منتقدان به جهنم می‌روند
چرا به صورت شفاف محل هزینه کرد پول های آزاد شده را شرح نمی دهند و به صورت تفصیلی تحریم های برداشته شده را نام نمی برند؟
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- امین شهناز- رصد، یکی از شعارهای اصلی و انتخاباتی دولت فعلی که در انتخابات ۲۴ خرداد در محافل تبلیغاتی گوناگون، روی آن مانور تبلیغاتی زیادی داده می شد، بحث آزادی بیان و ابراز بی واهمه عقیده بود و این امر تا آنجا برای رییس جمهور مقدس شمرده می شد که ایشان در یکی از برنامه های انتخاباتی خویش، اختلاف سلیقه را همچون اختلاف زبان و رنگ که در قرآن جزو آیات الهی شمرده شده است، جزو آیات خداوند شمرد. او این اختلافات و نقدها را از رحمت های الهی دانست.
پس از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید و مطرح شدن مسائلی نظیر مذاکره با آمریکا و یا مذاکرات هسته ای و توافق نامه ژنو، شاهد حرکت زیگزاگی مسولان دولتی و به خصوص جناب رئیس جمهور در مواجهه با منتقدان بودیم؛ چرا که از یک طرف منتقدان را بی سواد و متحجر و عده ای معدود می خواندند که از یک جای خاص تغذیه می شوند و از طرف دیگر آنان را ارزشمداران خطاب می کردند و راجع به مسائل مهمِ در کشور به آنان دلگرمی دادند که حواسشان هست دارند چکار می کنند. گفته شد که از نقد دلسوزانه و منصفانه حمایت می کنند ولی از سوی دیگر با روزنامه های منتقد برخورد شد و با حمایت روزنامه های اصلاح طلب و یا حامی دولت، نقدِ منتقدان و دلسوزان نظام را با برچسب افراطی گری به محاق می بردند.
به هر جهت این حرکت تا آنجا ادامه پیدا کرد که رییس جمهور در نشست اخیر روسای نمایندگی های ایران در خارج از کشور، منتقدان سیاست های خویش را افرادی بزدل سیاسی و ترسو خواند که از مذاکره بیم دارند و دائماً می لرزند.گرچه پیش از این رهبری معظم انقلاب دولت را به سعه صدر بیشتر در برخورد با منتقدان توصیه کرده بودند، ولی متاسفانه این توصیه بار دیگر مورد غفلت واقع شد.
به هرحال ذکر چند نکته در این راستا ضروری به نظر می رسد.
۱- چرا هنوز در بین مقامات عالی دولت در باب بعضی از قسمت های این توافق نامه همچون حق غنی سازی اختلاف نظر وجود دارد و ما شاهد یک اتفاق نظر در بین افراد تیم مذاکره کننده نیستیم. برای مثال از یک سو رئیس جمهور معتقدند که با توجه به توافق نامه ژنو، حق غنی سازی برای به رسمیت شناخته شده است و از سوی دیگر جناب عراقچی چندی پیش گفتند که این گفته رییس جمهور اشتباه است و ایشان نباید در نامه به مقام معظم رهبری این ادعا را مطرح می کردند و آقای ظریف هم قبل از رییس جمهور این اشتباه را کرده بودند.
۲- چرا اعضای دولت و یا تیم مذاکره کننده هسته ای تمام درخواست های مناظره در مورد توافق ژنو را نادیده می گیرند و حاضر به پاسخگویی شبهات و ابهامات و سوالات در این حوزه نیستند؟ چرا به صورت شفاف در یک برنامه تلوزیونی محل هزینه کرد پول های آزاد شده را شرح نمی دهند و به صورت تفصیلی تحریم های برداشته شده را نام نمی برند تا اذهان عموم از فواید این توافق نامه آگاه شوند؟ و یا اینکه چرا هنوز نمایندگان مجلس اذعان دارند که از صورت جلسه مذاکرات آگاه نیستند و این در حالیست که معاون وزیر امور خارجه آمریکا، خانم وندی شرمن بارها صراحتاً اعلام کرده است که شرکای اسرائیلی شان را در جریان تمام جزئیات می گذارند و این امر جای تعجب ندارد که دشمنان قسم خورده ما از همه مسائل با خبر باشند ولی نمایندگان یک ملت که حق قانونی و طبیعی شان این آگاهی می باشد، بی خبر باشند و نامحرم؟
۳- چرا در این بازه زمانی که بخش اعظم پتانسیل و انرژی دولت و مخصوصاً دستگاه دیپلماسی آن باید در جهت حل بحران غزه هزینه شود، صرف ایجاد مسائلی حاشیه ای در کشور و برای دولت می شود؟
۴- این نحوه برخورد با منتقدان درست پس از جلسه سران سه قوه صورت می گیرد. جلسه ای که قرار است به همگرایی بیشتر در کشور بیانجامد و رفع مشکلات مردم رذا به همراه داشته باشد.
۵- آیا بهتر نبود به جای ترسو خواندن منتقدان، حق نگران شدن را با توجه به ماهیت خبیث دولت آمریکا و سابقه دشمنی آنان با جمهوری اسلامی به آنان می داد و در این یکسال که از عمر این دولت می گذرد، در جهت رفع نگرانی آنان می کوشید؟
۶- شایسته تر این بود رییس دولت از عبارات و الفاظ خفیف تری برای ابراز ناراحتی خویش استفاده می کردند؛ چراکه می دانیم این ابراز ناراحتی با الفاظ تند توام با عصبانیت می تواند در اذهان مردم تاثیرات مخرب داشته باشد و فضای جامعه را متشنج کند.
۷- مطلوب این است که دولت محترم به جای برخورد های اینچنینی با منتقدان، ابتدا فضای نقد را در دانشگاه ها و به ویژه در صدا و سیما فراهم کند تا از این طریق هم بتواند از نقدهای دلسوزانه استفاده کند (که در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات، راه بازگشت را برای خود نبسته باشد و شاهد اتفاقات تلخی نظیر آنچه در سال های ۸۳ و ۸۴ رخ داد، نباشیم) و در مرحله بعد فشارهای جناح های سیاسی دیگر را بر خود کاهش دهد و بار روانی حاصل از انتقادات انباشته شده و بی پاسخ را از دوش خویش بردارد.
باید با تندروها مثل زبون خودشون با تندی صحبت کرد
در ضمن علت همه مشکلاتی که بیان کردی فقط یک چيزه و آن هم وجود تندروهای اصولگراست و به دلیل دشمنی آمریکا با این عده قلیل همه مردم باید بسوزند
اگر مذاکرات به نتیجه نرسد گزینه بعدی برای متوقف کردن فعالیت هسته ای ایران گزینه جنگ خواهد بود
حامیان ریئس جمهور نمی خواهند قبول کنند که آقای روحانی بر خلاف گفته هایش عمل کرده . از احمد نژاد مثال می آورند که چه ها گفته . باید متذکر شویم که اگر گفتمان احمدی نژاد را اصلا قبول ندارید . چطور از همان گفتمان که از دهان روحانی خارج می شود دفاع می کنید . باید این را باور داشته باشیم که این نوع گتمان با ملت خود اشتباه و توهین آمیز است چه از دهان احمدی نژاد در آید چه از دهان روحانی . اگر حامیان ریئس جمهور گتمان روحانی را قبول کرده اند فرق احمدی نژاد با روحانی چیست . در این صورت می توانیم عنوان کنیم که روحانی یک احمدی نژاد دیگر است . از این پس می توانیم روحانی را روحانی نژاد بنامیم ...؟؟؟
برادر عزیز مشکل اینجاست که تمام قول قرار های 1+5 با اسرائیل چک می شود . همه می دانیم که کشورهای غربی چه هزینه هایی برای اسرائیل داده اند پس نمی توانیم به بهانه انتقاد چند نفر که در کشور کاره ای نیستندجامعه را بسوی حاشیه و استرس و نگرانی سوق دهیم . احمدی نژاد با این ترفند نتوانست بر مخالفان خود غلبه کند . پس راه انتخابی صحیح نیست . حالا که رهبری و مجلس و همه سران در پشت سر مذاکرات هستند اصلا لزومی نداشت . بهترین جواب منتقدین رسانده مذاکرات به پایان است نه حاشیه درست کردن . اولین کسی که از این حاشیه ضربه می خورد شخص ریئس جمهور است . کلی وقت و انرژی خود را صرف حاشیه کرده .....؟
برادر عزیر ناشناس اگر ما همه با هم باشیم آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند . آمریکا دنبال اختلاف بین ما است . جنگ داخلی بهترین حربه ای است آمریکا خواهان آن است تمام جنگ های اطراف ایران بهانه است . تا ایران را درگیر آن کند . آمریکا دنبال تخریب درونی ایران است در سال 88 همه دیدیم . موسوی یا احمدی نژاد برایمان زیاد فرقی نداشت اما برای آمریکا بسیار مهم بود که از آن طریق کشور را به چالش و درگیری داخلی بگشاند . تمام ترفند آمریکا همین است .شاید تحریم ها زیاد شود ولی ما کشور فقیری نیستم که به سادگی از پای درآییم موقعیت استراتژیک و منابع ایران مانع تحریم صدرصد می شود با همت و همکاری بدون تفرقه و حاشیه می توانیم با امکانات صدرصد داخلی از مسیر دشوار تحریم عبور کنیم . دلیل این که احتمال توافق با غربی ها بسیار کم است به دلیل آن است که اسرائیل پشت تمام مذاکرات است . متاسفانه کشورهای بزرگ غربی حتی آمریکا همیشه در مقابل اسرائیل کرنش کرده اند . جانا حرف اینجاست که کشور به آرامش نیاز دارد . آرامشی که ریئس جمهور و دولت بسیار نیاز مند آن است تا در سایه آن بتواند به اهداف مورد نظر برسید . سخن آخر این که احمدی نژاد با این روش نتوانست بر دشواری ها غلبه کند . پس دولت آقای روحانی باید از آن تجربه استفاده کند . در عالم سیاست و مدیریت بهتر است انسان بدون این که هزینه کرده باشد از تجربه گرانقیمت دیگران به خوبی استفاده کند .