ترفند سران اصلاحات و سازندگی رو شد

به گزارش پارس به نقل از بی باک، مدیر مسئول کیهان در یادداشتی در شماره امروز این روزنامه با عنوان" چه کسی باید شرمنده باشد؟ ! " نوشت:

این روزها برخی از اصحاب فتنه و دست اندرکاران دولت های موسوم به سازندگی و اصلاحات با استناد به برخی از ایرادهای جدی و مواضع غیراصولی دولت آقای احمدی نژاد که طی دو سال گذشته بروز و ظهور داشته است، زبان به طعنه اصولگرایان و توده های عظیم مردمی که به وی رأی داده و از او حمایت کرده بودند، گشوده و ادعا می کنند حق با آنها بوده است که از ابتدا با ریاست جمهوری احمدی نژاد مخالفت کرده بودند و با حالتی عوامانه ادای افراد هوشمند و اهل بصیرت! را درمی آورند و این ترجیع بند را علیه اصولگرایان تکرار می کنند که « دیدید حق با ما بود» ؟ !

درباره این شگرد دم دستی و اینکه حق با چه کسانی بوده است، گفتنی هایی هست؛

۱- ابتدا باید دید که اصحاب فتنه و برخی از دست اندرکاران دولت های سازندگی و اصلاحات با کدام احمدی نژاد مخالفت می کردند و کدامیک از ویژگی ها و خصوصیات ایشان را نمی پسندیدند؟ ! و در همان حال اصولگرایان از کدام احمدی نژاد حمایت کرده و برای ادامه ریاست جمهوری ایشان در دوره دهم توان فراوانی را به میدان آورده بودند؟ آقای دکتر احمدی نژاد سال ۸۸ دارای خصوصیات و امتیازات برجسته ای بود که نه فقط هیچیک از رؤسای جمهور و دولتمردان دولت های سازندگی و اصلاحات از آن-یا بسیاری از آن امتیازات- برخوردار نبودند بلکه در مواردی یکصد و هشتاد درجه با آن امتیازات برجسته و کم نظیر فاصله داشتند. از جمله آن امتیازات می توان به چند نمونه زیر اشاره کرد:

الف- دولت های سازندگی و اصلاحات حلقه بسته ای از مدیران و مسئولان را پدید آورده و مسئولیت ها را به گونه ای که انگار ارثیه پدری آنهاست، در میان خود تقسیم کرده بودند و این مسئولیت ها را با تغییر دولت ها به یکدیگر پاس می دادند. احمدی نژاد این حلقه بسته را شکافت و مسئولیت ها را به نیروهای جدید و تازه نفسی واگذار کرد که علی رغم توانمندی های فراوان هرگز به آنان اجازه و فرصت ورود به حلقه مورد اشاره، داده نشده بود.

۲- احمدی نژاد امکانات و ثروت ملی را به تهران و چند شهر بزرگ دیگر اختصاص نداد بلکه دورافتاده ترین نقاط کشور را نیز از این موهبت برخوردار کرد.

۳- دولت نهم با سفرهای استانی، از نزدیک با مشکلات مردم و نیازهای آنان آشنا شد و به تعبیر آقای احمدی نژاد کابینه ۷۰ میلیونی تشکیل داد. اعضای هیئت دولت در این سفرها به نقاط دورافتاده ای از ایران اسلامی رفتند که تا آن هنگام پای هیچ مسئول درجه چندمی هم به آنجا نرسیده بود.

۴- دولت نهم با ساده زیستی و مردم دوستی خود، زندگی اشرافی برخی از دولتمردان و مسئولان دولت های سازندگی و اصلاحات را با چالش جدی روبرو کرد.

۵- میزان عمران و آبادانی که از سوی دولت نهم در سراسر کشور انجام گرفت در بسیاری از موارد کم نظیر و دهها برابر دولت های سازندگی و اصلاحات بود و در برخی از نمونه ها نیز بی نظیر بوده است.

۶- برخلاف دولتمردان سازندگی و اصلاحات، دولت نهم بیشترین خدمت رسانی را به اقشار محروم و مستضعف جامعه- یعنی ولی نعمت های انقلاب- اختصاص داده بود.

۷- رئیس دولت نهم برخلاف دولتمردان سازندگی و اصلاحات در مقابل اخم وتشر و باج خواهی قدرت های استکباری کوتاه نیامده و از حقوق ملت و نظام دفاع جانانه می کرد، که چالش هسته ای یکی از بارزترین نمونه های این ایستادگی شجاعانه است.

۸- دولت نهم، گفتمان امام و انقلاب را سرلوحه برنامه های خود قرار داده بود تا آنجا که رهبر معظم انقلاب این دولت را در میان دولت های ایران از مشروطه تا آن هنگام بی نظیر معرفی کردند.
۹ و ۱۰ و ۱۱ و ۱۲ و…

کدامیک از این امتیازات برجسته دولت نهم که به نمونه هایی از آن اشاره شد قابل انکار است؟ !
ب: اکنون باید پرسید که آیا دولتی با این امتیازات برجسته و بعضا منحصربفرد قابل حمایت و شایسته تقدیر نبود؟ ! و آیا افراد و جریاناتی که در آن هنگام با دولت احمدی نژاد مخالفت می کردند نباید از آن همه مخالفت و سنگ اندازی خود شرمنده و خجالت زده باشند؟ !

به بیان دیگر و با توجه به امتیازات یاد شده، حمایت از ریاست جمهوری احمدی نژاد در انتخابات ۸۴ و ۸۸ یکی از برجسته ترین افتخارات اصولگرایان و توده های مردم خداجوی و انقلابی بوده است و از سوی دیگر درباره افراد و جریاناتی که در آن هنگام با دولت احمدی نژاد مخالفت می ورزیدند، با جرأت می توان گفت که فقط یک لکه ننگ پاک نشدنی بر پیشانی خود نهاده اند. چرا که در آن هنگام مخالفت با دولت احمدی نژاد بدون کمترین تردیدی به مفهوم مخالفت با ارزش های اسلامی و انقلابی بود و جریانات مخالف تنها به این علت که احمدی نژاد حلقه بسته مسئولیت های موروثی آنها را شکسته، ثروت ملی را به میان توده های مردم کشانده، در مقابل زورگویی قدرت های استکباری ایستاده و دهها ویژگی مثبت دیگر دولت احمدی نژاد به مخالفت با آن برخاسته بودند و آیا، این مخالفت در آن هنگام ننگ آور نبود و مخالفان آن روز- از جمله دولتمردان سازندگی و اصلاحات- نباید به خاطر آنهمه مخالفت ها وکینه توزی های خود، از خجالت آب شده و در زمین فرو بروند؟

۳- متأسفانه طی ۲ سال اخیر دولت احمدی نژاد به هر علت- از جمله نفوذ حلقه انحرافی و مشکوک- سیر قهقرایی داشته و به مواضع و عملکردی روی آورده که با مواضع و عملکرد اولیه در دولت نهم و اوایل دولت دهم فاصله ای پرنشدنی و در برخی از موارد تفاوت یکصد و هشتاد درجه ای دارد و همین تغییر مسیر و زاویه گرفتن با خط اصیل اسلام و انقلاب رویگردانی اصولگرایان و انتقاد و اعتراض های فراوان به دولت آقای احمدی نژاد را در پی داشته است که در این باره گفتنی است؛

الف: نه فقط حمایت اولیه اصولگرایان از دولت احمدی نژاد به دلیل آن که حمایت از گفتمان امام و انقلاب بوده است، سند افتخار اصولگرایان است بلکه اصولگرایان با اعتراض و انتقاد به مواضع کنونی دولت نیز، سند افتخار دیگری به کارنامه سیاسی خود افزوده اند. این نکته بدیهی تر از آن است که به توضیح بیشتری نیاز داشته باشد. چرا که اصولگرایان با حمایت از دولت احمدی نژاد، در آن هنگام که گفتمان امام و انقلاب را دنبال می کرد، نشان دادند که بر اصول و مبانی انقلاب تکیه و تاکید دارند و هنگامی که دولت از خط اصیل انقلاب و همراهی با مردم فاصله گرفت اصولگرایان با انتقاد و اعتراض خود بار دیگر ثابت کردند که آنچه نزد آنها از اهمیت و احترام برخوردار است، اصول و مبانی اسلام و انقلاب است و افراد و شخصیت ها در هر مرتبه و درجه ای که باشند اگر از اصول و مبانی فاصله بگیرند به همان اندازه مورد اعتراض و انتقاد اصولگرایان خواهند بود.

به بیان دیگر اصولگرایان نشان دادند که « قبیله گرا» یا « حزب گرا» و « گروه گرا» نیستند و به توصیه امیرمؤمنان علیه السلام افراد را با حق می سنجند و محک می زنند و نه حق را با افراد و یا به تعبیر حضرت امام (ره) « میزان» را حال فعلی افراد می دانند، بنابراین اصولگرایان حق دارند که هم به حمایت اولیه خود از دولت احمدی نژاد افتخار کنند و هم اعتراض و انتقاد این روزها به برخی از مواضع و عملکرد دولت را سند افتخار خود بدانند.

گفتنی است، دولتمردان سازندگی و اصلاحات از این نقطه نظر دقیقا در مقابل اصولگرایان قرار دارند و به شدت قبیله گرا و حزب گرا هستند. تا آنجا که بعد از پناهندگی دهها نفر از حزب و گروه خود به آمریکا و انگلیس، باز هم حاضر به مرزبندی با آنها نیستند و دهها نمونه دیگر که شرح آن فرصت دیگری می طلبد.

و اما، مخالفت ها و دشمنی های جریان مدعی اصلاحات و سازندگی با دولت احمدی نژاد در آن هنگام که دولت پا به پای گفتمان امام و انقلاب حرکت می کرد فقط می تواند لکه ننگ دیگری باشدکه بر پیشانی آنها نقش بسته و پاک شدنی نیست، چرا که آنان در آن هنگام، آشکارا با گفتمان امام و انقلاب دشمنی ورزیده بودند. و البته در جریان فتنه آمریکایی - اسرائیلی ۸۸ با وطن فروشی و جنایات خود نشان دادند که نه فقط رفیق قافله امام و انقلاب نیستند بلکه با راهزنان فالوده می خورند و دستورات دیکته شده دشمنان بیرونی را مو به مو دنبال می کنند.

ب: اکنون به برخی از عملکردها و مواضع اخیر دولت که مورد انتقاد و اعتراض اصولگرایان است، نگاهی بیندازید. چه می بینید؟ آیا این دسته از عملکردها و مواضع اخیر دولت دقیقا و بی کم و کاست، با مواضع و عملکرد دولت های سازندگی و اصلاحات همخوانی ندارد؟ ! رها کردن مسائل اقتصادی و معیشتی مردم، حاشیه سازی به جای انجام وظایف قانونی، رویکرد به جریانات فاسد و بی هویت، حمایت از مفسدان اقتصادی و… آیا غیر از این است؟ !

خب! حالا به آسانی می توان نتیجه گرفت که اصولگرایان به آن بخش از مواضع و عملکرد دولت آقای احمدی نژاد اعتراض و انتقاد دارند که از اصول و مبانی اسلام و انقلاب منحرف شده و به مواضع و عملکرد دولت های سازندگی و اصلاحات نزدیک شده است.

ج: در پایان این وجیزه بی آن که قصد مقایسه مثل به مثل باشد و تنها به عنوان یک نکته عبرت انگیز و درس آموز باید پرسید؛ آیا حضرت امیر علیه السلام مادام که طلحه و زبیر در رکاب رسول خدا (ص) شمشیر می زدند، از آنها تقدیر و حمایت نمی کرد؟ ولی پس از آن که به انحراف کشیده شدند، ابتدا آنان را نصیحت کرد و سرانجام وقتی به مقابله با حاکمیت عدل امیرالمؤمنین علیه السلام برخاستند در مقابل آنها ایستاد و کار به جنگ جمل کشیده شد.

حالا باید از آن دسته از دولتمردان سازندگی و اصلاحات و اصحاب فتنه که به حمایت اولیه اصولگرایان از دولت آقای احمدی نژاد- باز هم تاکید می شود که قصد مقایسه مثل به مثل نیست- اعتراض می کنند، پرسید؛ اگر در دوران حضرت امیر (ع) حضور داشتید، به حمایت اولیه آن حضرت از طلحه و زبیر اعتراض نمی کردید؟ ! … یادتان هست که در جریان حاکمیت دولت و مجلس اصلاحات می گفتید ائمه اطهار (ع) هم قابل نقد هستند؟ !