به گزارش پارس- بیش از 13 ماه از انتخاب اعضای جدید شورای شهر تهران می گذرد. قطعا دوره پنجم شورای شهر تهران هم در مقایسه با ادوار گذشته شورای شهر، حواشی و تنش کم ندارد و در مدتی که گذشت، بسیاری از اظهار نظرهای اعضای شورا در صدر اخبار قرار می گیرد و به نوعی می توان گفت حواشی بر متن غلبه می کند. در این 13 ماه اعضای شورای شهر اتهامات مختلفی علیه مدیریت سابق شهر تهران بیان کردند در حالی که عملکردشان در این مدت قابل دفاع نیست. با روی کار آمدن شورای شهر پنجم، اعضا طبق وظایف خود، اقدام به بررسی صلاحیت کاندیداهایی کردند که توسط شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان برای تصدی سمت شهرداری تهران به شورای شهر معرفی شده بود که در انتها محمدعلی نجفی به عنوان شهردار تهران انتخاب و راهی ساختمان بهشت شد. دوران مدیریت نجفی بر شهرداری تهران مدت زیادی طول نکشید. دورانی که با انتقاد مستقیم اعضای شورای شهر و دیگر اصلاح طلبان و منتقدان و البته مردم همراه بود. اما در همان دوران نیز اتهامات بی پایه و اساسی از جانب شهردار تهران در رسانه ها مطرح شد که بارزترین آن، ارائه گزارش عملکرد شهرداری در 100 روز ابتدایی کار خود بود. در این گزارش، اتهاماتی که به محمدباقر قالیباف وارد شد، صدای بعضی از اعضای شورای شهر را نیز درآورد و با انتقاد شدید اعضای سابق این شورا نیز همراه بود. در حالی این اتهامات گفته می شد که دست شورای شهر در عمل خالی بود و هیچ چیزی برای ارائه به مردم نداشتند و هنوز هم هیچ ندارند. بعد از ناکارآمدی شهرداری در ارائه خدمات شهری، مخصوصا در برف سنگین روزهای ابتدایی بهمن ماه سال گذشته در تهران و همچنین عدم آمادگی شهرداری در زلزله ای که در تهران رخ داد، انتقادات و فشارهایی توسط خود اصلاح طلبان به شهرداری وارد شد که نجفی را مجبور کردند تا با بهانه بیماری از شهرداری تهران استعفا دهد و او نیز اصرار شورای شهر برای ماندن در شهرداری را نپذیرفت.

وارد کردن اتهامات بی پایه و اساس فقط مختص دوران ریاست نجفی بر شهردار نبود و با روی کار آمدن محمدعلی افشانی نیز این سیر ادامه پیدا کرد. در روزهای گذشته محمود میرلوحی، عضو شورای شهر تهران، اتهاماتی را به دوران مدیریت آقای قالیباف در شهرداری تهران وارد کردند که تقریبا تمامی این اتهامات بی پایه و اساس و براساس برداشت های غلط از برخی از توافقات و معاملات در گذشته است. میرلوحی گفت: « شهردار پیشین برای پرداخت حقوق، وام می‌گرفت و بعضا ماهی ۶۰۰ میلیارد تومان وام می‌گرفتند، اما در هفت ماه دوره نجفی در مجموع ۶۰۰ میلیارد تومان از بانک قرض شده است و این مبلغ نه برای حقوق بلکه برای پروژه‌های اجرایی از جمله مترو هزینه شده است. در زمان محمد باقر قالیباف وضعیت همه حساب‌های بانکی شهرداری تهران به گونه‌ای بوده که شهرداری نمی‌توانسته از اوراق قرضه استفاده کند و هیچ بانکی حاضر نبوده با شهرداری مراودات مالی انجام دهد یا به شهرداری وام دهد و "فقط آقایان از رانت بانک شهر استفاده می‌کردند.» این گزاره از سوی میرلوحی در حالی مطرح شد که در ابتدای سال جاری سمیع الله حسینی مکارم، معاون مالی و اقتصاد شهری شهرداری تهران نیز به تسویه 6 هزار میلیارد تومان از بدهی های شهرداری در 6 گذشته به عملکرد خود و مجموعه اش می بالید. در حالیکه براساس اسناد و مدارک مقدمات تسویه این بدهی و تخصیص بودجه آن در دوره قبل صورت گرفته بود و تنها در این دوره روند اداری آن طی شده بود! از این رو چگونه برای پرداخت حقوق ها در دوره قبل ماهی 600 میلیارد وام اخذ می شد اما در سوی دیگر بیش از 6 هزار میلیارد تومان بدهی ها تسویه شد! این ابهامات در ادعاهای مطرح شده از سوی مدیران جدید شهری و اعضای شورای شهر با واکنش های متعددی روبه رو شد.

در همین خصوص اقبال شاکری، عضو سابق شورای شهر در خصوص اظهارات میرلوحی گفت: « با گذشت نزدیک به یک سال از عمر شورای پنجم ومحرز شدن اینکه اعضای این شورا همچنان کاری برای شهر انجام نداده اند در خبرها شاهد واکنش های اعضای شورای شهر نسبت به اظهار نظرها یا انتقادات به حق هستیم که بیانگر عدم تاب آوری مدیریت شهری فعلی در شنیدن انتقادات است. متاسفانه مدیریت آقای نجفی در سمت شهردار سابق و مدیریت کنونی با همراهی اعضای شورای پنجم به دنبال آن هستند تا ناکارآمدی خود را به گردن دیگران بیاندازند و این موضوع از منظرهیچ فردی قابل پذیرش نیست که با اتهام پراکنی به دنبال پنهان کردن عدم موفقیت خود درمسائل مدیریت شهری باشند.»

اتهام زنی ها به گفته های میرلوحی خلاصه نشد و این سیر همچنان ادامه دارد. محمدجواد شیرازی، رئیس سابق سازمان بازرسی شهرداری تهران، در یک اقدام حیرت انگیز پس از عزل از مقام خود توسط شهردار، نامه استعفایی به افشانی نوشت که محتوای آن بسیار جالب بود و جای تعجب داشت. در این نامه، شیرازی پس از ستایش خودش، ادعا کرده بود که در شهرداری فساد رخنه کرده است. همچنین شیرازی در انتهای نامه اش گفت: « این فشار‌ها ممکن است در فعالیت جنابعالی موجب اختلاف گردد ترجیح می‌دهم شما را در اجرای تصمیمتان مختار بگذارم و به عنوان یک شهروند عادی به وظیفه انسانی، دینی و اخلاقی خود پایبند بمانم.» البته آقای شیرازی خود نیز دارای پرونده حقوقی هستند و اتهام پرونده سازی و اخراج بعضی از کارکنان نیز به ایشان وارد است و باید در آینده ای نه چندان دور به آن ها پاسخگو باشند. به نظر می رسید او نیزسعی داشت در مسابقه اتهام زنی و فرافکنی پس از عزل از دیگران عقب نیافتد و در روز آخر کار خود نیز لگدی به مدیریت سابق شهری زده باشد!

سیر اتهام زنی و فرافکنی از سوی اعضای شورای شهر به محسن هاشمی، رئیس شورای پنجم نیز رسیده و او نیز در دوره حضور خود در این سمت ادعاهایی را عنوان داشته که از اساس غلط و یا انحراف از واقعیات بوده است. وی در آخرین مورد به پرونده قائم مقام سابق شهرداری تهران و اتهام 10 هزار میلیاردی اشاره کرده و به نوعی این گزاره را القا ساخته که در دوره سابق یک فساد سیستمی در جریان بوده است. وی در یک اظهارنظر کلی و بدون ارائه سندی از ورود رهبر معظم انقلاب به پرونده هلدینگ یاس خبر داده ولی هیچ گونه جزئیاتی ارائه نکرده تا به این وسیله ابهام را پیرامون شریفی، قائم مقام سابق شهرداری همچنان بالا نگاه دارد. تخریب مدیریت محمدباقر قالیباف که خدمات شایانی در 12 سال مدیریت خود در تهران بر جای گذاشته، هدف اصلی چنین اتهاماتی است و تریبون های شهری در حال حاضر به جای آنکه خبر از افتتاح پروژه های جدید بدهند، به بلندگوهای تخریب و اتهام زنی تبدیل شده اند.

به هرحال این اتهام زنی های غیر منصفانه نمی تواند خدماتی را که مدیریت شهری سابق بر شهر تهران داشته را در چشم مردم کوچک کند. این فرافکنی ها و آدرس غلط دادن ها به هیچ وجه نمره قابل قبولی برای اعضای شورای پنجم در کارنامه آنها رقم نخواهد زد بلکه مردم با گذشت یک سال از روی کار آمدن این شورا درخواست کارنامه و گزارش کار دارند. از سوی دیگر از مدرکی از فساد در دوره گذشته شهرداری در دست دارند، حتما آن را به دستگاه قضایی تحویل دهند و قضاوت را به قانون بسپارند. اینگونه اتهام زنی و فرافکنی اعضای شورای شهر و مسئولین شهرداری در رسانه ها قطعا جز با هدف سیاسی کاری و خراب کردن چهره طرف مقابل در اذهان مردم نیست.

با گذشت یکسال فعالیت شورای شهر جدید، مردم دیگر بهانه تراشی را قبول نمی کنند و از شورای شهری ها عملکرد مناسب می خواهند. قطعا اگر توانایی برآورده کردن انتظارات مردم را ندارند، سپردن مسئولیت به افراد توانمند، بهترین راه برای بهبود بخشیدن به این وضعیت خواهد بود.