پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- نظام پذیرش دانشجو یا همان کنکور جمهوری اسلامی را به سرعت به سمت طبقاتی شدن پیش می برد

1- امروز عمدتا کسانی می توانند صندلی های دانشگاه های خوب را اشغال کنند که قبل از آن چند ده میلیون تومان برای آموزش در قالب مدرسه غیر انتفاعی و کلاس کنکور و... هزینه کرده باشند. گرچه به طور استثنا کسانی از روستا و طبقات متوسط صندلی های دانشگاه هایی مثل دانشگاه شریف و دانشگاه تهران را اشغال می کنند اما حقیقت آن است که از نظر آماری این عده بسیار قلیلند. متاسفانه هیچ آماری از این پدیده ارائه نمیشود منتها چند سال قبل یکی از معاونان وزارت آموزش و پرورش به طور غیر مستقیم اذعان کرد که کمتر از 5 درصد از رتبه های برتر (مثلا صد نفر اول) حقیقتا از مدرسه دولتی آمدند.

2- سهم صندلی های برتر دانشگاهی در دسترسی به فرصت های پولی و سیاسی آتی بسیار جدی و محسوس است. از فرصت تاسیس کسب و کار خوب تا فرصت فعالیت در تشکل های دانشجویی و به تبع آن تصدی مسئولیت های سیاسی کشور و امثال آن. گرچه سهم استعداد و هوش را نمی توانیم منکر شویم اما حقیقتا بین افراد مختلف کشور در دانشگاه های مختلف تفاوت محسوسی نیست اما در بهره مندی آنها از فرصتهای کسب و کار و فرصت های سیاسی تفاوت فاحش وجود دارد. 

3- چند نسل از این پدیده می گذرد و امروز شما می توانید نمودهای این پدیده را عرصه های مختلفی از جمله ترکیب اجتماعی فعالان دانشجویی دانشگاه های اصلی تهران و دغدغه ها و فعالیت هایشان مشاهده کنید.  

چند نسل دیگر که بگذرد جامعه ایران یک جامعه کاملا طبقاتی خواهد شد. کسانی پول دارند،برای آموزش فرزندانشان هزینه می کنند، فرزندانشان فرصتهای دانشگاهی خوب را به دست می آورد و از قِبَل این فرصت یا پول و یا قدرتشان افزایش پیدا می کنند و به همین ترتیب. لذا جامعه در طول زمان به دو طبقه تقسیم خواهد شد. طبقه قلیل مرفه و پولدار و دارای قدرت سیاسی و برخوردار از همه چیز و عده کثیر مستضعفی که باید با کار زیاد و زحمت فراوان حداقل زندگی را برای خود فراهم کنند. البته سهمیه اعضای هیات علمی ها برای فرزندانشان هم در توزیع نامناسب صندلی های برتر دانشگاه ها موثر است و این چرخه را تقویت می کند که مقوم طبقاتی شدن جامعه است.

4- مطلب مهم این است که سهم نظام پذیرش دانشجو در طبقاتی شدن جامعه بسیار زیاد و قابل توجه است. مهمتر این است که اساسا این موضوع مورد توجه مسئولان ما نیست، شاید به این دلیل که مسئولان خودشان از این پدیده منتفع می شوند؛ چه به دلیل پول داشتن و چه به دلیل هیات علمی بودن و یا دلایل دیگر. اثرش زیاد و نقشش کلیدی است و به همین دلیل از آن به عنوان بیماری صعب العلاج یاد می کنیم.  البته دو بیماری صعب العلاج دیگر هم در طبقاتی شدن جامعه نقش دارند که بعدا تشریح خواهد شد.