پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- اکبر نبوی- انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری، فضای مناسبی بود تا آقای حسن روحانی طراحی های تیم جنگ روانی خود را بیازماید. و آزمود و با پیروزی در انتخابات، نتیجه ی مثبت گرفت. از همان زمان، اتکای آقای روحانی بر عملیات روانی جدی تر شد و سهم زیادی از دغدغه ها و دلمشغولی های او را برای عبور از مشکلات و بحران هایی که پیش می آید، و دولت او توان پاسخ و رویاروی با آنها را ندارد، به خود اختصاص داده است.

ماجرای نقد معصومین (علیهم السلام) یکی از نمونه های این جنگ روانی است. و علما و سیاسیون و رسانه ها و... که نشناخته و ندانسته وارد معرکه شدند، همگی بازنده های این جنگ روانی بودند و هستند.

گفت و گو، بدون روندها و فرآیندهای درونی ممکن نیست!

گفت و گو، منطقا موقعیت و ساحتی عقلانی است. این ساحت و موقعیت، نخست باید از روندهای درونی (که به حالات، کشمکش ها، چالش ها و محاکات انسان مربوط می شود و به یک استقرار و توازن و تعادل درونی می انجامد) گذر کرده و به فرآیندی با ثبات برای گفتن و آمادگی برای شنیدن نائل شده باشد.

اگر این روند و فرآیند، در جان و دل انسان پذیرفته و پذیرا شود و انرژی نیروی خرد و سنجش عقلانی را در جهت فهم و درکی برکشنده، آزاد کند، گفت و گو در بستری درست شکل می گیرد و از ارزش افزوده ی فکری، فرهنگی و اجتماعی برخوردار می گردد و به سرمایه ی اجتماعی تبدیل می شود. درغیر اینصورت، با هیاهو و جنجال و تبلیغات و الصاق صفت های دهان پرکن و... نمی توانیم تک گویی (مونولوگ) را به جای گفت و گو به خود و دیگران قالب کنیم.