تصاویر پاسارگاد شیراز نمادی از شکوه و اصالت هخامنشی

قطعا همه ی ما پاسارگاد شیراز را به خوبی می شناسیم. مجموعه ای از سازه های تاریخی که از زمان هخامنشیان باقی مانده است و مقبره ی کوروش معروف ترین بنای آن می باشد. کلکسیونی زیبا از تصاویر پاسارگاد را در پارس نیوز ببینید.

نام پاسارگاد از کجا آمده

با وجود این که حدود 200 سال از تغییر نام دشت مرغاب به پاسارگاد شیراز می‌گذرد، هنوز دلیل اصلی این تغییر نام مشخص نیست و بحث‌ها و اختلاف نظرهای زیادی در این مورد وجود دارد. یکی از اولین کسانی که در این مورد اظهارنظر کرد، هرودوت بود که در کتابش گفت «پاسارگادی» نام مهم‌ترین قوم و عشیره پارسیان بوده که هخامنشیان از این طایفه برخاسته‌اند.

بعد از آن کتزیاس، پزشک یونانی داریوش دوم و اردشیر دوم هخامنشی، نام «پایتخت کوروش» را به کار برد و از آن‌جایی که او در ایران زندگی کرده بود می‌توان امید داشت که با این نام آشنا بوده است. از دیگر سو در میان نوشته‌های صاحب‌نظران می‌توان به این نتیجه رسید که نام اصلی پاسارگاد چیزی شبیه به «پُسُرگَد» بوده که از اسم قبیله شاهی پارسیان به معنی «گران گرزان» گرفته شده و ارتباطی با واژه پارس ندارد.

در کل اتفاق نظری روی وجه تسمیه پاسارگاد در دست نیست و واژه‌های مختلفی مانند دژ پارسیان، محل استقرار پارسیان، تختگاه پارسه، زیستگاه پارسیان، شهر قدیم ایران و پایتخت کوروش بزرگ برای آن به کار برده شده است.

ویژگی های معماری پاسارگاد شیراز

معماری زیبا و جذابی که در پاسارگاد شیراز می‌بینید، از دوره حکومت کوروش به جا مانده‌است. کل این مجموعه  یک معماری ثابت و مشخص دارد.

همه بناهای این مجموعه به یک روش خاص ساخته شده‌اند. طراحی پاسارگاد شیراز توسط خود کوروش بزرگ انجام شده‌است.

روی درگاه‌های ۳ کاخ موجود در پاسارگاد، ۳ کتیبه به زبان‌های پارسی، ایلامی و اکدی وجود دارد که نشانه ارتباط با کوروش بزرگ است. روی این کتیبه‌ها نوشته شده: «من کوروش، پادشاه هخامنشیان هستم.»

این بناها چون قبل از تخت‌جمشید ساخته شده‌اند، معماری آن‌ها با تخت‌جمشید متفاوت است. در ساخت این بناها از مصالحی مانند سنگ، آجر، چوب و خشت خام استفاده شده‌است.

برای ساخت بعضی از قسمت‌ها ازچوب‌های سدر و سرو استفاده کرده‌اند که هم‌اکنون بعد از گذشت سالیان سال دیگر اثری از این چوب‌ها باقی نمانده‌است.

برای پر کردن دیوارهای پاسارگاد شیراز از خشت خام استفاده می‌کردند و ملات مورد نیاز آن‌ها قیر طبیعی بوده تا از نفوذ آب جلوگیری شود.