گفتار درمانی و شناخت بهتر اتیسم

به صورت کلی گفتاردرمانگران می‌توانند به ارزیابی و درمان هر گونه اختلالات گفتاری و زبانی از سنین کودکی تا بزرگسالی بپردازند . گستردگی فعالیت در این رشته می‌تواند برای هر شخصی جذاب باشد چرا که گفتاردرمانگران می‌توانند بر اساس علاقه خود در هر کدام از حیطه های رشته به صورت تخصصی مشغول به فعالیت شوند . در زیر به بررسی و معرفی مختصر چند حیطه از اختلالات گفتاری و زبانی مرتبط با رشته گفتاردرمانی می‌پردازیم تا بیشتر با این رشته از توانبخشی آشنا شویم :

اوتیسم : یکی از اختلالات روانپزشکی نسبتا شایع و رو به رشد در کودکان، که گفتاردرمانگران به بازتوانی اختلالات گفتاری و زبانی در آن میپردازند

لکنت : علامت های آشکاری چون تکرار، کشیده گویی و قفل که می‌تواند حکمی بر بروز لکنت در کودکان باشد

تاخیر های رشدی : هر گونه تاخیرهای گفتاری و زبانی در کودکان را باید جدی گرفت و سریعا برای بررسی های دقیق تر به گفتاردرمانگر مراجعه نمود .

اختلالات تولیدی و تلفظی : ناتوانی در تلفظ صحیح حروف و تاخیر نسبت به سن رشدی خود را نیز می‌توان با کمک گفتاردرمانی برطرف نمود .

نقص توجه و بیش فعالی : درگیر بودن اختلالات گفتاری و زبانی در این کودکان باعث می‌شود تا گفتاردرمانگران در این حیطه به این کودکان بتوانند کمک کنند .

اختلالات یادگیری : هرگونه مشکلات یادگیری در سنین پیش دبستانی و مدرسه نیز می‌تواند به کمک گفتاردرمانگران برطرف یا بازتوانی شود .

و اختلالات دیگری چون : شکاف لب و کام ، کم توانی ذهنی ، کودکان دارای آسیب های شنوایی، اختلالالت بلع ، اختلالات صوتی ، فلج مغزی، آفازی و ....

این ها فقط بخشی از حیطه هایی است که گفتاردرمانگران می‌توانند در آن فعالیت بالینی داشته باشند. 

پاسخگویی به این سوال به عوامل متعددی بستگی دارد اما به صورت کلی در هر گونه اختلال مرتبط با گفتار و زبان افراد باید به سن و زمان طلایی بسیار توجه کرد . اغلب مراجعه کنندگان گفتاردرمانی زمانی مراجعه خواهند کرد که فرصت طلایی درمان رو از دست داده اند و برای این افراد مسیر درمان سخت تر و با صرف هزینه بیشتر طی می‌شود .

همان طور که در پاراگراف قبلی عنوان شد در هر اختلالی باید این زمان طلایی برای درمان را در نظر گرفت و در سنین کودکی این مورد اهمیت دوچندان پیدا می‌کند ، در واقع در این سنین ، گفتاردرمانگران بسیار با این جمله مواجه می‌شوند " بچت بزرگ میشه، خوب میشه" . این جمله سمی و خطرناک باعث بسیاری از تاخیرهای رشدی در گفتار و زبان کودکان شده است که جبران آن را با مشکل رو به رو می‌سازد . 

همانطور که همه ما می‌دانیم دغدغه اصلی تمام مادران باردار در وهله ی اول سلامت جنین آنهاست و داشتن یک کودک سالم و یک بارداری موفق آرزوی هر مادری است.  با پیشرفت علم پزشکی انتظار می‌رود که انسان به شناخت کاملی از بیماریها رسیده باشد اما این علم هنوز در تمامی زمینه‌ها کامل نبوده و بیماریی‌های نیز هست که مکانیسم و تشخیص قطعی آنها برای محققین و درمانگران نامشخص است.

ASD یا اختلال طیف اوتیسم یکی از این بیماری‌هاست که مدت هاست پزشکان و محققان در حال پژوهش در رابطه با این اختلال اند. در این مقاله قصد داریم در ارتباط با تشخیص ASD در بارداری و عواملی که احتمال تشخیص اتیسم را در دوره بارداری افزایش می‌دهد آشنا شویم که البته پیش نیاز آنها تعریف اختلال  اوتیسم می باشد.

بسیاری از اوقات خانواده‌ها به واسطه اطمینان از علائم و امید به اینکه همه چیز به روال عادی برخواهد گشت از بررسی اینکه کودک ممکن است دارای اوتیسم باشد، سر باز می‌زنند اما این نکته قابل توجه است که تاخیر در ارجاع، تشخیص و درمان زودهنگام را به تعویق می‌اندازد و در طولانی مدت تاثیر چشمگیری بر کودک می گذارد.

 تشخیص اختلال طیف اتیسم می تواند بسیار مشکل باشد چون مانند بسیاری از اختلالات دیگر تست آزمایشگاهی و پزشکی وجود ندارد که نشان دهنده ی این اختلال باشد. به علاوه این اختلال طیف گسترده ای از علائم را شامل می‌شود که تشخیص را دشوارتر می‌کند.