علیرضا محجوب، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی با تبریک روز جهانی کارگر اظهار کرد: فلسفه برپایی روز کارگر این است که  ساعت کار مشاغل  ۸ ساعت باشد، اما به رغم اینکه در قانون ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه کار برای کارگران وضع شده است، هنوز در کشور ما کارفرمایان و کارگاه‌هایی هستند که به این قانون توجهی نمی‌کنند.

او افزود: از اولین مقاوله نامه سازمان بین المللی کار (سال ۱۹۱۹)، ۱۰۱ سال می‌گذرد و از تصویب اولین قانون کار ایران (سال ۱۳۳۷)  هم بیش از ۶۳ سال گذشته است و در این سال‌ها زمان کافی  برای تطبیق همه کارفرمایان با قانون ۸ ساعت کار  وجود داشت و  عدم رعایت این موضوع پذیرفتنی نیست.

رئیس فراکسیون کارگری با بیان اینکه دغدغه مهم این روز‌های عموم کارگران معیشت و اشتغال است، گفت: سال گذشته در شورای عالی کار تصمیماتی اتخاذ و در قانون بودجه سال ۹۹ تصویب شد که صندوق‌ها نمی‌توانند کمتر از ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان به کارگران حقوق بدهند، بنابراین اگر بر اساس این قانون عمل شود، حداقل حقوق مشمول بیمه نمی‌تواند از دو میلیون و ۸۰۰ هزار تومان کمتر باشد.

او افزود: متأسفانه برخی از بخشنامه‌های دولتی به نوعی تصویب بودجه‌ای مجلس را زیر سوال برد و عملا امکان برقراری مزد‌های کمتر از  ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان را فراهم آوردند، امیدواریم که دولت هرچه سریعتر به اصلاح قوانین این چنینی بپردازد و کاری کند تا همه دستگاه‌ها ناچار به پرداخت  حقوق  ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان برای کارگران و شاغلان به عنوان پایه مشمول بیمه باشند.

محجوب ادامه داد: هرچه زودتر باید به این مصوبه مهم مجلس که در تبصره ۱۲ قانون بودجه سال ۹۹ مصوب شده، پرداخته شود و رسما این بخشنامه‌ها معلق شوند یا دیوان عدالت اداری این بخشنامه‌ها را معلق کند تا دستگاه‌ها ناچار شوند  ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان حقوق دهند و  کمی از فشار و دغدغه معیشتی نیروی کار کم شود.

رئیس فرکسیون کارگری با اشاره به وضعیت کارگران در شرایط فعلی کشور گفت: اکنون باید به مسئله اشتغال کشور بپردازیم، در سال «جهش تولید» که بهترین شعار در سال‌های گذشته بود، باید اشتغال تقویت و حمایت شود.

نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه ایران به‌تدریج به روزهای پسا کرونایی نزدیک می‌شویم، تأکید کرد: در همه دنیا  کرونا باعث تعطیلی بسیاری از مشاغل شده است، بنابراین ابتدا باید به فکر احیای این مشاغل باشیم. در بخش‌های تولید‌ی اگر جهش در اشتغال اتفاق بیفتد جهش در تولید هم امکان‌پذیر است، بنابراین جهش تولید و اشتغال دو بال یک مسیر هستند و با یک بال نمی‌توان پرواز کرد و باید به آن پرداخته شود.