آیات ۱۷-۲۸ سوره طور+صوت

پنجاه و دومین سوره قرآن کریم است که مکی و ۴۹ آیه دارد.

در فضیلت این سوره از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم روایت شده: کسی که سوره طور را قرائت نماید خداوند او را از عذاب ایمن داشته و به بهشت وارد می‌کند.

در سخنی از امام صادق و امام باقر علیهما السلام نقل شده: هر کس سوره طور را قرائت کند خیر دنیا و آخرت را برای او جمع خواهد کرد.

آثار و برکات سوره طور

از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است: هر کس سوره طور را قرائت نماید و بر قرائت آن مداومت ورزد، اگر در زندان و در غل و بند باشد خداوند راه خروج و آزادی او را آسان می‌کند هر چند جرم‌های بزرگ داشته باشد.

امام جعفر صادق علیه السلام در برکات این سوره فرموده اندک هر کس بر قرائت سوره طور مداومت ورزد اگر زندانی باشد خداوند راه خروجش را آسان می‌کند هر چند بر گردنش حدّ واجب شده باشد و اگر مسافر باشد در طول مسافرتش از امور ناخوشایند و خطرات در امان می‌ماند و اگر بر موضع عقرب گزیدگی بپاشند به اذن خدا بهبود می‌یابد.

تلاوت مجلسی آیات ۱۷-۲۸ سوره طور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿۱۷﴾

پرهیزگاران در باغهایى و [در]ناز و نعمتند (۱۷)

فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿۱۸﴾

به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آن‌ها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (۱۸)

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۱۹﴾

[به آنان گویند]به [پاداش]آنچه به جاى مى ‌آوردید بخورید و بنوشید گواراتان باد (۱۹)

مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿۲۰﴾

بر تختهایى ردیف هم تکیه زده‌ اند و حوران درشت‌ چشم را همسر آنان گردانده‌ ایم (۲۰)

وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿۲۱﴾

و کسانى که گرویده و فرزندانشان آن‌ها را در ایمان پیروى کرده‌ اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار [ها]شان را نمى ‌کاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (۲۱)

وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۲﴾

با [هر نوع]میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقویت]مى ‌کنیم (۲۲)

یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَا لَغْوٌ فِیهَا وَلَا تَأْثِیمٌ ﴿۲۳﴾

در آنجا جامى از دست هم مى ‌ربایند [و بر سرش همچشمى مى کنند]که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (۲۳)

وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ ﴿۲۴﴾

و براى [خدمت]آنان پسرانى است که بر گردشان همى‌ گردند انگارى آن‌ها مرواریدى‌ اند که [در صدف]نهفته است (۲۴)

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۲۵﴾

و برخی‌شان رو به برخى کنند [و]از هم پرسند (۲۵)

قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿۲۶﴾

گویند ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (۲۶)

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿۲۷﴾

پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار]حفظ کرد (۲۷)

إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿۲۸﴾

ما از دیرباز او را مى‌ خواندیم که او همان نیکوکار مهربان است (۲۸)

انتهای پیام/