به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری مهر دکتر جاوید آل‌داوود افزود: تشخیص و رسیدگی به بیماری طاعون نشخوارکنندگان که در حال حاضر در میان دام‌های اهلی و برخی از حیات‌وحش زیستگاه‌های کشور شایع شده است، کار دامپزشکان است.

به گفته وی، اما متاسفانه در کل مجموعه سازمان محیط‌ زیست حدود دو یا سه دامپزشک بیشتر حضور ندارد.

عضو هیئت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران تصریح کرد: متاسفانه در مورد رسیدگی به بیماری طاعون نشخوارکنندگان مانند بسیاری از دیگر مسائل کشور، بخش‌های اجرایی و نهادهای علمی هر کدام جداگانه کارهایی انجام می‌دهند و تمام تلاش خود را برای انداختن تقصیرات به گردن یکدیگر بکار می‌بندند.

آل‌داوود اظهار داشت: این در حالی است که در شرایط فعلی بایستی شورای بحران برای رسیدگی به وضعیت دام‌ها و حیات‌وحش با سرعت تشکیل شود تا بتوان جلوی پیشرفت و شیوع بیشتر این بیماری را در دیگر زیستگاه‌های کشور و در میان سایر حیات‌وحش گرفت.

وی با بیان اینکه منشا بیماری طاعون نشخوارکنندگان که در حال حاضر منجر به تلفات حیات‌وحش در زیستگاه‌های استان مرکزی و زنجان شده است، تاکید کرد: به دلیل نارسایی در مناطق حفاظت‌ شده، وارد این مناطق شده و از این مناطق حساس با مجوز و یا بدون مجوز به عنوان چراگاه استفاده می‌کنند.

آل‌داوود افزود: از آنجا که دام‌های اهلی در بسیاری از موارد واکسینه می‌شوند، حتی اگر به این بیماری آلوده باشند، بدون اینکه علایم آن را بروز دهند، ممکن است به این بیماری آلوده باشند اما علایم آن را بروز ندهند و تنها به عنوان ناقل، بیماری را به حیات‌وحش منتقل کنند.

رئیس انجمن حمایت از حیوانات تاکید کرد: بنابراین مهمترین اقدام در حال حاضر برای جلوگیری از شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان در میان حیات‌وحش، جلوگیری از ورود دام‌های اهلی به این مناطق است که به دلیل کمبود پرسنل، چنین امکانی وجود ندارد و مسئولان اجرایی محیط‌ زیست و سازمان جنگل‌ها نیز با اینکه مدت‌هاست از شیوع این بیماری در مناطق تحت مدیریت آنها می‌گذرد، تمایلی برای حل این قضیه نشان نمی‌دهند.

به گفته وی، با تشکیل سریع یک شورا و کمیسیون بحران که شامل مجموعه‌‌ای از نهادهای علمی و اجرایی باشد، می‌توان نحوه واکسینه کردن، مراحل انتقال، نحوه انتقال، چگونگی پاکسازی زیستگاه‌ها را مورد بررسی سریع قرار داد و جلوی پیشرفت این بیماری در دیگر زیستگاه‌ها را گرفت.

آل‌داوود تاکید کرد: این مسئله، یک مسئله بحرانی است که با دعوت و نامه‌نگاری فلان سازمان و بررسی‌های چندین ماهه مسئولان و متخصصان، راه به جایی نمی‌برد، بلکه بایستی سریعا شورای بحران تشکیل شود تا بتوان جلوی پیشرفت این بیماری را گرفت.