چالش داوری

حتی ذوب‌آهن که مقابل النصر عربستان برنده از زمین بیرون آمد، با سختگیری داوری که بی‌دلیل و پشت سر هم برای سعودی‌ها پنالتی می‌گرفت و پنالتی‌های سوخته آن‌ها را تکرار می‌کرد، حسابی به دردسر افتاد و در واقع هم حریف را برد و هم تیم داوری را... استقلال و پرسپولیس هم هر کدام به نوعی از داوری ضربه خوردند. استقلال گل سالمی زد که به اشتباه آفساید اعلام شد و پرسپولیس گل آفسایدی خورد که باید مردود اعلام می‌شد. 

این بلا‌های مشابه‌ای که در آسیا سر استقلال و پرسپولیس و البته ذوب‌آهن آمد، یک بار دیگر جایگاه شکننده فوتبال ایران در کنفدراسیون فوتبال آسیا را به رخ کشید. نداشتن زور و پول و لابی باعث شده نه تنها حق میزبانی را مفت از دست بدهیم و ناچار به بازی در زمین‌های مثلاً بی‌طرف باشیم، بلکه مقابل حریفان ۱۱ به ۱۲ بازی کنیم و با این معضل هم کنار بیاییم که همیشه اشتباهات داوری باید به ضرر فوتبال ایران باشد.

کاش دست از دعوا‌های بی‌حاصل داخلی برمی‌داشتیم و با یک استراتژی درست، تمام داشته‌ها و ظرفیت‌های‌مان را به کار می‌گرفتیم تا حالا که نه پول برخی کشور‌های عربی را داریم و نه زور کره‌ای‌ها و ژاپنی‌ها را، حداقل با معرفی چهره‌های شناخته شده فوتبال‌مان چند کرسی آسیایی به دست می‌آوردیم و دست‌کم جلوی لابی رقبا علیه تیم‌های ایرانی را می‌گرفتیم.