وحدت؛ ضرورت راهبردی امت اسلامی

با این حال، تاریخ اسلام پر از آزمون‌های تلخی است که نشان داده هر جا مسلمانان به جای وحدت، به اختلاف روی آوردند، دشمنان بر آنان چیره شدند. امام خمینی (ره) با صراحت می‌فرمودند: «اگر مسلمانان وحدت کلمه داشتند، اسرائیل جرأت نمی‌کرد یک وجب از سرزمین فلسطین را غصب کند.» رهبر انقلاب نیز بارها تأکید کرده‌اند که وحدت، تاکتیک مقطعی نیست بلکه «یک فریضه شرعی، یک ضرورت راهبردی و یک نیاز حیاتی» برای امت اسلامی است. بنابراین سخن از وحدت، صرفا یک مصلحت سیاسی زودگذر نیست؛ بلکه تکلیف شرعی و عقلانی ماست.

اگر مکلف به وحدت با اهل سنت و دیگر مذاهب اسلامی هستیم، به طریق اولی موظفیم در میان شیعیان و محبان امیرالمؤمنین علیه‌السلام، انسجام و همدلی را پاس بداریم. اختلافات بی‌ثمر، تسویه‌حساب‌های سیاسی یا مذهبی، و تخریب‌های بی‌پایه، تنها موجب تضعیف جبهه خودی و تقویت دشمن خواهد شد. آفات افتراق روشن است: هدررفت توان امت، دلسردی مردم، آسیب به اعتماد اجتماعی، و فراهم شدن میدان برای نفوذ بیگانگان.

در مقابل، محسنات وحدت، حیاتی و سرنوشت‌ساز است. وحدت، هم‌افزایی ظرفیت‌های امت را به دنبال دارد؛ صدای مسلمانان را در جهان بلندتر و مؤثرتر می‌کند؛ قدرت بازدارندگی را افزایش می‌دهد؛ و مسیر شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی را هموار می‌سازد. تجربه انقلاب اسلامی ایران نمونه‌ای زنده است؛ هر جا ملت متحد بودند، بزرگ‌ترین دشمنان عقب نشستند، و هر جا تفرقه رخنه کرد، مشکلات و آسیب‌ها رخ نمود.

امروز بیش از هر زمان دیگری، ما نیازمند این هستیم که اختلافات جزئی را به حاشیه برانیم و حول اصول بزرگ و مشترک گرد آییم. وفاداری به پیامبر رحمت، پایبندی به قرآن، و دفاع از کرامت امت اسلامی، مهم‌ترین نقطه پیوند ماست. وحدت نه یک شعار، که شرط بقا، عزت و آینده روشن امت اسلامی است.