محمد نصیری با اشاره به اهدای مدال نقره المپیک 1972 خود به موزه کمیته بین‎المللی المپیک اظهار داشت: این مدالم را سالیان پیش از من ربوده بودند که توسط یکی از هموطنانمان در یک حراجی خریداری و بعد از 42 سال مجددا به گردن انداخته شد.دیدم اگر قرار باشد خودم مدال را نگه دارم یا گمش می‎کنم یا از من می‎دزدند. به این فکر افتادم این مدال را به موزه بالاترین مرجع ورزش دنیا اهدا کنم.

وی ادامه داد: مرادی رئیس فدراسیون وزنه‎برداری هم ضمن استقبال از این موضوع، با این امر موافقت کرد. بر همین اساس به سبب ارتباطاتی که دوستان داشتند، این اتفاق به آسانی هرچه‎ تمام‎تر محقق شد و کمیته بین‎المللی المپیک از من برای انجام این کار دعوت به عمل آورد.

دارنده 3 مدال بازی‎های المپیک خاطرنشان کرد: هر کسی یک اخلاقی دارد و من هم دوست دارم برای همیشه نامم در تاریخ باشد. این همه زحمت بالاخره باید جایی دیده شود. ضمن اینکه اهدای این مدال به عنوان نخستین ایرانی به موزه المپیک، یک افتخار بزرگ برای مردم و مملکتم است. این موضوع به من غرور می‎دهد و افتخار می‎کنم که یک ایرانی هستم و با نام یک ایرانی در موزه المپیک حضور دارم.

نصیری عنوان کرد: مراسم باشکوهی برایم برگزار شد و در هنگام برگزاری آن یک تقدیرنامه از سوی توماس باخ، رئیس کمیته بین‎المللی المپیک با امضای خودش به پاس تشکر از این کار ارزشمندی که  انجام دادم، به من داده شد. خیلی از سوئیسی‎ها و ایرانی‎هایی که در این کشور زندگی می‎کردند، در مراسم حضور داشتند. بسیاری از کودکان سوئیسی از من در خصوص اینکه چگونه در 4 المپیک شرکت کردم، سوال می‎کردند و این موضوع برای‌شان جالب بود.

وی با بیان اینکه احساس خوبی از این بابت دارم و بسیار خوشحال هستم، گفت: فرانسیس گابت، رئیس موزه و بخش فرهنگ اسناد تاریخی کمیته بین‎المللی المپیک گفت که از ملاقات با شما و همچنین از اهدای مدال‎تان به موزه بسیار خوشحالم. حضور ورزشکاری که در 4 المپیک شرکت کرده و این تداوم را داشته و مدال‎های زیادی کسب کرده، غنیمت است. این برای ما یک افتخار قلمداد می‎شود.