صدای‌ رهبر ارکستر حنجره‌ها هرگز خاموش نمی‌شود

 شعری است که می‌گوید؛‌ تنها صداست که می‌ماند. به راستی هم چنین است. صدا هیچ‌وقت از بین نمی‌رود حتا با زیرخاک رفتن صاحب صدا.

هنوز 24 ساعت هم از شتافتن صدرالدین شجره به دیار باقی نگذشته است اما از لحظه شنیدن خبر کوچ همیشگی‌اش خاطرات شنیدن نمایش‌نامه‌های رادیویی‌اش مثل یک نوار ضبط شده مدام در گوش ذهن‌مان در حال پخش شدن است .

هرگز از یک متخصص بینایی‌سنجی انتظار نمی‌رود که به حس شنوایی هم توجه ویژه‌ای داشته باشد اما صدرالدین شجره از همان دوران دانشجویی و تحصیل در رشته اپتومتری شیفته شعر و ادبیات و هنر بود. هنری که از راه گوش وارد روح و جسم‌مان می‌شد نه چشم.

این علاقه خیلی زودتر در او پا گرفته بود؛ شجره در دوره دبیرستان، بعد به روی صحنه بردن نمایشی در مدرسه، با اکبر رادی آشنا شد. یک آشنایی که رویه زندگی او را به کلی تغییر داد. شجره نوجوان در سال ۱۳۴۶، در ۱۵ سالگی به رتبه اول کشوری در آزمون فن بیان دست پیدا کرد و به دنبال آن وارد خانه دومش یعنی رادیو شد.

شجره جوان هفت سال در رادیو جوانان بود. خودش همیشه از آن سال‌ها به عنوان بهترین سال‌های کاری یاد می‌کرد.  پیشتر از آن در نوجوانی هم این شانس را داشت که مباحث موسیقی، سولفژ و آواز را در محضر مصطفی کمال پورتراب بیاموزد.

صدرالدین در ابتدا بازیگری در نمایش‌های رادیویی را در صدر کار خود قرار داد اما بعد از مدتی شوق نوشتن در او بیدار شد و نویسندگی و تنظیم نمایشنامه برای رادیو را آغاز کرد.  مدتی بعد هم به کارگردانی نمایش رادیویی روی آورد.

دهه‌های بعدی زندگی شجره در رادیو گذشت. به اقتباس و اجرای شاهکارهای نمایش‌نامه‌های جهان؛ «خوشه‌های خشم»، «راه آزادی»، «خانه عروسک»، «مسخ» و تقریبا تمام آثار چخوف. شجره به آثار وطنی نیز دین خود را ادا کرد و اکثر نمایشنامه‌های اکبر رادی، را برای پخش در رادیو تنظیم و کارگردانی کرد.حتا در برخی از آن‌ها هم به نقش‌آفرینی پرداخت. «ارثیه ایرانی» از آن جمله است. این برنامه به صورت چند قسمتی در رویداد «داستان شب» که به خوانش آثار ادبی اختصاص دارد هم مورد استقبال قرار گرفت.

فعالیت‌های او به همین چیزها ختم نمی‌شد و  تله‌تئاترها، فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی هم از هنر او بی نصیب نماندند. صدرالدین شجره در اکثر شبکه‌های رادیویی به گویندگی می پرداخت و کارشناس بسیاری از برنامه‌های مانند؛  چشم‌انداز (رادیو ایران)، جمعه‌ها با تئاتر (رادیو فرهنگ)، رنگین‌کمان هنر (رادیو تهران)، توان مثبت (رادیو تهران)، گفتگوی هنر (شبکه گفتگو)، بخش شبانگاهی (رادیو پیام) وکارگردانی نمایش‌ها (رادیو نمایش) نیز بود.

صدرالدین شجره با اقتباس‌های رادیویی خود گنجینه‌ای بی‌نظیر از ادبیات را به اهل فرهنگ هدیه داد. خواندن شاهکارهای ادبی به جای خود اما شنیدنش صفای دیگری دارد.

رهبر ارکستر حنجره‌ها در شامگاه سی‌ام خرداد 1397 زندگی را بدرود گفت.

انتهای پیام/