پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- بسیاری از ماها بارها شنیده‌ایم مجلس در رأس امور است و مجلس نباید وکیل الدوله باشد. چنین مجلسی زمانی شکل می‌گیرد که علاوه بر دقت در تأیید صلاحیت‌ها و نظارت بر فرآیند نامزدها، با رأی مردم و بر اساس گزینه‌ی اصلح به مجلس وارد شده باشد. در واقع مردم بر اساس اصول انقلاب و وظیفه‌ای که قوه‌ی مقننه بر دوش هر یک از نمایندگان می‌گذارد گزینه‌ی مورد نظر خود را انتخاب کرده باشند. در چنین شرایطی دیگر این نماینده صرفاً یک نماینده‌ی منطقه‌ای و بومی نیست و فرد منتخب، نماینده‌ی همه ملت  و شریک در سرنوشت و آینده‌ی یک کشور است. موضوعی که در رخدادهای گوناگون شاهد بودیم واکنش و موضع گیری  و پیگیری ملی یک نماینده چه ثمرات مفیدی برای انقلاب داشت و رأی و یا عدم رأی یک نماینده چه خسارت‌هایی وارد آورد. در واقع مجلس نماینده‌ای نمی‌خواهد که در طول 4 سال دوره‌ی نمایندگی حتی یک حرکت ملی نیز نداشته باشد و صرفاً محل مراجعه‌ی حوزه‌ی انتخابیه خودش باشد. هرچند مقتضای انتخابات توجه به حوزه‌ی انتخابی را نیز در بردارد اما مردم باید بدانند انتخاب تک تک افراد مجلس چه تأثیری در سرنوشت ملی مردم دارد.  بر همین اساس ذکر چند نکته مهم است:

1. شناخت کاندیداها در استان‌ها و نقاط دور دست‌تر از پایتخت معمولاً بر اساس رزومه و سوابق اجرایی افراد است و مردم نسبت به وعده‌ها و قرارهای منطقه‌ای که کاندیدای مورد نظر می‌دهند انتخاب می‌شود. اما در تهران یا شهرهایی که با تعداد بیشتری نماینده مواجه است وضع متفاوت است. افراد یا گروه و یا احزابی لیستی منتشر می‌کنند تا مردم نسبت به این لیست رأی دهند و افراد درون لیست را انتخاب نمایند. نکته‌ای که نباید توسط مردم غفلت شود، حضور نفراتی است که توسط نهادهای نظارتی همچون شورای نگهبان به دلایل فساد اقتصادی، امنیتی و... تأیید صلاحیت نشدند اما با فرافکنی می‌خواهند از فرصت موجود استفاده نموده و حمایت از لیست و افرادی، عناصر وابسته به تفکر خودشان را به مجلس وارد نمایند. در چنین شرایطی مردم و کسانی که پای صندوق رأی می‌روند باید مطلع باشند، کسانی که تأیید و احراز صلاحیت لازم برای انتخاباتی را به‌دست نیاوردند به طور حتم قابلیت حمایت از لیست و یا افرادی را ندارند. اگر هم افرادی بخواهند خود را به نمایندگی از آن جریان معرفی کنند، هوشیاری مردم را می‌طلبد تا سناریوی نفوذ و آسیب رسانی به انقلاب خنثی شود.

2. فتنه و کودتای سبز سال 88 خسارت‌های مادی و امنیتی فراوانی را به نظام اسلامی وارد کرد. چگونه می‌توان تصور کرد از سران دولتی آمریکا و رژیم اشغالگر قدس که حتی لحظه‌ای نمی‌خواهند از انقلاب چیزی باقی بماند تا گروهک‌های تروریستی و فرقه‌های ضاله‌ی خارج نشین، در امری متحد شوند و این امر در برابر خواسته‌ی مردم قرار بگیرد. شورش علیه جمهوریتی که در سال 88 توسط عناصر داخلی و خارجی به ثمر نشد هرچند در نه دی طومار خیابانی آن جمع شد اما خسارت‌ها و صدمات آن هنوز باقی مانده که دو قطبی شدن جامعه و ایجاد تشکیک در ارکان نظام یکی از آن است و  به این راحتی نیز قابل فراموش شدن نیست. افرادی که به این حرکت کودتا و فتنه منتسب هستند و یا در زمانی که در برابر مردم چنین فتنه‌ای صورت گرفت و سکوت کردند، هیچ وقت فرد مناسبی برای تصدی مسئولیت تقننه و نظارت بر عملکرد اجرایی کشور نیستند و اگر هم خود را در برابر رأی ملت قرار بدهند صرفاً می‌خواهند از این رأی استفاده کنند. در واقع این افراد نومن به بعض و نکفر به بعض هستند و هیچ واقعیتی از رأی مردم برایشان اهمیت ندارد.

3. ملت مسلمان و انقلابی ایران که سال‌هاست در برابر توطئه‌های غربی و شرقی ایستادند و شعار نه شرقی و نه غربی دادند، باید بدانند مهم‌ترین دستاورد سال‌ها مجاهدت و هدیه دادن جوانان در این راه، استقلال و ایستادگی در برابر مستکبرین عالم است. این استقلال به راحتی به دست نیامده و کسانی که در اندیشه و کلام و رفتار می‌خواهند این استقلال را از آنان بگیرند نه تنها صلاحیت کاندیداتوری ندارند بلکه صلاحیت ارائه لیست و معرفی اصلح به مردم را نیز ندارند. زیرا نه تنها مجلس منتخب از این لیست در رأس امور نیست بلکه تمامی دستاورد انقلاب در تمامی سال‌ها برای استقلال به هدر رفته و ملت محکوم به شکست خواهند بود. لذا مجلس و اهمیت کاندیداتوری این‌قدر مهم و اثر بخش است.

مردم نباید بگذارند حضور عناصر نفوذی و کسانی که در تفکر  و تأملات خودشان استقلال و آزادی معنایی ندارد، فرصت حضور در رأس هرم تصمیم گیری پیدا کنند  و به راحتی در مسیر سیاست‌گذاری و تصمیم سازی نظام خلال ایجاد نمایند.  بر همین اساس  بر گردن تک تک مردم حق‌الناسی که است تا نگذارند چنین فرد ناشایستی وارد انتخابات شود و عنان مدیریتی و قانون گذاری کشور را بر عهده بگیرند.