انتظار نداشته باشید فیل هوا شود

به گزارش پارس به نقل ازایسنا، رحمت الله رئوف ۳۱ سال است که در این سازمان سابقه دارد، در زمان « مهدی حجت» در سازمان میراث فرهنگی و در زمان « محمد معزالدین» در سازمان ایرانگردی و جهانگردی بود، قبل تر از آن هم در دهه ی ۶۰ با « محمدجواد وهاجی» در سازمان جلب سیاحان که هنوز اسم قبل از انقلاب اش را به یدک می کشید، کار می کرد. حالا او بار دیگر به این سازمان که اکنون دو حوزه در آن ادغام شده اند و صنایع دستی هم به جمع آن ها پیوسته، دعوت شده است تا حوزه ای را که تقریبا از یاد رفته و به نوعی مسوولیتش بین واحدهای یگان حفاظت، حراست و دفتر امور مراکز خدمات گردشگری پخش بود، زنده کند.

رئوف تأکید دارد که آمده است تا بیشتر، سیاست های تشویقی را اعمال کند و دنبال مچ گیری نیست. این جمله ای است که بارها در طول مصاحبه اش تکرار می کند و روی آن تأکید دارد.

او اول مهرماه در حالی که هنوز دفتر کاری ثابتی ندارد، به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری رفت و در دومین روز کاری اش هم در نشستی در محل خبرگزاری دانشجویان ایران حضور یافت و با خبرنگاران حوزه های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایسنا گفت وگو کرد.

نگرانی فعالان گردشگری بی مورد است

رئوف در این گفت وگو درباره ی نگاه غالب این سازمان به میراث فرهنگی که نگرانی هایی را در میان فعالان بخش گردشگری به وجود آورده است، تأکید کرد: این نگرانی ها بی مورد است؛ فعالان گردشگری باید دنبال راهکار کمک کننده ای باشند تا موضوع گردشگری تسهیل شود. گفتن این حرف ها که آقای حجت - قائم مقام سازمان و معاون میراث فرهنگی - توجه کمتر یا بیشتری به گردشگری دارد، نه در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری معنا دارد و نه در میان مسوولان سازمان، این نگاه وجود دارد که به بخشی کمتر توجه شود.

او با یادآوری وظایف و فعالیت های این سازمان در سه حوزه ی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، ادامه داد: میراث فرهنگی، فعالیتی فرهنگی است که کلی بار دارد و دولت باید در آن، سرمایه گذاری و هزینه کند، چون کسی از بیرون نمی آید که مثلا بنایی مانند چهلستون را مرمت کند. چه کسی چنین انگیزه ای دارد؟ پس این وظیفه ی حاکمیت است که باید برای داشته های فرهنگی و تاریخی مردم، از اعتبارات جاری هزینه کند و ما این کار را می کنیم، چون میراث فرهنگی بستر گردشگری را فراهم می کند.

سازمان موظف است برای میراث فرهنگی بیشتر هزینه کند

رئوف تأکید کرد: سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری موظف است در حوزه ی میراث فرهنگی بیشتر هزینه کند، برای همین میراث فرهنگی ردیف بودجه و موضوع بیشتری برای پرداختن دارد. ما بیش از یک میلیون اثر تاریخی در کشور داریم که نگهداری، مرمت و معرفی آن ها بسیار هزینه بر است.

به گفته ی مدیرکل دفتر بررسی عملکرد، بازرسی و رسیدگی به شکایات، بخش گردشگری از محل خدماتی که به گردشگران می دهد، درآمد حاصل می کند؛ اما میراث فرهنگی برای تأمین بسترهای لازم گردشگری، هزینه بر است.

در بحبوحه ی جنگ هم برای میراث فرهنگی هزینه کردیم

وی اظهار کرد: وظیفه ی حاکمیت در بخش گردشگری، این است که کمک کند تا کار گردشگری تسهیل شود، نه این که سرمایه گذاری کند. ما از این بخش حمایت می کنیم؛ ولی اصل موضوع برای گردشگری، میراث فرهنگی است، چون برای ما همیشه می ماند. کارگران ما حتا در بحبوحه ی جنگ هم که صدام، آثار تاریخی ایران را هدف حمله قرار داده بود، این آثار را مرمت می کردند و کشور در آن زمان هم برای مرمت بناهای تاریخی هزینه می کرد.

اعتبارات تمام شده است

رئوف همچنین در پاسخ به ابهام های ایجادشده در بخش خصوصی و کارشناسی گردشگری که شاید تا کنون حس حمایتی را از سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نگرفته اند و دچار نگرانی و تردید نسبت به دیدگاه ها و حمایت های مسوولان این سازمان شده باشند، گفت: ما در دوره ی تغییر مدیریتی هستیم. در این دوره، خیلی انتظار نداشته باشید که فیل هوا شود. ما در دوره ای این سازمان را تحویل می گیریم که صندوق ها تخلیه و اعتبارات تمام شده است. اگر نگاه این باشد که در کوتاه مدت همه ی مسائل حل شود، این اتفاق نخواهد افتاد.

وظیفه ما تسهیل کردن کار بخش خصوصی است

او سپس به توضیح بخشی از وظایف این دفتر در حوزه ی گردشگری پرداخت و افزود: وظیفه ی ما در سازمان، تسهیل کردن خدمات برای فعال تر شدن بخش خصوصی و همچنین نظارت بر خدمات دهی مناسب به مردم است که اگر خوب ارائه نشود، برخورد می کنیم.

وی تأکید کرد: برخوردهای ما باید ارشادی باشد؛ این دفتر به آژانس گردشگری ورود نمی کند که تذکر بدهد، بلکه روی سیستمی که بر خدمات گردشگری نظارت می کند و استانداردها را تعریف کرده است، نظارت کلان دارد تا استانداردها مطلوب اجرا شود و تکریم ارباب رجوع در همه ی ابعاد اتفاق افتد. ما باید از فردی که به هتل می رود و خدمات درستی نمی گیرد، به عنوان بخش حاکمیتی دفاع کنیم و برخورد متناسب داشته باشیم.

مچ گیری نمی کنیم، ارشاد می کنیم

مدیرکل دفتر بررسی عملکرد، بازرسی و رسیدگی به شکایات در عین حال یادآوری کرد: موضوع ما در نظارت ها، مچ گیری نیست، بلکه ارشادی است، نگاه ما این است که خوب کار شود و این واژه باید در جامعه نهادینه شود.

او معتقد است: باید به مردمی که در منطقه شان اثر تاریخی دارند، آموزش داد که آن اثر، تاریخی است و در عین حال می تواند منشأ اقتصاد منطقه شان باشد. اگر این آموزش ها نباشد قطعا مردم هم از آثار تاریخی شان حفاظت نمی کنند و تخریب و حفاری های غیرمجاز اتفاق می افتد.

وی در این بحث برای مثال به اثر تاریخی « درگز» اشاره و اظهار کرد: در آن منطقه، یک اثر تاریخی شبیه تخت جمشید وجود دارد که البته جنس بنای آن کاملا متفاوت است. این اثر زمانی می تواند گردشگر جذب کند و اوضاع اقتصادی منطقه را بهبود بخشد که شناسایی، حفظ و معرفی شود. اگر آثار تاریخی نباشند، مردم دیگر چه چیزی برای ارائه دارند؟ !

او همچنین گفت: باید برای مردم روشن شود که در گردشگری چگونه و روی چه چیزهایی باید سرمایه گذاری کنند. در کشوری مانند ترکیه این اتفاق افتاده است؛ شرکتی وجود دارد که علاوه بر ارائه ی تمام امکانات حمل و نقل، پایگاه های رفاهی مجهزی برای مسافران دارد و بیشتر گردشگران ترجیح می دهند در ترکیه با این شرکت سفر کنند. این کارِ یک سرمایه گذار است که دولت ترکیه هم از آن حمایت کرده و حالا حیثیت این کشور شده است. ما هم می توانیم سرمایه گذاری های خود را به این سمت سوق دهیم.

ابتدایی ترین نیاز گردشگران را بررسی کنید

رئوف اظهار کرد: ما اکنون در چنین شرایطی نیستم، فقط کافی است وضعیت اولین و ابتدایی ترین نیاز گردشگران، یعنی سرویس های بهداشتی را در شهرها بررسی کنیم؛ اکنون یک سرویس بهداشتی سالم به سختی پیدا می شود. این درحالی است شهرداری ها ساخت سرویس های بهداشتی را به عنوان جزیی از پروژه های شهری خود اجرا می کنند؛ اما بعد از مدتی، هیچ اثری از آن ها در شهرها یا پارک ها پیدا نمی شود، چون معمولا خراب یا از رده خارج شده اند.

او سپس برای نمونه به وضعیت سرویس های بهداشتی رستوران ها در مراکز تفریحی تهران اشاره کرد و گفت: مثلا در منطقه ی فرحزاد، ۱۰ رستوران از خوب تا بد را انتخاب کنید و سرویس های بهداشتی آن ها را بررسی کنید و حتما از صاحب رستوران درباره ی تفاوت سرویس بهداشتی مهمانان که پول می دهند و کارکنان رستوران بپرسید. در بیشتر مواقع، این سرویس ها برای هر دو گروه یکی است، در حالی که حتا از داشتن کوچک ترین امکانات، یعنی داشتن مایع دست شویی هم بی بهره اند.

صنایع دستی پروژه ی اقتصادی است

رئوف در ادامه ی این گفت وگو درباره ی ارتباط صنایع دستی با سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، با اعتقاد به این که صنایع دستی یک پروژه ی اقتصادی است، بیان کرد: ما اگر به صنایع دستی وارد نشویم و کمک نکنیم، صنعتگری که در نقاط مختلف کشور است، بی حمایت می ماند، تولید نمی کند و وقتی صنایع دستی، تولید نداشته باشد، اشتغال هم از بین می رود، بی کاری و متعاقبا بزهکاری ایجاد می شود.

او درباره ی چگونگی نظارت بر بخش خصوصی در حوزه ی صنایع دستی با توجه به مشکلاتی که گاهی هنرمندان با اتحادیه های خصوصی دارند و در پاسخ به این پرسش که آیا نظارت بر عملکرد اتحادیه های خصوصی صنایع دستی در حیطه ی وظایف این دفتر تعریف شده است؟ گفت: اتحادیه های صنایع دستی قطعا مجوز تأسیس شان را از وزارتخانه های صنعت و تعاون دریافت می کنند که آن ها نیز روی این بخش ها باید نظارت داشته باشند؛ اما چون در این میان، موضوع صنایع دستی مطرح است، بعضی امور آن ها نیز به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مربوط می شود.

برخورد قانونی با متخلفان حوزه صنایع دستی

رئوف اضافه کرد: در گذشته، هنرمندان برای خود کار می کردند و هیچ سازمانی نبود که برای آن ها بازاریابی کند یا روی آثارشان قیمت بگذارد. به همین دلیل، موسسه ها و شرکت های تعاونی شکل گرفتند و اتحادیه ها تشکیل شدند تا کار هنرمندان تسهیل شود و به هنرمندی که در نقاط دورافتاده کار می کند، کمک شود. اکنون اگر در مواقعی، مشکلاتی بین هنرمند و اتحادیه به وجود آید و دخل و تصرفی شود، باید به نحوه ی تشکیل آن اتحادیه توجه کرد و وزارتخانه ی مجوزدهنده باید برای نظارت و پیگیری آن موضوع وارد عمل شود؛ اما اگر گزارش هایی هم از تخلف ها به سازمان ما برسد، چون در برابر صنایع دستی وظیفه ی حاکمیتی داریم، قطعا پیگیری می کنیم و با متخلفان برخورد قانونی خواهیم داشت و گزارش های آن را نیز به رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری می دهیم.