به گزارش پارس ، این شاعر و مترجم پیشکسوت در گفت وگو باایسنا، درباره واژه هایی که فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی در برابر واژه های بیگانه می سازد، گفت: از زمانی که فرهنگستان در ایران ایجاد شد و حتا زمانی که ادیبان قدیم ما مانند سعدی گاه واژه ها و ترکیب های تازه ای را می گذاشتند، باید مدتی می گذشت تا مشخص شود کدام واژه ها مورد اقبال مردم قرار می گیرند.

او افزود: اما این واژه سازی ها هم حساب و کتابی دارد و باید خیلی چیزها را درنظر گرفت؛ این که آیا کلمه به قانون زبان فارسی می خورد یا نه؟ برای مثال، واژه « خمیراک» که در مقابل « پاستا» قرار داده شده، خوش آوا نیست. اما من در شعری از رودکی دیدم که او کلمه « آفروشه» را به کار برده که می تواند معادلی برای « پیراشکی» باشد؛ خوش آوا هم هست.

سپانلو همچنین تأکید کرد: برای انتخاب یک واژه باید دید به آهنگ و ساختار زبان فارسی می خورد یا نه. برخی از این واژه های فرهنگستان فقط به درد طنز می خورند؛ اما برای بقیه این واژه ها باید صبر کرد که ببینم چه می شود و مردم آن ها را می پذیرند یا نه.

او اظهار کرد: واژه هایی چون « رایانه» و « یارانه» موفق بوده اند. اما یکی از راه های جا افتادن واژه ها، این است که بلافاصله ساخته شوند، چون اگر دیر ساخته شوند، در میان مردم جا نمی افتند. ولی گاهی واژه هایی که خوب هم ساخته شده اند، بین مردم رواج پیدا نمی کنند، مثلا فرهنگستان برای « سوییچ اتومبیل» واژه « افروزه» را قرار داده، که خوب است، اما جا نیفتاده است.

این نویسنده ادامه داد: گاهی خود من هم از واژه های فرنگی استفاده می کنم؛ مثلا می گویم مدرن تا معاصر یا متجدد، چون معنا به طور کامل منتقل نمی شود.

سپانلو تأکید کرد: ما از لغت های بیگانه بی نیاز نیستیم و مجبوریم آن ها را به کار ببریم. زبان جریانی زنده است و به دیگر لغت ها هم نیاز دارد.