گلی زیبا نمایان در چمن شد / شب میلاد مولایم حسن شد

شدم امشب سراپا مست نامش / یقین مرغ دلم گردیده رامش. . .

 

.

.

این مه که به بستان ولایت آمد

نوری ست که از بهر هدایت آمد

او آمده تا نور به شب ها بخشد

روح شرف و عشق به دنیا بخشد

.

.

.

. ای تو با قلبم صمیمی یا حسن / تو کریم بن کریمی یا حسن

داری از زهرا نشان یا مجتبی / مهربانی دل رحیمی یا حسن. . .

.

.

.

چو بر نیمه رسید ماه مبارک / بیامد لطفی از رب تبارک

شبر، نیکو خصال و ماه صورت / کریم و اسوه در زهد و بلاغت. . .

.

.

.

مهمانی حق چه باصفا شد

میلاد امام مجتبی شد

.

.

.

جوانان بهشت را سید است او / اگر تو طالب حلمی ز وی جو

منم محتاج لطف آل اطهر / شفاعت کن اماما روز محشر. . .

.

.

.

مژده ای دل نور چشم مرتضی آمد خوش آمد / شام میلاد امام مجبتی آمد خوش آمد

غم مخور ای دل که در ماه دعا و استجابت / بهر تأثیر دعا، روح دعا آمد خوش آمد. . .

.

.

.

. رمضان، بهشت خدا شده ز گل جمال تو یا حسن / یم علم و حکمت و معرفت، نمی از کمال تو یا حسن

تو علی، تو فاطمه، تو حسن، تو حسین یا که محمدی؟ / که عیان جلالت پنج تن، بُوَد از جمال تو یا حسن. . .

.

.

.

آمد چو به نیمه ماه پرفیض صیام / شد طلعت مجتبی عیان چون مه تام

با روی حسن خوی حسن جلوه نمود / فرزند ابوالحسن امام بن امام. . .