چند روزی است ذهنم مشغول عملیات‌های بدر و خیبر است. آن شب‌ها و روزهای سخت که موی فرماندهان ما ظرف چند ساعت سفید می‌شد، از شدت تلفات سپاه حق. در آن برهه عملیات‌ها اغلب به عدم‌الفتح ختم می‌شد، تمام دنیا پشت صدام بود و ایران اسلامی جز پوست و گوشت جوانان کم سن و سالش سلاحی نداشت. مقصودم برهه زمانی بعد از فتح خرمشهر است و قبل از عملیات ظفرمند والفجر هشت.

این دو عملیات نامشان بدر و خیبر بود، اما به‌راستی کربلا می‌شدند. بر این سخن، سر جدا شده همت و دست قطیع خرازی و پیکر مفقود برادران باکری‌ گواهی می‌دهد. این بختی بلند و طالعی روشن است؛ در روزهایی قصه بدر و خیبر را بخوانی که یک لانه جاسوسی آمریکا و اسرائیل در پاسخ به شرارت دشمن به مخروبه تبدیل ‌شود و دیگر تنها به درد چریدن سگ‌های بیابان بخورد.

در بدر و خیبر ما یکی می‌زدیم و هزارتا می‌خوردیم؛ واقعیت این است و قابل‌انکار و تعارف هم نیست. اکنون دشمن در سوریه یکی می‌زند و در عراق ده‌تا می‌خورد؛ این نیز واقعیتی است انکار ناشدنی. اکنون اگر نیروی ایرانی در سوریه به شهادت می‌رسد یا در کرمانشاه خرابکاری‌ای صورت می‌گیرد، باید یک مرکز اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در عراق نابود شود.

دیگر نظم در عراق، نظم اسرائیلی نیست که دشمن بتواند هرلحظه اراده کرد شرارتی ترتیب دهد. این یعنی امروز آسیب رساندن به ایران برای دشمن هزینه سنگینی دارد؛ هزینه‌ای که در بدر و خیبر بر دوش دشمن نبود. در دوران بدر و خیبر، فرماندهان ارشد سپاه در تردید و تزلزل بودند. آیا می‌شود حرکتی کرد؟ آیا توان عملیات داریم؟ اکنون اما نه‌تنها فرماندهان نظامی بر انتقام و کنترل دشمن مصمم‌اند؛ بلکه انتقام یک خواسته مردمی است.

شور انتقام از میان نظامیان، به توده مردم رسیده و احساس غرور ناشی از آن، دل مردم را هم گرم می‌کند. این یعنی اکنون ایده، نظریه و گفتمان مقاومت، یک گفتمان حاکمیتی و نظامی صرف نیست که تنها در میان نیروهای مسلح طرفدار داشته باشد بلکه مردم نیز از سیلی خوردن دشمن لذت می‌برند. کلیدواژه انتقام، خبر از مرحله‌ای تازه در گفتمان مقاومت می‌دهد. 

ما دیگر صرفا مدافعانی سرسخت تا پای جان نیستیم که در عملیات خیبر زیر سهمگین‌ترین حملات صدام تاب بیاوریم و جزایر مجنون را حفظ کنیم؛ بلکه حالا از مرحله دفاع به مرحله انتقام رسیده‌ایم و این خود مقدمه رسیدن به مرحله بعدی، یعنی تهاجم است.

رهبر معظم انقلاب در دیدار امسال با همافران سخن از تهاجم ترکیبی علیه دشمن گفتند و صراحتا ابراز داشتند اتکا به دفاع صرف، دیگر پاسخگوی حملات دشمن افسارگسیخته نیست. اکنون ضرورت انتقام برای همه بدیهی شده است و در آینده نزدیک دال مرکزی و اصلی در گفتمان مقاومت، کلیدواژه تهاجم خواهد بود. امروز بدر و خیبر دیگر صرفا اسم عملیات‌های ما نیستند؛ بلکه رسم روزگار مایند.