رایزنی‌های هسته‌ای کشورمان با نمایندگان قدرت‌های جهانی در روزهای اخیر پیوسته ادامه دارد و رفت و آمدها شدت یافته است، مذاکره کنندگان تمامی تلاش خود را به کار گرفتند تا در 30 ‍ژوئن یا همان 9 تیر ماه به توافق نهایی دست‌یابند اما هفته گذشته این مذاکرات برای چند روز دیگر تمدید شد.

ایران و ۱+۵ در ۱۳ فروردین در یک بیانیه مشترک، چارچوب توافق را اعلام کرده‌اند، اما تبدیل آن به توافق همه‌جانبه تا کنون میسر نشده است، تنها سند مشترکی که دو طرف پس از تفاهم لوزان منتشر کردند که جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران و فدریکا موگرینی معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا آنرا قرائت کردند.

آنچه که از جریان رفت و آمدهای بیش از یک دهه دیپلمات‌های کشورمان و طرفین غربی پیداست تغییر نفرات و سطوح مذاکراتی در طی این سال‌ها بوده است، اما گذشته از تلاش‌های پیگیر مذاکره کنندگان شاید برخی از ‌آن‌ها نیز سابقه چنین مذاکراتی را نداشته‌اند در همین زمینه به بررسی سوابق اداری _سیاسی برخی دیپلمات‌ها خواهیم پرداخت که نمونه اول آن هلگا اشمیت معاون مسئول کنونی سیاست خارجی اتحادیه اروپاست که چند سال است در جریان این گفتگوها حضور دارد.

هلگا اشميت معاون مسئول کنونی سیاست خارجی اتحادیه اروپا متولد 8 دسامبر 1960 ميلادی است وی دریافت درجه‌های پیشرفته در زبان انگلیسی، زبان فرانسه، زبان لاتين، ادبیات، تاریخ و سیاست از دانشگاه مونیخ و دانشگاه سوربن در پاریس را در کارنامه علمی خود دارد.

وی همچنین مسؤول مطبوعات و روابط عمومی سفارت آلمان در واشنگتن (1991-1994) و مشاور سیاسی خارجی وزیر خارجه اسبق آلمان "كلاووس كينكل" (1994-1998) و رئیس کارکنان "یوشکا فیشر" (1998-2000) بوده است.

اشميت از سال 2003 تا سال  2005 ميلادي، مسؤول کارکنان سیاسی وزارت امور خارجه فدرال در برلین و از  2006 تا 2010 ميلادی، مدیر "برنامه‌ریزی سیاست" و "واحد هشداردهنده زودهنگام" در دبیرخانه کل شورای اتحادیه اروپا در بروکسل بوده است.

اشميت در ادوار قبل مذاکرات هسته‌ای ایران و 5+1 با سمت معاون دبیرکل اتحادیه اروپا و مشاور ارشد "آنگلا مركل" صدراعظم آلمان و در كنار كاترين اشتون به عنوان معاون وی حضور پيدا مي‌كرد، وی در حال حاضر معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپاست.

گفتنی است اشميت يكي از افرادی است كه در زمان مذاكرات سعدآباد همراه يوشكا فيشر به ايران سفر كرده و مطالعات عميقی روی پرونده هسته‌ای ايران داشته اما هيچ امتيازی آنچنان که گفته شده است همواره از مقام مافوق خود كسب اطلاع می‌کرده؛ به نحوی که در چند مذاكره با معاون سياست خارجي و امنيت بين‌الملل شورای عالی امنيت ملی و از مذاكره‌كنندگان ارشد هسته‌ای ايران، تنها به ذكر جملاتی چون "من در وضعيت مذاكره نيستم"، "من بايد با مقام‌های ارشد در بروكسل تماس بگيرم"، "من نمی‌توانم چيزی بگويم" استفاده می‌کرده است.