بررسی اسکار و سیاست‌های این آکادمی از نگاه سینماگران ایرانی

سالهاست از برگزاری مراسم اسکار می گذرد؛ مراسمی که همه برای حضور در آن سر و دست می‌شکنند تا جایزه را از آن خود کنند. غافل از اینکه این مراسم نگاه و انتخاب دیگری را در ذهن می‌پروراند. اما با تمام این‌ها همه جهان تلاش می‌کند تا در این دو ماراتن شرکت کند و تمام نگاه‌ها را به خود اختصاص دهد. دعوا و جنجال‌هایی که تماماً برای انتخاب شدن است و صد البته دیده شدن، دیده شدنی که باید قبل از آن قیمت گزافی برایش بپردازند.

در خصوص انتخاب نماینده ایران برای این رویداد جهانی، گفتگویی با منتقدان و صاحب نظران داشتیم که در ادامه گزیده صحبت های آنها را می‌خوانید:

مصطفی احمدی: انتخاب هایشان سینمایی نیست

امسال می‌توانست انتخاب‌های دیگری هم به لحاظ مضمون، ساختار و رویکرد داستانی صورت بگیرد؛ اما فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» از جهت گرفتن پخش کننده قوی پتانسیل خوبی داشت. پخش کننده به این معنا که بتواند نسخه‌های انگلیسی فیلم را برای ارائه به اعضای منتخب آکادمی در رشته فیلم خارجی آماده کند و همچنین قبل از اکران، اعضای آکادمی را نسبت به موضوع فیلم آگاه کند.

ته مایه‌های غم و غصه در تمام آثار اسکار وجود دارد؛ آن‌ها انتخاب هایشان سینمایی نیست و تنها وجه تبلیغاتی دارد.  شاید برخی آثار ما جلوه‌های ویژه خوبی داشته باشد، اما آکادمی اسکار اینگونه فکر و انتخاب نمی‌کند. اسکار تنها یک آکادمی است در نتیجه باید به سراغ موضوعی برویم که آدم‌ها را وادار به توجه کند تا با یک آگاهی به تماشای فیلممان بنشینند و اتفاق تبلیغات مطبوعاتی محقق می‌شود.

بسیاری از فیلم‌های تجاری و اکشن سینمای ما در آمریکا مورد توجه قرار نمی‌گیرند؛ چون آنها می‌خواهند خودشان در رأس باشند.

همایون اسعدیان: احترام به نظر داوران اولین شرط احترام است

شرط اول من در این موضوع احترام به تصمیم هیات داوران است. همیشه در انتخاب‌ها نظرات متفاوت است و باید در هر دوره به نظرات گرفته شده، احترام گذاشت.

ما هیاتی را به فارابی معرفی کردیم و آن‌ها از تمام فیلم‌ها به فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» رسیدند. ممکن است با سلیقه من جور در بیاید یا نیاید؛ اگر هیات داوران هشت نفر دیگر بود فیلم دیگری را انتخاب می‌کردند، اما من ترجیح می‌دهم به نظر داوران احترام بگذارم.

رزاق کریمی: سینما ، سینمای تصویر است

قطعا کارشناسی که صورت گرفته دلایل خاص خود را داشته و امکان و احتمال موفقیت‌های فیلم در نظر گرفته شده است. جشنواره فجر و جشن خانه سینما این فیلم را انتخاب کردند و جوایزی را از آن خود کرده و این نشان از شایستگی فیلم است. اگر به خرد جمعی معتقد باشیم، به این نتیجه می‌رسیم که این انتخاب، انتخاب کم خطایی خواهد بود.

در معیار انتخاب، بحث محتوا اهمیت دارد؛ ولی سینما سینمای تصویر است. ما ممکن است بهترین محتوا را به شیوه‌ای سست مطرح کنیم که کسی نپسندد و اعتبار سینمای ما را زیر سوال ببرد.

انتهای پیام/