده در کشورش باشد.
نژادپرستان هم در فرانسه طردشده‌اند
چنانکه رادیو فرانسه گزارش داده است، اما تلخ‌ترین شکست نصیب حزب اجتماع ملی (جبهه ملی سابق) شد که به‌رغم پیش‌بینی‌ها، حتی در یک منطقه هم پیروز نشد. این وضعیت به‌ویژه برای مارین لوپن، رهبر حزب، بسیار ناگوار است زیرا او امیدوار بود که برآمدن حزبش در مناطق مختلف کشور، شرایط را برای ریاست جمهوری وی آماده کند. مارین لوپن که در این چند سال اخیر سخت تلاش کرده تا سابقه افراطی بودن حزب خود را از یادها ببرد و تصویر حزب قدیمی جبهه ملی را از یک تشکل فاشیست و نژادپرست به حزب آبرومند و ملی‌گرای اجتماع ملی تبدیل کند، در انتخابات ریاست جمهوری ۲٠۱۷ رقیب اصلی امانوئل ماکرون بود. تا قبل از برگزاری انتخابات منطقه‌ای اخیر در فرانسه، بسیاری از کارشناسان معتقد بودند که انتخابات ریاست جمهوری سال ۲٠۲۲ نیز بار دیگر به همین رقابت منتهی خواهد شد. اما نتایج انتخابات منطقه‌ای تردیدهایی را برای کارشناسان ایجاد کرده است.
شوراهای منطقه‌ای هرکدام دارای یک رئیس (پرزیدنت) هستند که اختیارات اجرایی قابل‌توجهی در سطح منطقه دارند. حال، حداقل رؤسای
سه منطقه مهم، در خیال ریاست جمهوری کل فرانسه هستند. این موضوع ، ماکرون و لوپن را شدیدا نگران ساخته است. بر اساس گزارش رادیو فرانسه، خانم والری پِکرس، رئیس منطقه‌ای که پایتخت را در برمی‌گیرد، آقای گزاویه برتراند، رئیس منطقه شمالی کشور و بالاخره آقای لوران ووکیه، رئیس منطقه‌ای که شهر بزرگ لیون را شامل می‌شود، هر سه آرزوی ریاست جمهوری کشور فرانسه را در سر دارند. این سه شخصیت سیاسی به جریان راست سنتی وابسته‌اند و احتمالا با نزدیک شدن موعد انتخابات ریاست جمهوری (کمتر از یک سال دیگر)، به رقیب سرسخت یکدیگر تبدیل خواهند شد.
زلزله سیاسی در فرانسه
فارغ از نتایجی که در انتخابات منطقه‌ای فرانسه حاصل شده است، بسیاری از جامعه شناسانو تحلیلگران معتقدند که «دموکراسی خودساخته فرانسوی»در وضعیت هشدار و بلکه اغما به سر می‌برد! نشریه لوموند این بی‌اعتمادی را اخطاری بزرگ به اهل سیاست می‌داند و هشدار می‌دهد که «شکاف عظیمی» که میان مردم و مسئولان ایجاد شده می‌تواند به «زلزله‌ای در دموکراسی فرانسوی» منتهی گردد.زلزله‌ای که نشانه‌های آن امروز بیش از هر زمان دیگری در عرصه سیاسی و اجتماعی فرانسه هویدا شده است.
ارسال نظر