من که زیاد اهل تماشای تلویزیون نیستم و فرزاد حسنی را فقط گاه‌وبی‌گاه در اجرای مراسم و رویدادهای سینمایی دیده بودم که البته اجراهایی مسلط و حرفه‌ای بوده‌اند اما دیدن بازی‌اش در نمایش «هوس و هفت دقیقه» غافلگیرم کرد. این نمایش را علی اصغری بر اساس «اتوبوسی به نام هوس» نوشته که علیرضا مهران در «عمارت نوفل لوشاتو» با بازی‌های قابل توجه او، مه‌لقا باقری، لبلا بلوکات و امیر کربلایی‌زاده بر صحنه آورده است. فرزاد حسنی نقش اسماعیل، راننده یک واحد صنعتی را دارد؛ شخصیتی معادل استنلی کووالسکی نمایش‌نامه تنسی ویلیامز. حتی اگر مارلون براندوی اقتباس سینمایی الیا کازان را هم به یاد داشته باشیم، بازی فرزاد حسنی در نقش معادل ایرانی یک راننده الکلی ناسازگار و پرخاش‌جویی که در آستانه سقوط شغلی است، اجرایی مسلط و تاثیرگذار است. بعد شنیدم که او تجربه‌های دیگری هم در بازی روی صحنه داشته که ندیده بودم، اما همین یک بازی در نمایش «هوس و هفت دقیقه» کافی است که از این پس کنجکاو این بخش از فعالیت‌های او باشم… جزییات اجرای خود نمایش، البته بحث دیگری‌ست.