دعای امام سجاد (ع) در ترس از خدا

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران-

اللَّهُمَّ إِنِّی أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِی إِلَیْکَ وَ أَقْبَلْتُ بِکُلِّی عَلَیْکَ وَ صَرَفْتُ وَجْهِی عَمَّنْ یَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِکَ وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِی عَمَّنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِکَ وَ رَأَیْتُ أَنَّ طَلَبَ الْمُحْتَاجِ إِلَى الْمُحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْیِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ.

فَکَمْ قَدْ رَأَیْتُ یَا إِلَهِی مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَیْرِکَ فَذَلُّوا، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاکَ فَافْتَقَرُوا، وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا، فَصَحَّ بِمُعَایَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ، وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِیقِ صَوَابِهِ اخْتِیَارُهُ.

فَأَنْتَ یَا مَوْلَایَ دُونَ کُلِّ مَسْئُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِی، وَ دُونَ کُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَیْهِ وَلِیُّ حَاجَتِی أَنْتَ الْمَخْصُوصُ قَبْلَ کُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِی، لَا یَشْرَکُکَ أَحَدٌ فِی رَجَائِی، وَ لَا یَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَکَ فِی دُعَائِی،

وَ لَا یَنْظِمُهُ وَ إِیَّاکَ نِدَائِی لَکَ یَا إِلَهِی وَحْدَانِیَّةُ الْعَدَدِ، وَ مَلَکَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ، وَ فَضِیلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ، وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ. وَ مَنْ سِوَاکَ مَرْحُومٌ فِی عُمُرِهِ، مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ،

مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ، مُخْتَلِفُ الْحَالَاتِ، مُتَنَقِّلٌ فِی الصِّفَاتِ فَتَعَالَیْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ، وَ تَکَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ، فَسُبْحَانَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ.

ترجمه:

خدایا، من با دل بریدن از همه کس، قلب خود را از یاد غیر تو پیراسته ام،

و با تمام وجودم به تو روی آورده ام،

و از آن کس که خود نیازمند احسانِ توست، رویِ حاجت برگردانده ام،

و از آن کس که از فضل تو بی نیاز نیست، خواهش خود را پس گرفته ام،

و دانسته ام که نیاز خواهیِ انسانِ نیازمند از نیازمندی دیگر، نشانه ی کم خردی و کج اندیشی است.

ای معبود من، چه بسیار دیده ام مردمی را که از غیر تو عزّت طلبیده اند و ذلّت نصیب شان شده است؛ و توانگری را نزد دیگران جسته اند و به تنگ دستی رسیده اند؛ و هوسِ سربلندی کرده اند و به سر افکندگی دچار آمده اند.

با دیدن این نمونه ها، انسان دور اندیش، از امید بستن به دیگران در امان می ماند، و عبرت گرفتن او را توفیق بندگی می دهد، و برگزیدن حق او را به راه صواب می کشاند.

ای سرور و آقای من، تنها تویی که درگاهت سرای حاجت خواهیِ من است، نه هر کسی که از او چیزی خواهند؛ و تنها تویی که حاجتم را برآورده می سازی، نه هر کسی که از او خواهشی طلبند.

پیش از آن که دیگری را بخوانم، تنها تو را می خوانم و بس؛ در حالی که تنها امیدم تویی، و در دعای من، کسی همشأن و همراه تو نیست، و ندای من، دیگری را با تو در بر نمی گیرد.

ای معبود من، تو با وجود صفات گوناگون، یگانه و یکتایی، و تنها تو دارای آن نیروی نفوذ ناپذیر هستی. کمالِ توانایی و نیرومندی برای توست. والا خداوند و بلند مرتبه ای.

هر کسی جز تو در زندگی اش مستحقّ ترحّم است؛ در کارِ خود بی اختیار، و در هر حالِ خویش بیچاره است؛ از حالی به حالی دگرگون می شود و صفت های گوناگون می پذیرد.

[خدایا] تو برتر از آنی که همتا و هم توانی داشته باشی، و بزرگ تر از آن که تو را مثل و مانندی باشد، پاک و منزّهی و جز تو معبودی نیست.