پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- «پرویز سروری» عضو شورای شهر تهران و فعال سیاسی اصولگرا در یادداشتی اختصاصی برای «پارس»، در رابطه با نتایج و تبعات تجدید روابط گسترده با کشورهای اروپایی در روزهای پسابرجام نوشت:

«از روزهای نخست اجرایی شدن توافق ایران با 5+1(موسوم به برجام) شاهد آن بودیم که دولت محترم تلاش فروانی را برای برقراری روابط مجدد با کشورهای اروپایی به خرج می دهد و حال آنکه باید دید گستردن روابط با کشورهای اروپایی چه تبعات و نتایج واقعی برای کشور ما دارد.

تجربه تاریخی نشان می دهد که نمی توانیم به افزایش روابط با اروپایی ها خوش بین باشیم چرا که آنها حتی در جریان مذاکرات اخیر نیز تمام تلاش خود را به کار بردند تا ایران را از حقوق مسلم خویش محروم سازند. برای نمونه فرانسه و وزیر خارجه این کشور در طول انجام مذاکرات نقش پلیس بد را ایفا کرد اما ما مشتاقانه به سمت برقراری ارتباط اقتصادی و سیاسی با این کشور می رویم.

معلوم نیست با کشوری که در دوران تحریم بیشترین ضربه ها را به کشور و ملت ما وارد ساخته است، می خواهد در این روزها چه کار مهمی برای ما انجام دهد و با وقاحت کامل نیز اعلام می کند که در پی اشتغال زایی برای جوانان ما می باشد.

رئیس جمهور فرانسه در حالی ادعای اشتغال زایی برای جوانان ایرانی را مطرح می سازد که در عالم واقع، عکس این ماجرا به وقوع پیوسته است و مستندات آن نیز در اظهار نظر صاحبان صنایع فرانسوی کاملا مشهود است؛ مسئولان ایرباس به صورت رسمی اعلام داشته اند که به مدت 3 سال در پی یک مشتری برای فروش هتل- هواپیماهای خود بودیم که ایران این کار را برای ما انجام داد. به همین ترتیب، شرکت پژو را (که در روزگار تحریم به راحتی قرار دادهای خود با ایران را زیر پا گذاشته بود) احیا و پای این شرکت خودروسازی را به کشور باز کردیم.

معتقدم که فرصت های اقتصادی کشور ما بیشتر و پیشتر از آنکه در اروپا باشد، در کشورهایی نظیر روسیه نهفته است که روابط آن از یک با اروپا دچار نواساناتی شده است و از سوی دیگر ترکیه نیز وارد فاز جدیدی از منازعات با روسیه گردید.

همچنین کشورهایی نظیر عراق که با بسیاری از کشورها در منطقه دچار مشکل سیاسی می باشد، درهای بازار مصرف خود را به سوی کالاهای ایرانی باز کرده است و این در حالی است ما توجه چندانی نداریم.

بنابر این دیپماسی اقتصادی ما می بایست خود را بیشتر از آنکه متوجه اروپا سازد، نسبت بازارهای منطقه ای حساس باشد و سعی کند بازار تقاضای این کشورها را تسخیر کند تا بدین ترتیب ارز آوری بیشتری برای اقتصاد ما فراهم آید و مشکلات اقتصادی رو به بهبود رود. حال آنکه اروپایی ها تنها به دنبال بازار مصرف خود می باشند و از همین جهت روی خوشی به ایران(آن هم در این زمان حساس) نشان می دهند.

متاسفانه با وجود این همه شواهد تاریخی و عینی، تیم اقتصادی دولت و مهم تر از آن، تیم سیاست خارجی روی کار، مدینه فاضله خود را در مغرب زمین جستجو می کند و بر این باور است که در صورت پیوند اقتصادی میان ایران و اردوگاه غرب، مشکلات ما حل خواهد شد که این طور نیست.

اقدامات فعلی غربی ها نمایشی است و تا انتخابات ادامه دارد

این نکته مهم را نیز نباید از نظر دور نگه داریم که شاید روی خوش غربی ها نسبت به ایران، تابعی از شرایط روز و نزدیک بودن به ایام انتخابات باشد. غربی ها از این ابزار تنها برای رسیدن به بخشی از اهداف خود استفاده می کنند در غیر این صورت، فرآیندی که در حال طی شدن است، نشان می دهد که تحریم ها از بین نرفته بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل شده و حتی به لغو و تعلیق نیز نمی انجامد.

به عبارت دیگر تا دیروز به بهانه مسائل هسته ای، ایران را مورد تحریم قرار می دادند اما امروز برنامه موشکی و مسائل حقوق بشری را مطرح می سازند. آنها همواره در پی آن می باشند که با «لولوی» تحریم ما را به عقب برانند و نباید به لبخند گذرای آنها خوش بین باشیم.

دوگانه های تحریم به اشکال مختلف(تحریم- مسائل هسته ای، تحریم – برنامه موشکی، تحریم مسائل حقوق بشری) همواره در نزد غربی ها باقی است و تنها ممکن است با توجه به مسائلی چون انتخابات، کم رنگ و پر رنگ تر شود.»