پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- عليرضا رضاخواه- سياهي پوست هنوز هم در آمريکا دردسر ساز است. حتي اگر رئيس جمهور، دادستان و خيلي از آدم هاي مهم ديگر هم سياه پوست باشند. پوست سياه در آمريکا هنوز هم مجوزي است براي اين که پليس به تو مشکوک شود، اگر دلش خواست به تو شليک کند، حتي اگر سلاحي به همراه نداشته باشي. تيرگي پوست مجوزي است براي رسانه ها که يک زن سياه پوست را حتي اگر همسر رئيس جمهور آمريکا باشد، به خاطر اين که مانند ژاکلين کندي زيبا نيست، مسخره کنند. خيلي ها وقتي که اوباما به عنوان اولين رئيس جمهور سياه پوست آمريکا انتخاب شد از تحقق روياهاي مارتين لوتر کينگ و ثمره مقاومت رزا پارکس سخن گفتند.

اما ظاهرا داستان نژاد پرستي در آمريکا پاياني ندارد، حتي اگر "دوازده سال بردگي" استيو مک کوئين هم جايزه اسکار بگيرد بازهم آمريکا سياهان را به خاطر سياه بودنشان مي کشد. پايگاه آمريکايي "آکيوپاي" ديروز در گزارشي نوشت در هر ۲۸ ساعت يک سياه  پوست در آمريکا کشته مي شود. حالا سياه پوستان در فرگوسن آمريکا براي مقابله با اين رفتار خصمانه پليس دو هفته است که خيابان ها را در اختيار خود گرفته اند. اعلام حکومت نظامي، مداخله پليس ايالتي و ارتش هم نتوانسته آرامش را به ميسوري آمريکا باز گرداند.

اوباما ديروز دست به دامان اريک هولدر دادستان کل آمريکا شد، تا شايد مامور مخصوص حاکم بزرگ بتواند مانند "ميتي کومان" کارتون هاي کودکي مشکل فرگوسن را حل کند. با اين حال اعتراض هاي ضد نژاد پرستي در فرگوسن همچنان ادامه دارد. آسوشيتد پرس مي نويسد: سفر دادستان کل آمريکا هم نتوانسته خشم معترضان را کم کند. دويچه وله نوشت پليس فرگوسن آمريکا آماده اعمال خشونت هاي بيشتر شده است .

از سوي ديگر واکنش به خشونت پليس آمريکا از مرزهاي اين کشور فراتر رفته است. مصر از واشنگتن خواست به حق تظاهرات احترام گذاشته و خويشتنداري کند. روسيه و چين نيز ازرفتار پليس آمريکا انتقاد کرده اند. سازمان عفو بين الملل براي نخستين بار نمايندگان حقوق بشر خود را براي بررسي رويدادها و خشونت ها به شهر فرگوسن ميسوري اعزام کرد.

ناوي پيلاي، کميسارياي عالي سازمان ملل هم درگيري هاي بين پليس و معترضان در شهر «فرگوسن» از شهرهاي حومه اي «سنت لوييس»، يکي از شهرهاي بزرگ آمريکا در ايالت ميسوري را يادآور خشونت هاي نژادي دوران آپارتايد در آفريقاي جنوبي دانست. فرگوسن دارد جاي خود را در جنبش حقوق مدني آمريکا، در کنار هارلم، مونتگموري، آلاباما، ليتل راک، واتس در لس آنجلس و ممفيس در تنسي باز مي کند. حالا بايد يکي مانند هاوارد زين پيدا شود تا ادامه تاريخ مردمي آمريکا را به نگارش در آورد.