یعنی هر چه می خواهیم کاری به کار فرهنگستان زبان و ادب پارسی نداشته باشیم، نمی شود. یعنی خود استادان مبرز نمی گذارند و هر روز موجبات انبساط خاطرمان را فراهم می کنند. فرهنگستان چند هفته ای است که در طنازی دست صنف طنزپرداز را از پشت بسته است و ول کن ماجرا هم نیست. این نهاد بانمک در تازه ترین معادل سازی خود پیشنهاد کرده است که به جای « پد موس» بگوییم « زیرموشی» ، جدی عرض می کنم، سندش در همین ایسنای خودمان هست. به جای « سلف سرویس» هم گفته اند بگویید « رستوران خویش یار» و امر کرده اند به « هدفون» بگوییم « دوگوشی» . البته این معادل ها زیادتر از این حرف هاست، مثلا گفته اند به « فلاسک» بگویید « دمابان» . خیلی هم خوب، ولی آیا ما لرها یا بسیاری از اهل گویش های ایرانی که به فلاسک می گوییم فلاکس هم باید به فلاکس بگوییم « دمابان» یا خیر؟ یا اول باید تمرین کنیم بگوییم « فلاسک» و بعد « دمابان» را جایگزین کنیم؟ در ادامه فرموده اند به « پاپ کورن» بگویید « ذرت پفکی» ، خیلی هم عالی، ولی نسل ما یعنی دهه پنجاهی ها و دهه شصتی ها که اغلب به این فرآورده « چُس فیل» می گوییم هم باید بگوییم « ذرت پفکی» یا می توانیم از همان تعبیر نسل خودمان استفاده کنیم! ؟ لطفا راهنمایی بفرمایید.

باقی بقای تان!