هاشمی رفسنجانی در  دوران روحانی هم در موضع ضعف است

بر خلاف تبلیغات دو سال اخیر که تلاش داشت جریان هاشمی را بواسطه رای حداقلی انتخابات ریاست جمهوری جریانی در موضع قدرت نشان بدهد، انتخابات امروز مجلس خبرگان نشان داد که این جریان در ساختار سیاسی نظام در موضع قدرت که هیچ در موضع ضعف مطلق است.

این در موضع ضعف بودن و فهم آن و تبیین آن در فضای رسانه‎ای جامعه، نتایج خودش را در نتیجه دادگاه مهدی هاشمی، مذاکرات هسته‎ای، موضوع حصر و فتنه، انتخابات سال آینده مجلس و خبرگان و دور خیز برای جریان سازی های اجتماعی و حتی انتخابات ریاست جمهوری آینده نشان خواهد داد.

اینکه یک جریان اجتماعی و سیاسی احساس کند در موضع قدرت است، و طرف مقابلش هم این را بپذیرد، به آن جریان جسارتی برای فعالیت می دهد که نتیجه اش می شود فعالیت‎های سیاسی و سیاست خارجی و اجتماعی دو سال گذشته.

برعکسش هم صادق است. احساس در ضعف مطلق بودن هم جسارت فعالیت سیاسی و اجتماعی را از یک جریان می گیرد. خصوصا وقتی این احساس منطبق با واقعیت باشد.

بلایی که توهم در موضع قدرت بودن، بر سر موسوی در سال 88 آورد، در مورد کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی هم تکرار شد. هاشمی «تصور» می‎کرد قدرت مطلق است و همین توهم او را به عرصه انتخاب آورد تا با شکستش، جریان سیاسی اش را هم در یک سراشیبی با شیب نزولی افسانه‎ای بیاندازد.

واقعیت همین است

هاشمی رفسنجانی، حتی در دولت حسن روحانی هم در موضع ضعف است.